Ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας, ο οποίος έφτασε κοντά στο να νικήσει τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία στον Δεύτερο Καρχηδονιακό Πόλεμο, αυτοκτόνησε το 181 π.Χ. στην εξορία, καθώς Ρωμαίοι στρατιώτες πλησίαζαν την κατοικία του στο χωριό Λιβύσα της Βιθυνίας, στη σημερινή Τουρκία. Είχαν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια από τότε που οδήγησε τον στρατό του πέρα από τις Άλπεις και εξολόθρευσε τις ρωμαϊκές λεγεώνες στη μάχη της Τρέβιας, της λίμνης Τρασιμένε και της Κανναίας, που θεωρείται μια από τις πιο λαμπρές τακτικές νίκες στην ιστορία του πολέμου, η οποία αιώνες αργότερα ενέπνευσε τα σχέδια της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν εισέβαλε στο Βέλγιο και τη Γαλλία. Η Ρώμη μπόρεσε τελικά να σωθεί από την ήττα μόνο αντιγράφοντας την στρατιωτική τακτική του Αννίβα.
Δεν είχε σημασία το 181 π.Χ. ότι είχαν περάσει πάνω από 20 Ρωμαίοι ύπατοι (με οιονεί αυτοκρατορική εξουσία) από την εισβολή του Αννίβα. Δεν είχε σημασία ότι ο Αννίβας κυνηγήθηκε επί δεκαετίες και αναγκάστηκε να διαφεύγει διαρκώς, πάντα λίγο πιο πέρα από την εμβέλεια των ρωμαϊκών αρχών. Είχε ταπεινώσει τη Ρώμη. Είχε διαψεύσει τον μύθο της παντοδυναμίας της. Και θα πλήρωνε. Με τη ζωή του. Χρόνια αφότου ο Αννίβας είχε φύγει, οι Ρωμαίοι εξακολουθούσαν να μην είναι ικανοποιημένοι. Ολοκλήρωσαν το έργο της αποκαλυπτικής εκδίκησης το 146 π.Χ., ισοπεδώνοντας την Καρχηδόνα και πουλώντας τον εναπομείναντα πληθυσμό της στη σκλαβιά. Ο Κάτων ο τιμητής συνόψισε τα αισθήματα της αυτοκρατορίας: Carthāgō dēlenda est (Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί). Τίποτα σχετικά με την αυτοκρατορία, από τότε μέχρι σήμερα, δεν έχει αλλάξει.
Οι αυτοκρατορικές δυνάμεις δεν συγχωρούν όσους εκθέτουν τις αδυναμίες τους ή δημοσιοποιούν τις άθλιες και ανήθικες εσωτερικές λειτουργίες της αυτοκρατορίας. Οι αυτοκρατορίες είναι εύθραυστες κατασκευές. Η δύναμή τους είναι τόσο θέμα αντίληψης όσο και στρατιωτικής ισχύος. Οι αρετές που ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν και υπερασπίζονται, συνήθως στο όνομα του ανώτερου πολιτισμού τους, μασκαρεύουν τη λεηλασία, την εκμετάλλευση φθηνών εργατικών χεριών, την αδιάκριτη βία και την κρατική τρομοκρατία.
Η σημερινή αμερικανική αυτοκρατορία, πληγωμένη και ταπεινωμένη από τους σωρούς των εσωτερικών εγγράφων που δημοσίευσε το WikiLeaks, θα καταδιώκει, για τον λόγο αυτό, τον Julian Assange για το υπόλοιπο της ζωής του. Δεν έχει σημασία ποιος είναι πρόεδρος ή ποιο πολιτικό κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Οι ιμπεριαλιστές μιλούν με μια φωνή. Η δολοφονία δεκατριών Αμερικανών στρατιωτών από βομβιστή αυτοκτονίας στο Διεθνές Αεροδρόμιο Χαμίντ Καρζάι στην Καμπούλ την Πέμπτη προκάλεσε από τον Τζο Μπάιντεν την ολομέτωπη κραυγή όλων των ιμπεριαλιστών: “Σε αυτούς που πραγματοποίησαν αυτή την επίθεση … δεν θα συγχωρήσουμε, δεν θα ξεχάσουμε, θα σας κυνηγήσουμε και θα σας κάνουμε να πληρώσετε”. Αμέσως μετά ακολούθησαν δύο επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Καμπούλ εναντίον ύποπτων μελών του Ισλαμικού Κράτους στην Επαρχία Χορασάν, ISKP (ISIS-K), το οποίο ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση αυτοκτονίας που άφησε πίσω της περίπου 170 νεκρούς, μεταξύ των οποίων 28 μέλη των Ταλιμπάν.
Οι Ταλιμπάν, οι οποίοι νίκησαν τις δυνάμεις των ΗΠΑ και του συνασπισμού σε έναν πόλεμο 20 ετών, πρόκειται να βρεθούν αντιμέτωποι με την οργή μιας πληγωμένης αυτοκρατορίας. Οι κυβερνήσεις της Κούβας, του Βιετνάμ, του Ιράν, της Βενεζουέλας και της Αϊτής γνωρίζουν τι ακολουθεί. Τα φαντάσματα του Τουσέν Λουβερτούρ, του Εμίλιο Αγκινάλδο, του Μοχάμαντ Μοσαντέχ, του Γιάκομπο Άρμπενζ, του Όμαρ Τορίχος, του Γκαμάλ Αμπντούλ Νάσερ, του Χουάν Βελάσκο, του Σαλβαδόρ Αλιέντε, του Χουάν Μπος, του Πατρίς Λουμούμπα και του Χούγκο Τσάβες ξέρουν τι ακολουθεί. Δεν είναι όμορφο. Θα το πληρώσουν οι φτωχότεροι και πιο ευάλωτοι Αφγανοί.
