Ήταν εργάτης στην Cosco. Είχε δουλέψει νυχτερινή βάρδια 12ωρο, 19-7. Η εταιρεία τον υποχρέωσε να ξαναπάει το ίδιο απόγευμα. Της δίνει το δικαίωμα ο νόμος Χατζηδάκη. Πιστέψατε που έσκιζε τα ρούχα του ότι αυτό θα γίνεται μόνο με την σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου; Αντε, καλέ. Κι αν δεν συμφωνούσε ο εργαζόμενος τι θα έκανε δηλαδή; Θα πήγαινε στην Επιθεώρηση Εργασίας; Α, την ανέθεσε σε ιδιωτικό call center, οι τηλεφωνητες δεν έχουν γνώση εργασιακών, όπως δεν είχαν ιατρικές γνώσεις οι τηλεφωνητες στο call center του ΕΟΔΥ. Δηλαδή παίζει να του έλεγαν “πλύνε χεράκια και πήγαινε για βάρδια”. Ή θα έμπαινε στο γραφείο του CEO της Cisco και θα έλεγε “μάγκα, δεν συμφωνώ, κανόνισε την πορεία σου” κι αυτός θα ασπριζε γιατί δεν τα βάζεις με τον νόμο Χατζηδάκη, που αναφέρει ρητά ότι όλα γίνονται με την σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου. Άσε που το καλό στέλεχος δεν διακινδυνευεις να το χάσεις.
Να μην σας τα πολυλογώ, είχε δουλέψει νυχτερινό δωδεκαωρο και το επόμενο απόγευμα τον έβαλαν πάλι βάρδια. Πήγε στη δουλειά. Σκοτώθηκε. Αυτό.
(Θα μου πείτε μπορεί να ήταν κανένας μετανάστης, οπότε τι μας νοιάζει; Πώς το είπε ο Πλευρης; Να τους κάνουμε τη ζωή κόλαση, να μην έρχονται. Αλλά και Έλληνας να ήταν, κανένας φτωχός που δεν ήξερε να φτιάχνει το βιογραφικό του θα ήταν, καλά να πάθει.)
