Στην κοινή συνεδρίαση της Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς και της Επιτροπής Μορφωτικών συζητήσαμε για την κατάσταση της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στο εξωτερικό.
Η συζήτηση, όμως, έγινε χωρίς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, η οποία επέλεξε να απουσιάσει. Την ενημέρωση παρείχαν αποκλειστικά υπηρεσιακοί παράγοντες – μια εικόνα που δεν τιμά τη σοβαρότητα του θέματος ούτε τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού.
Μίλησα για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία μας στο εξωτερικό:
► κενά σε εκπαιδευτικούς και χαμηλό ενδιαφέρον για αποσπάσεις,
► πενταετείς αποσπάσεις με επιμίσθιο τετραετίας,
► συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων, όπως το «Πυθαγόρας» στο Μόναχο,
► πέντε συνεχείς παρατάσεις θητείας στους Συντονιστές Εκπαίδευσης χωρίς προκήρυξη,
► γενικευμένη αδιαφάνεια στη στελέχωση και τον σχεδιασμό.
Υπενθύμισα επίσης τα βήματα που έγιναν την περίοδο 2015-2019: νέο θεσμικό πλαίσιο, αύξηση χρηματοδότησης, διαφάνεια στις αποσπάσεις και σταθερότητα στο επιμίσθιο.
Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δικαίωμα των παιδιών της Διασποράς και υποχρέωση της Πολιτείας. Ζητάμε σταθερή χρηματοδότηση, δίκαιο σύστημα αποσπάσεων, ενίσχυση σχολείων και ΤΕΓ, δίγλωσσα προγράμματα, πραγματικό διάλογο με τις κοινότητες και σύγχρονες λύσεις που δεν υποκαθιστούν τη δια ζώσης διδασκαλία.
Οι Έλληνες του εξωτερικού δεν είναι δεξαμενή ψήφων. Είναι ζωντανό κομμάτι του λαού μας – και αξίζουν δημόσια, ποιοτική εκπαίδευση για τα παιδιά τους.
