Σε κάθε πολιτική κοινότητα υπάρχουν πλειοψηφίες και μειοψηφίες.
Η αρμονική συνύπαρξή τους, που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την επιδίωξη του κοινού καλού, ρυθμίζεται από διαδικαστικούς κανόνες.
Οι κανόνες αυτοί, που αφορούν τον τρόπο λήψης αποφάσεων και ανάδειξης των αντιπροσωπευτικών οργάνων, πρέπει να είναι εκ των προτέρων γνωστοί σε όλους.
Οι αιφνιδιασμοί της μειοψηφίας από την πλειοψηφία πρέπει να αποφεύγονται.
Για τον λόγο αυτό το ελληνικό σύνταγμα, για παράδειγμα, ορίζει ότι “το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών”.
Η συνταγματική αυτή διάταξη λέει δύο απλά πράγματα:
α) δεν αλλάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού λίγο πριν αρχίσει το παιχνίδι.
β) εξαίρεση μπορεί να υπάρξει μόνο αν διαμορφωθεί ευρύτατη συναίνεση.
Ένα κόμμα της Αριστεράς, που οραματίζεται την επέκταση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, καλό είναι να μη βρίσκεται πίσω από τις κατακτήσεις του κόσμου που θέλει να αλλάξει.
Αλέξανδρος Κεσσόπουλος
Ανάρτησή του στο Facebook
