Όσο περνούν οι μέρες και μπαίνουμε για τα καλά στην προεκλογική περίοδο, τόσο γίνεται πιο φανερό το ζοφερό μέλλον που επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους η Ν.Δ. Και ότι εκείνο το χυδαίο περί «αιχμαλώτων πολέμου» που εκστόμισε ο κύριος Αϊβαλιώτης δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολόκληρο τον κόσμο της εργασίας. Είναι τόσες πολλές οι δηλώσεις που γίνονται… αλλά δεν γίνονται εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη και πληθώρας στελεχών της Ν.Δ. (καθώς και αρκετών αφρόνων του ΚΙΝ.ΑΛΛ. οι οποίοι συμπεριφέρονται ως κερδισμένοι των ευρωεκλογών), ώστε ουδείς δικαιούται να πει ότι δεν γνώριζε ή ότι δεν κατάλαβε.
Όσο κι αν προσπαθούν να το αποκρύψουν ή να ανασκολοπίσουν τα λεγόμενά τους, η βαρβαρότητα των προθέσεών τους είναι τέτοια που παρά τις προσπάθειες είναι αδύνατον να κρυφτεί. Επταήμερη εργασία, θανατηφόρο ασφαλιστικό, αυξήσεις στα φάρμακα, αποκλεισμός των ασθενέστερων οικονομικά από το ιερό δικαίωμα στην υγεία και την παιδεία, αστυνομικό κράτος – μπαμπούλας, ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων (πράγμα που σημαίνει ηθικός και πραγματικός εξευτελισμός εργασίας και εργαζομένων), απ’ όλα έχει ο νεοφιλελεύθερος και ακροδεξιός μπαχτσές.
Και όλα με την ορμή του νικητή, ο οποίος, αφού είναι νικητής, πολύ δημοκρατικά δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Ας μην με ψηφίζατε, σου λέει. Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό της βραδιάς των ευρωεκλογών σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ το οποίο σημείωσε στη στήλη του («Εφημερίδα των Συντακτών», Σάββατο 8.6.2019) ο πάντοτε διεισδυτικός Γιάννης Η. Χάρης: Ο Νίκος Φίλης επισημαίνει στον Γιώργο Κουμουτσάκο τι έκανε ο Αλέξης Τσίπρας μετά την ήττα στις ευρωεκλογές σε αντίθεση με τον Σαμαρά το ’14. Και ο Κουμουτσάκος με ανατριχιαστική θρασύτητα απαντά: «Είμαι νικητής και δεν απολογούμαι σε κανένα και για τίποτα». Ο Νίκος Φίλης επιμένει: «… και το ’15 που δεν παρέδωσε καν, ως όφειλε, στο Μαξίμου…», όμως ο Κουμουτσάκος δεν καταλαβαίνει Χριστό: «Τα είπαμε∙ είμαι με τους νικητές. Και οι νικητές δεν απολογούνται για τίποτα».
Τ’ ακούς; Τ’ ακούω να λες, όταν θα φωνάζουν ότι διαστρεβλώνονται οι δηλώσεις τους. Είμαι νικητής! Τέρμα οι συλλογικές συμβάσεις. Είμαι νικητής! Τέρμα η αξιοπρεπής εργασία. Είμαι νικητής! Τέρμα το δικαίωμα στην υγεία και την παιδεία. Είμαι νικητής! Ταφόπλακα στα σκάνδαλα. Είμαι νικητής! Αέρας, καπνός τα κοντά 500 εκατομμύρια που χρωστάνε Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. Γιατί έτσι γουστάρω. «Είμαι νικητής και δεν απολογούμαι σε κανέναν και για τίποτα». Τι ακριβώς δυσνόητο υπάρχει εδώ; Τι ακριβώς δεν γίνεται κατανοητό;
Κι αν υπάρχουν κάποιοι που δεν καταλαβαίνουν, ας έχουν υπ’ όψη τους ότι οι επιχειρηματίες καταλαβαίνουν και παρά πολύ καλά μάλιστα. Ξέρετε, οι επιχειρηματίες που περιμένουν πώς και πώς μια νίκη της Ν.Δ., ώστε να μπορούν να υπογράψουν συμβάσεις επταήμερης εργασίας, «με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων» πάντα, όπως διακηρύσσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλίμονο. Πάνω απ’ όλα η δημοκρατία. Κι αν μοιάζει λίγο με δημοκρατία του ικριώματος, τι να κάνουμε; Πάνω απ’ όλα η ανάπτυξη. Καμιά «λεπτομέρεια» δικαιωμάτων δεν μπορεί να μπαίνει φραγμός στην επιχειρηματικότητα. Πόσο πιο ξεκάθαρο να το κάνει πια ο πρόεδρος της Ν.Δ., για να το καταλάβει ο «απλός λαός» που λένε και οι τα φαιά γνωρίζοντες (και φορούντες) στις τηλεοράσεις.
«Θα σαρώσουμε ως οδοστρωτήρες τα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα» είπε την περασμένη εβδομάδα στην Κω ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για βάλτε δίπλα – δίπλα τη φράση Κουμουτσάκου περί νικητών και την… ανθρωπιστική φράση περί επιχειρηματικότητας του κυρίου προέδρου και θα δείτε πόσο κατανοητό γίνεται, πόσο σκληρά κατανοητό, αυτό το περί αιχμαλώτων πολέμου που τόσο επονείδιστα εκτόξευσε εναντίον των πολλών ο Αϊβαλιώτης. Από τους οποίους πολλούς δεν εξαιρείται η «μεσαία τάξη», όσο κι αν μερικοί φρονούν τα αντίθετα. Καιρός να το συνειδητοποιήσουν τώρα, γιατί μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, αφού οι επίδοξοι νικητές θέλουν να συμπεριφερθούν με την… ευλυγισία οδοστρωτήρος, που κάνει την εργασία ευλύγιστη καθώς και τα άλλα θεμελιώδη δικαιώματα, χωρίς «να απολογούνται σε κανέναν και για τίποτα».
Κι αν πάλι δεν είναι αυτό κατανοητό, ο διευθυντής του ξενοδοχείου Continental στην Κω ήταν απολύτως διαφωτιστικός, ζητώντας από τον Κυριάκο της καρδιάς μας επταήμερο εργασίας χωρίς τον «εκβιασμό από τους ελέγχους που γίνονται εδώ». Δηλαδή; Δηλαδή η νομιμότητα του ελέγχου θεωρείται εκβιασμός.
Αλλά ξέχασα: Αυτό που βλέπετε δεν είναι οδοστρωτήρας. Είναι η Μάγια Πλισέτσκαγια στη «Λίμνη των Κύκνων».
Κώστας Καναβούρης
Πηγή: Η Αυγή
