Η απόσταση μεταξύ σοβαρότητας και φαιδρότητας πολλές φορές μπορεί να είναι απειροελάχιστη. Κυρίως όταν αυτοί που επιχειρούν να προσδώσουν την μέγιστη σοβαρότητα στις πράξεις τους αγνοούν την ιστορική πραγματικότητα τόσο εκκωφαντικά που μπερδεύουν τους δρομείς με αγάλματα ιστορικών προσώπων.
Την επόμενη φορά μπορεί να θεωρήσουν ότι το πέταγμα γαρύφαλλων στον Ρέμο τιμά τους πεσόντες στην Ιταλική εισβολή το 1940.
Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, γιατί περί αυτού πρόκειται, έχει σίγουρα πολλά να προσφέρει στην θεατρική κωμωδία με τις πράξεις του. Αλλά αυτό δεν αντισταθμίζει με κανέναν τρόπο το ότι δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτα στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων της ομοσπονδίας των υγειονομικών, κυρίως από τότε που ξεκίνησε η κρίση.
Μιλάμε για τον άνθρωπο που επιχείρησε να μπει στο υπουργείο Εσωτερικών θεωρώντας ότι μπαίνει στο υπουργείο Εργασίας κι αποχώρησε καταγέλαστος όταν τον ενημέρωσε ο υπεύθυνος ασφαλείας για το λάθος του.
Η συνδικαλιστική υποκουλτούρα που υπηρετεί σήμερα ο κύριος Γιαννακός δεν είναι όμως για γέλια. Είναι -κυρίως- ξεπεσμός σε έναν συνδικαλιστικό λαϊκισμό που αποδιώχνει ακόμα και τους τελευταίους εργαζόμενους που είχαν κάποιες ελπίδες για εργασιακές διεκδικήσεις στις μέρες μας.
Το πεδίο αντιπαράθεσης που έχει επιλέξει και συντηρεί όλο αυτό το διάστημα δε μπορεί να ξεφύγει από τα επικοινωνιακά τρικ που έχει επιλέξει ο κύριος πρόεδρος. Και, εντέλει, καταλήγει καρικατούρα. Αυτό το πεδίο μοιάζει με πουκάμισο αδειανό τη στιγμή που οι (θεσμικοί) συνομιλητές του τον έχουν καταγράψει στη λεγεώνα των υπεργραφικών και τον θεωρούν απόλυτα αφερέγγυο.
Κι αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με χιούμορ, αν ο κύριος αυτός δεν εκπροσωπούσε χιλιάδες εργαζόμενους. Τον ίδιο δε φαίνεται να τον πτοεί ότι ακόμα και σε πανελλαδικές κινητοποιήσεις δεν μαζεύει ούτε το διοικητικό συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ. Έχει όμως την σταθερή στήριξη των ιδιωτικών καναλιών και των αντιπολιτευτικών «εφημερίδων» σε όλες αυτές τις φαιδρότητες που επιλέγει να εκτεθεί. Ίσως αυτό να είναι και το φάρμακο που τον ντοπάρει να πέφτει κάθε φορά ακόμα πιο χαμηλά.
Κάπως έτσι έφτασε και στο να καταθέσει λουλούδια στον άγνωστο Δρομέα…
