Αμφιλεγόμενες ιδέες, όπως οι «κόμβοι επιστροφής» και οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι για κοινές απελάσεις μεταναστών, βρέθηκαν χθες στο επίκεντρο των συζητήσεων των υπουργών Μετανάστευσης στο Λουξεμβούργο. Το θέμα αποτελεί προτεραιότητα για την εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου, αλλά και την πρωθυπουργό της Δανίας, Μέτε Φρέντερικσεν, η οποία αψήφησε τους ομογάλακτούς της Σοσιαλιστές -και, όπως θα υποστήριζαν οι υποστηρικτές της, κράτησε μακριά την άκρα Δεξιά- υιοθετώντας μια σκληρή γραμμή στο θέμα της μετανάστευσης.
Η πιο ευαίσθητη συζήτηση των υπουργών αφορούσε την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων επιστροφής, τον κανόνα που απαιτεί από μια χώρα της Ε.Ε. να επιβάλει την εντολή απέλασης μιας άλλης. Το μέτρο εξακολουθεί να διχάζει, με τη Γαλλία και τη Γερμανία να προειδοποιούν ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί υπερβολικά επαχθές.
Στο μεταξύ, σε έκθεση που δημοσιεύθηκε χθες διαπιστώνεται ότι οι βίαιες επιθέσεις στη θάλασσα από τη λιβυκή ακτοφυλακή αυξάνονται. Το Σώμα λαμβάνει χρηματοδότηση από την Ε.Ε. και μάλιστα πλουσιοπάροχη… Οι νέες προτάσεις αποτελούν τη νέα κανονικότητα και αντικατοπτρίζουν και τις θέσεις του «θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών συνθηκών», της Κομισιόν δηλαδή. Η ίδια η Φον ντερ Λάιεν έχει το θέμα αυτό πολύ ψηλά στην ατζέντα της και τα χειρότερα έρχονται.
Κι ενώ όλα αυτά γίνονται με το «πουσάρισμα» της προεδρίας της Δανίας, το κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών ετοιμάζεται να συγκεντρωθεί στο Αμστερνταμ για να ξεκινήσει μια «προοδευτική κινητοποίηση» ώστε να αντιμετωπίσει θέματα όπως το αυξανόμενο κόστος ζωής αλλά και το μεταναστευτικό. Μόνο που η στάση του είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν της Φρέντερικσεν. Στη διακήρυξή τους, οι Σοσιαλιστές επιμένουν ότι οι μετανάστες «ποινικοποιούνται και χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι». Είναι γι’ αυτό που συρρικνώνονται οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στα κράτη-μέλη της Ε.Ε.; Στις Βρυξέλλες πολλοί το πιστεύουν, γι’ αυτό η στάση σκληραίνει.
Το είδαμε και στη Γάζα, το ανθρωπιστικό σκέλος των πραγμάτων συχνά αγνοείται ή παραβλέπεται στον βωμό ενός σημαντικού σκοπού – στην περίπτωση της Γάζας, η συμφωνία εκεχειρίας για την οποία όλοι πανηγυρίζουν. Μόνο που πολλές φορές αυτός ο σκοπός χρειάζεται ανωτέρα βία. Και δυστυχώς, αυτές οι επιλογές είναι καθ’ οδόν.
