Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά ξεκίνησε με την αδειοδότηση τεσσάρων ξένων πανεπιστημίων για την ίδρυση παραρτημάτων στην Ελλάδα επί συνόλου 12 κατατεθημένων αιτήσεων και ύστερα από συνεχή έκπτωση των αρχικών κριτηρίων αξιολόγησης από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας. Μπορεί το Χάρβαρντ και το Γιέιλ να μην έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στο σχέδιο της κυβέρνησης, αυτό όμως δεν εμπόδισε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να γεμίσει τους πνεύμονές του με το οξυγόνο της «ελεύθερης» τριτοβάθμιας ιδιωτικής εκπαίδευσης, αφού κατά δήλωση του η κυβέρνηση την οποία εκπροσωπεί παραιτήθηκε επιτέλους του μονοπωλίου της στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, επιτρέποντας έτσι στους φοιτητές που μεταναστεύουν από την πατρίδα τους να μείνουν και να σπουδάσουν σε αυτήν. Σε ανάλογο κλίμα, ο πρωθυπουργός από βήματος ΔΕΘ δεν έκανε καμία αναφορά στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση και στην έρευνα, φρόντισε μόνο να εκφράσει την πικρία του που το 2007 ο Γ. Παπανδρέου, αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν στήριξε τη μεταρρύθμιση για τα μη-κρατικά πανεπιστήμια, διατυπώνοντας την ελπίδα το ΠΑΣΟΚ να στηρίξει τώρα το σχέδιο μεταρρύθμισης που προτείνει για το Εθνικό Απολυτήριο, το οποίο προαλείφεται να αντικαταστήσει τις Πανελλήνιες και άρα να διευκολύνει την πρόσβαση των μαθητών στην «ελεύθερη» ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Παρά τις ειλικρινείς προσπάθειες της κυβέρνησης να υπερτονίσει τη σπουδαιότητα της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης, η κατάσταση στο χώρο της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κωμική – εάν δεν ήταν τραγική. Οι άδειες δόθηκαν χωρίς να υπάρχουν πιστοποιημένα προγράμματα σπουδών. Η πιστοποίηση τους πρέπει να ολοκληρωθεί υποτίθεται εντός τριών εβδομάδων, τη στιγμή που στο δημόσιο πανεπιστήμιο η διαδικασία κρατάει κατά μέσο όρο κανένα εξάμηνο, δίχως να υπολογίζουμε τις ανθρωποώρες που ξοδεύονται μέσα στα δημόσια ιδρύματα για τη συλλογή των δεδομένων που ζητά η Αρχή Πιστοποίησης. Σε ό,τι αφορά τα προσφερόμενα ακαδημαϊκά πεδία, τρία στα τέσσερα ιδιωτικά ιδρύματα ανοίγουν κατά βάση Νομικές Σχολές, ενώ δύο στα τέσσερα ανοίγουν Ιατρικές. Συνεπώς απευθύνονται κυρίως σε νέους που θέλουν να ακολουθήσουν τα χνάρια των γονιών τους στο ιατρικό και νομικό επάγγελμα και δεν έχουν καταφέρει να εισέλθουν στις σχολές του δημόσιου πανεπιστημίου. Φυσικά η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να αυγατίσει την πελατεία, πιέζοντας για διαγραφές των φοιτητών του δημόσιου πανεπιστημίου που υπερβαίνουν τα αυστηρά όρια φοίτησης που έχουν τεθεί, ώστε οι τελευταίοι να μπορούν να μεταφέρουν τα ECTS των μαθημάτων τους από το δημόσιο στο ιδιωτικό σύστημα, αποψιλώνοντας τα περιφερειακά ιδρύματα και δυσφημώντας τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Αθήνας.
Η κυβέρνηση ακολουθεί στην παιδεία τη γνώριμη τακτική που υιοθέτησε και στο σύστημα δημόσιας υγείας, δηλαδή περιορίζει τις λειτουργίες του Δημοσίου ώστε να ανοίγει αγορές για τους ιδιώτες, με τους οποίους, ενίοτε, σχετίζεται κιόλας. Έτσι, και μοιράζει χρήμα στους φίλους της και μειώνει τις δημόσιες δαπάνες ώστε να δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο για την επέκταση των φοροαπαλλαγών. Όσο για την έρευνα και τη δημόσια εκπαίδευση, ας είναι καλά οι Σύνδεσμοι Βιομηχάνων που αναζητούν τον τάφο του Μέγα Αλέξανδρου.
