Η παλιά, συνηθισμένη προπαγάνδα της Δεξιάς ξανά στους τροχούς: ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν είναι με τις βιβλιοθήκες, είναι με τις βαριοπούλες. Αν, για να θεμελιώσετε βιβλιοθήκες, πρέπει να τις χτίσετε πάνω στο αίμα των παιδιών, χίλιες φορές η βαριοπούλα.
Δεν έχουμε καμία άλλη διέξοδο πέραν της αντίδρασης (και της αντίστασης). Ευτυχώς, οι φοιτητές άνοιξαν τον δρόμο, λοιπόν. Έρχεται αυτή η κυβέρνηση, με αυτό το θράσος και παρομοιάζει τη βία (
στα πανεπιστήμια με την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ. Μισό λεπτό, ποια βία; Αυτή που ασκούν τα ΜΑΤ; Γιατί άλλη βία δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει, λέγεται ΔΑΠ. Οπότε, για να καλύψουν το αίμα του νεαρού φοιτητή, επιστρατεύουν τα μεγάλα μέσα: ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι με τις βαριοπούλες.
στα πανεπιστήμια με την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ. Μισό λεπτό, ποια βία; Αυτή που ασκούν τα ΜΑΤ; Γιατί άλλη βία δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει, λέγεται ΔΑΠ. Οπότε, για να καλύψουν το αίμα του νεαρού φοιτητή, επιστρατεύουν τα μεγάλα μέσα: ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι με τις βαριοπούλες.Τα ίδια έλεγε κι ο Σαμαράς επί πλατειών: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τις κουκούλες κι εμείς φωνάζαμε πως δίνουμε «Τέρμα πια στις αυταπάτες. Ή με τις κουκούλες, ή με τις γραβάτες. Γιατί όταν μια εξουσία δολοφονική προσπαθεί να μιλήσει για βία, τότε ο ορισμός της βίας πρέπει να καθορίζεται από τα δεδομένα και όχι από το γραφείο Τύπου της. Όταν τα ΜΑΤ έχουν κρότου-λάμψης και οι φοιτητές τα γυμνά τους χέρια, άντε ίσως και καδρόνια, τότε η βία φυσικά και είναι μονόπλευρη. Οτιδήποτε άλλο είναι άμυνα, εκτός κι αν νομίζει κανείς πως κινδυνεύουν τα ΜΑΤ από τα παιδιά του ΑΠΘ. Ή, ακόμη χειρότερα, αν πιστεύει τα βίντεο με τους δήθεν «κουκουλοφόρους», οι οποίοι τελικά συνεργάζονταν με τα ΜΑΤ.
Οπότε, με τις βαριοπούλες. Εξάλλου, ο ρόλος τους είναι να γκρεμίζουν τα άχρηστα πράγματα. Πέραν τούτου, είναι εξίσου φανταστικές με τα όπλα του συριακού στρατού που ανακάλυψε ο Χρυσοχοΐδης στην ΑΣΟΕΕ. Να δεις που κάποτε θα μας πούνε όπως μας λέει ο Μηλιώκας στο γνωστό άσμα.
Μόνο τα παιδιά έχουν σημασία, κάτι πάει να γίνει εκεί πάνω. Κάτι γίνεται ήδη δηλαδή. Κι αν η Αθήνα ακόμη ρεμβάζει -παρεμπιπτόντως, η ΠΚΣ, ως πρώτη δύναμη, οφείλει να κινητοποιήσει τους συλλόγους-, η Θεσσαλονίκη ξεκίνησε πρώτη αυτή τη φορά και ο δίκαιος θυμός δεν κάνει στάση στα Τέμπη.
Στο ΑΠΘ δίνεται μια τεράστια μάχη, τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους -τους πότισαν με αίμα-, η αστυνομία επιτίθεται κι αν πρέπει να κάνω μια πρόβλεψη, βλέπω ένα εξαιρετικά ανήσυχο καλοκαίρι. Χωρίς ρεύμα, χωρίς διακοπές, φυσικά, χωρίς χρήματα, με απελπισία, θερμοκρασίες αδιανόητες και με έναν κοχλάζοντα θυμό να ξεχύνεται. Ραστώνη υπάρχει όταν υπάρχει ανεμελιά. Τώρα η ζωή μας έχει διαλυθεί ώς εκεί που δεν φτάνουν οι περιγραφές.
Όλγα Στέφου
