Ο Μαρξ έγραψε το βιβλίο του ‘’Η 18η Μπρυμαιρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη’’ το 1852 (Μπρυμαίρ ήταν ο δεύτερος μήνας του ημερολογίου που είχε καθιερώσει η γαλλική επανάσταση το 1789).
Όπως έγραφε ο Φρίντριχ Ένγκελς στον πρόλογο της “18ης Μπρυμαίρ”, η Γαλλία ήταν ένα θέατρο “όπου περισσότερο από οπουδήποτε αλλού οι ταξικοί αγώνες έφταναν κάθε φορά ως την αποφασιστική μάχη και όπου, συνεπώς, οι μεταβαλλόμενες πολιτικές μορφές, μέσα στις οποίες κινούνται και στις οποίες συνοψίζονται τα αποτελέσματά τους, διαγράφονταν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο”.
Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη είναι ένα ιστορικό, κοινωνιολογικό δοκίμιο, στο οποίο ο Μαρξ επιχειρεί να εξηγήσει πώς μέσα από περίπλοκα ταξικά συμφέροντα και την πάλη μεταξύ τους, η επανάσταση του 1848 στη Γαλλία οδήγησε στην αρπαγή της εξουσίας από μια γελοία προσωπικότητα όπως αυτή του Λουδοβίκου Βοναπάρτη.
Το έργο ωστόσο δεν εξαντλείται στην ταξική ανάλυση, μέσα από την οποία ξεπροβάλλουν τυχοδιώκτες αστοί, μικροαστοί, αγρότες, λούμπεν προλεταριάτο κ.ά., αλλά αναφέρεται και στον «κοινοβουλευτικό κρετινισμό», τα ιδιωτικά συμφέροντα, τις δολοπλοκίες, τα σκάνδαλα, τη διαφθορά και την καιροσκοπία.
Μέσα από αυτό το έργο ο Μαρξ εξήγησε ταυτόχρονα πως η ‘’γελοία’’ προσωπικότητα του Λουδοβίκου Βοναπάρτη κατάργησε ουσιαστικά το κοινοβούλιο και έκανε εξουσία τα ένοπλα σώματα των πραιτοριανών του.
Από τότε όταν το κοινοβούλιο ουσιαστικά υπάρχει μόνο κατ’ επίφαση και τον αποφασιστικό ρολό στην άσκηση εξουσίας τον παίζει η αστική κυβέρνηση, στηριγμένη στην κρατική γραφειοκρατία, την αστυνομία και τον στρατό, αυτό το καθεστώς το ονομάζουμε ‘’κοινοβουλευτικό βοναπαρτισμό’’.
Τα φαινόμενα του ’’Βοναπαρτισμού’’ αναπτύσσονται ιδιαίτερα όταν η αστική τάξη μπαίνει σε βαθιά κρίση και δεν μπορεί να στηρίζεται στις δημοκρατικά εκλεγμένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες αλλά στρέφεται, για να τσακίσει τους εργαζόμενους και την κοινωνία και να επιβάλει την πολιτική της, στην αστυνομία και την καταστολή.
Ο «κοινοβουλευτικός βοναπαρτισμός» σήμερα, ή ο βοναπαρτισμός σαν διαρκής καταστολή
Αυτό το φαινόμενο του ‘’κοινοβουλευτικού βοναπαρτισμού’’ ζούμε σήμερα στην Ελλάδα.
Μια ‘’αστεία’’ φιγούρα που το παίζει πρωθυπουργός ενισχύει όλο και περισσότερο την καταστολή, στηριγμένος σε έναν φιλόδοξο πρώην ‘’σοσιαλιστή’’ υπουργό και επιβάλει τον ‘’νόμο και την τάξη ‘’με την βία.
-Η καταστολή στην νεολαία είναι κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής της κυβέρνησης, γιατί καταλαβαίνει πως η νεολαία είναι η πρώτη πηγή αντίστασης στις εφαρμοζόμενες πολιτικές .
Δεκάδες είναι τα περιστατικά αστυνομικής βίας ενάντια στην νεολαία:
-Το ‘’παιδομάζωμα στα σινεμά με αφορμή την ταινία Joker τον Οκτώβριο.
