Κατά τη διάρκεια της πρώτης πρωθυπουργίας του (1955-1963), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (1907-1998) καυχήθηκε στη Βουλή ότι η Ελλάδα ευημερεί. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) του απάντησε ευστόχως: «Ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι».
Το ευφυές ευθυμολόγημα του τότε μεγάλου γέροντα της ελληνικής πολιτικής, του επονομαζόμενου «Γέρου της Δημοκρατίας», φαίνεται να ισχύει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό διαχρονικά και σε όλα τα κράτη, και σίγουρα αυτό συμβαίνει στην Κύπρο σήμερα. Παρά τις πρόσφατες (22.11.2024, 06.12.2024 και 13.12.2024) διαδοχικές αναβαθμίσεις της κυπριακής οικονομίας και την επιστροφή της πιστοληπτικής ικανότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας στον επενδυτικό βαθμό Α, για πρώτη φορά από τον Ιούλιο του 2011, μετά από 13 ολόκληρα χρόνια, από τους τρεις μεγάλους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody’s, Fitch και Standard & Poor’s, οι μισθοί της συντριπτικής πλειονότητας των εργαζομένων στην Κύπρο παραμένουν καθηλωμένοι, όλο αυτό το διάστημα (2011-2024), ενώ οι τιμές των καυσίμων, των τροφίμων, των ενοικίων, των δανειστικών επιτοκίων κ.λπ. συνεχίζουν να εκτοξεύονται στα ύψη. Οι αναβαθμίσεις της Κύπρου είναι πράγματι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη. Ωστόσο, η πραγματικότητα της κυπριακής οικονομίας για τους καθημερινούς ανθρώπους δεν αντικατοπτρίζει πάντα τη λαμπερή εικόνα που προβάλλουν οι παγκόσμιοι χρηματο-οικονομικοί οργανισμοί.
Το χάσμα που επεσήμανε ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου μεταξύ του τι εμφανίζουν οι αριθμοί και του τι πραγματικά αισθάνεται ο κοσμάκης δεν είναι το μόνο που εκδηλώνεται στα πολιτικά ζητήματα διαχρονικά και παγκοσμίως. Αλλο ένα ρήγμα μεταξύ πραγματικότητας και εικόνας είναι η απόκλιση μεταξύ των πραγματικών πολιτικών τοποθετήσεων τόσο των πολιτικών προσώπων όσο και των πολιτικών κομμάτων και των ωραιοποιημένων παρουσιάσεών τους. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί η επικοινωνιολογία, η οποία είναι τόσο πανεπιστημιακή σπουδή όσο και επάγγελμα, του οποίου σκοπός είναι να παρουσιάζει στο κοινό την όσο γίνεται βέλτιστη εικόνα οργανισμών όλων των κατηγοριών –εμπορικών, φιλανθρωπικών, συνδικαλιστικών, πολιτικών, κρατικών και ούτω καθεξής– με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το κεντρικό παράδοξο στην Κύπρο σήμερα είναι η έντονη αποσύνδεση μεταξύ της επίσημης οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής πραγματικότητας που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός. Η βελτιωμένη πιστοληπτική ικανότητα της χώρας είναι απόδειξη για τη βελτίωση της οικονομίας, αλλά αυτή η επιτυχία δεν κατανεμήθηκε δίκαια. Η οικονομία μπορεί να ευδοκιμεί όσον αφορά την αύξηση του ΑΕΠ και τη διεθνή φήμη, αλλά αυτό δεν έχει μεταφραστεί σε υψηλότερη ποιότητα ζωής για τους περισσότερους Κύπριους.
Η Κύπρος βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν η Κύπρος μπορεί να καταφέρει να καταστήσει την ανάκαμψή της πιο περιεκτική, διασφαλίζοντας ότι τα οφέλη από τη βελτιωμένη αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα φτάνουν σε όλες τις γωνιές της κοινωνίας. Μέχρι τότε, η ελπίδα ότι η επιτυχία της οικονομίας θα οδηγούσε σε απτές βελτιώσεις στην καθημερινή τους ζωή παραμένει ανεκπλήρωτη.
Τα Χριστούγεννα πέρασαν και οι τσέπες παραμένουν άδειες.
Λύσανδρος Λυσάνδρου