-Η εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ στις αρχές του Νοέμβρη όπου εκτός από την βίαιη επίθεση στους φοιτητές, υπάρχει καταγραφή της επίθεσης σε νεαρή διαδηλώτρια χτυπώντας τη με την ασπίδα στο κεφάλι και συνεχίζει με κλωτσιές και απανωτά χτυπήματα παρά τις διαμαρτυρίες των συγκεντρωμένων.
-Η βία συνεχίστηκε με την έφοδο της δίωξης ναρκωτικών σε κλαμπ στο Γκάζι όπου επέβαλαν σε 300 άτομα να είναι γονατιστά για μια ώρα με τα χέρια στο κεφάλι .
-Στην επέτειο της μνήμης του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έπεσε πολύ ξύλο, με χρήση χημικών και δεκάδες προσαγωγές. Έντονα αποτυπώθηκαν στα βίντεο και τις φωτογραφίες από το ξυλοφόρτωμα διαδηλωτή που προηγουμένως ξεγυμνώθηκε από τα ΜΑΤ.
– Αστυνομική αυθαιρεσία κατήγγειλε και μια 22χρονη φοιτήτρια, σύμφωνα με την οποία αστυνομικοί της ζήτησαν να κατεβάσει το παντελόνι της στην οδό Πατησίων.
– Σε πεδίο αστυνομοκρατούμενης περιοχής μετατράπηκε το Κουκάκι, μετά την τριπλή αστυνομική επιχείρηση σε τρία υπό κατάληψη κτίρια από αντιεξουσιαστές και η συνέχεια είναι γνωστή από του τηλεοπτικούς δέκτες όταν οι αστυνομικοί ζήτησαν να ανέβουν στην ταράτσα κατοικίας, όμως ο πατέρας της οικογένειας ζήτησε χαρτί εισαγγελέα για να τους επιτρέψει να μπουν στο σπίτι του, με αποτέλεσμα τον ξυλοδαρμό και την σύλληψη.
– Τα ίδια περιστατικά βίας εξελίχτηκαν και στην μεγάλη πορεία για την επέτειο του πολυτεχνείου .
Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…
Ο νόμος Χρυσοχοϊδη – Κεραμέως επαναφορά του Ιδιώνυμου
Για να ‘’οχυρώσουν’’ την καταστολή η κυβέρνηση και τα υπουργεία Προ.Πο και παιδείας έχουν έτοιμα νομοσχέδια …
-Που επιβάλουν ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ισχυρές ποινές στους ‘’παραβάτες’’ και βεβαίως ακόμα ποιο σκληρή καταστολή
-Ουσιαστικά επαναφέρουν το ‘’Ιδιώνυμο’’ .
Το Ιδιώνυμο καταργήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 στο πλαίσιο του νέου Συντάγματος της χώρας.
– Σήμερα η κυβέρνηση επαναφέρει την θεσμοθέτηση ως «ιδιώνυμου» του αδικήματος της επίθεσης εναντίον αστυνομικού
-Οι έφοδοι σε σπίτια, ξυλοδαρμοί, αθρόες συλλήψεις στον σωρό, άγριες επιθέσεις σε διαδηλωτές, κακοποίηση συλληφθέντων, αναίτιες προσαγωγές και η επίδειξη πυγμής δημιουργούν ένα σκηνικό που θυμίζει τη δεκαετία αστυνομοκρατίας του 1960.
– Παρ όλα αυτά η κυβέρνηση νομοθετεί νέες επιβαρυντικές ρυθμίσεις που θα τιμωρούν αυστηρότερα όποιον «ασκεί βία κατά αστυνομικού».
– Τι σημαίνει όμως αυτό;
– Ακόμα και ένα μπουκάλι νερό εναντίον των αστυνομικών ή μια προσπάθεια αποφυγής σύλληψης, μπορούν να θεωρηθούν σαν ‘’Ιδιώνυμα’’ αδικήματα και να τιμωρούνται σκληρά.
Αστυνομία στα Πανεπιστήμια
– Ο νόμος για την δημιουργία ‘’πανεπιστημιακής αστυνομίας ‘’ ο οποίος προβλέπει την πρόσληψη 1000 αστυνομικών και την εγκαθίδρυση τους στα πανεπιστήμια κατά τα πρότυπα της Χούντας όπως ο υφυπουργός παιδείας Συρίγος ( και ‘’κολλητός’’ του ακροδεξιού Κρανιδιωτη) δήλωσε.
Δεν θα σταθώ στις συγκρίσεις και στις απορίες που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε, ότι η κυβέρνηση αντί για γιατρούς και νοσηλευτές, αντί για εκπαιδευτικούς, αντί για υλικά και έργα υποδομής, επενδύει στην καταστολή και την αστυνομία.
Θα σταθώ στον συμβολισμό αυτής της κίνησης.
– Η κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι ο στόχος της δεν είναι η εκπαίδευση αλλά ο ’’νόμος και η τάξη’’, γιατί μια διαρκής πολιτική λιτότητας μπορεί να σταθεί μόνο με την ενίσχυση της καταστολής.
– Βέβαια η αστυνομία των Πανεπιστήμιων δεν είναι η μόνη ‘’επένδυση’’ στην καταστολή της κυβέρνησης .
– Χιλιάδες προσλήψεις κάθε είδους ένστολων έχουν δρομολογηθεί δείχνοντας τους σκοπούς της κυβέρνησης.
Ο βοναπαρτισμός στον Τύπο
Για να αλλοιώσει την εικόνα της πραγματικότητας η κυβέρνηση έχει μαζί της όλη την κρατικοδίαιτη παρασιτική καπιταλιστική τάξη.
Όλα τα ΜΜΕ είναι απόλυτα ελεγχόμενα και παρουσιάζουν μια στρεβλή εικόνα της ζοφερής πραγματικότητας.
Τελευταία ενισχύοντας τον ασφυκτικό έλεγχο δεν ανέχεται αυτά τα ψήγματα διαφορετικότητας στα κρατικά και τα ιδιωτικά ΜΜΕ.
Έτσι λοιπόν:
-Κόβει την εκπομπή του Αυγερόπουλου στο κρατικό κανάλι
-Κόβει και σταματάει τις εκπομπές του Χαρίτου στην κρατική τηλεόραση (σημειωτέον ότι και οι δυο δημοσιογράφοι είναι πολυβραβευμένοι για την ερευνητική τους δημοσιογραφία)
-Αναγκάζουν σε παραίτηση την Δήμητρα Κρουστάλη, διευθύντρια σύνταξης στο ‘’ΒΗΜΑ’’ μόνο και μόνο γιατί ανέφερε κάποια στοιχεία που δεν τους άρεσαν.
-Έκοψαν άρθρο της Έλενας Ακρίτα στα ‘’ΝΕΑ’’ μετά από θητεία 25 ετών και την ανάγκασαν σε παραίτηση …και ο κατάλογος με γεγονότα ασφυκτικού ελέγχου στον Τύπο δεν έχει τέλος.
Συνδικάτα, κινήματα, κόμματα της Αριστεράς
Η αρχή που έγινε με την κοινή ανακοίνωση των κομμάτων της Αριστεράς, καθώς και με την συνυπογραφή εκατοντάδων συνδικαλιστών και συνδικάτων ενάντια στην κυβερνητική απαγόρευση των εκδηλώσεων μνήμης του Πολυτεχνείου, πρέπει να συνεχιστεί.
Απέναντι στον κυβερνητικό αυταρχισμό και στην επιβολή του ‘’κοινοβουλευτικού βοναπαρτισμού’’ πρέπει να υπάρχει μια μεγάλη κοινωνική, κινηματική αντίδραση.
Η τεράστια διαδήλωση φοιτητών εκπαιδευτικών και γονέων ενάντια στον νόμο για την αστυνομία στα πανεπιστήμια πρέπει να συνεχιστεί.
Η υπεράσπιση των στοιχειωδών αστικών δημοκρατικών δικαιωμάτων είναι μονόδρομος .
Λεωνίδας Καρίγιαννης
Πηγή: TVXS