Ο ψεύτικος οίκτος για τον αφγανικό λαό, ο οποίος καθόρισε την κάλυψη των απελπισμένων συνεργατών των ΗΠΑ και των συμμαχικών δυνάμεων κατοχής και των μορφωμένων ελίτ που καταφεύγουν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, αρχίζει και τελειώνει με τη δυστυχία των εκκενωμένων. Λίγα δάκρυα χύθηκαν για τις οικογένειες που τρομοκρατούνταν συστηματικά από τις δυνάμεις του συνασπισμού ή για τους περίπου 70.000 αμάχους που αφανίστηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ, τις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τους πυραύλους και το πυροβολικό ή έπεσαν από σφαίρες των νευρικών δυνάμεων κατοχής που είδαν κάθε Αφγανό, με κάποια δικαιολογία, ως εχθρό κατά τη διάρκεια του πολέμου. Και θα υπάρξουν λίγα δάκρυα για την ανθρωπιστική καταστροφή που η αυτοκρατορία ενορχηστρώνει στα 38 εκατομμύρια Αφγανούς, οι οποίοι ζουν σε μια από τις φτωχότερες και πιο εξαρτημένες από τη βοήθεια χώρες του κόσμου.
Από την εισβολή του 2001 οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέπτυξαν περίπου 775.000 στρατιωτικούς για να υποτάξουν το Αφγανιστάν και έριξαν 143 δισεκατομμύρια δολάρια στη χώρα, με το 60% των χρημάτων να πηγαίνει για να στηρίξει τον διεφθαρμένο αφγανικό στρατό και το υπόλοιπο να διοχετεύεται στη χρηματοδότηση έργων οικονομικής ανάπτυξης, προγραμμάτων βοήθειας και πρωτοβουλιών κατά των ναρκωτικών, με το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κεφαλαίων να απομυζάται από ξένες ομάδες βοήθειας, ιδιώτες εργολάβους και εξωτερικούς συμβούλους.
Οι επιχορηγήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες αντιπροσώπευαν το 75% του προϋπολογισμού της αφγανικής κυβέρνησης. Αυτή η βοήθεια έχει εξανεμιστεί. Τα αποθεματικά του Αφγανιστάν και άλλοι οικονομικοί λογαριασμοί έχουν παγώσει, πράγμα που σημαίνει ότι η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 9,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ανήκουν στην κεντρική τράπεζα του Αφγανιστάν. Οι αποστολές μετρητών προς το Αφγανιστάν έχουν σταματήσει. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ανακοίνωσε ότι το Αφγανιστάν δεν θα μπορεί πλέον να έχει πρόσβαση στους πόρους που δανείζει.
Τα πράγματα είναι ήδη άσχημα. Υπάρχουν περίπου 14 εκατομμύρια Αφγανοί, ένας στους τρεις, που δεν έχουν επαρκή τρόφιμα. Υπάρχουν δύο εκατομμύρια παιδιά στο Αφγανιστάν που υποσιτίζονται. Υπάρχουν 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι στο Αφγανιστάν που έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους. Ο πόλεμος έχει καταστρέψει τις υποδομές. Μια ξηρασία κατέστρεψε το 40% των καλλιεργειών της χώρας πέρυσι. Η επίθεση στην οικονομία του Αφγανιστάν βλέπει ήδη τις τιμές των τροφίμων να εκτοξεύονται στα ύψη. Οι κυρώσεις και η διακοπή της βοήθειας θα αφήσουν τους δημόσιους υπαλλήλους χωρίς μισθούς και οι υπηρεσίες υγείας, με χρόνιες ελλείψεις φαρμάκων και εξοπλισμού, θα καταρρεύσουν. Τα δεινά που ενορχηστρώνει η αυτοκρατορία θα έχουν βιβλικές διαστάσεις. Και αυτό είναι που θέλει η αυτοκρατορία.
Η UNICEF εκτιμά ότι 500.000 παιδιά σκοτώθηκαν ως άμεσο αποτέλεσμα των κυρώσεων στο Ιράκ. Περιμένετε ότι οι θάνατοι παιδιών στο Αφγανιστάν θα ξεπεράσουν αυτόν τον τρομακτικό αριθμό. Και να περιμένετε την ίδια αυτοκρατορική αναλγησία που επέδειξε η Μάντλιν Όλμπραϊτ, τότε πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη, όταν δήλωσε στην ανταποκρίτρια του “60 Minutes” Λέσλι Σταλ ότι ο θάνατος μισού εκατομμυρίου παιδιών από το Ιράκ εξαιτίας των κυρώσεων “άξιζε τον κόπο”. Ή την άκαρδη συμπεριφορά της Χίλαρι Κλίντον που αστειεύτηκε: “Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε”, όταν πληροφορήθηκε τον βάναυσο θάνατο του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι. Ή η απαίτηση του Δημοκρατικού γερουσιαστή Ζελ Μίλερ από τη Τζόρτζια, ο οποίος μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου δήλωσε: “Εγώ λέω, βομβαρδίστε τους να πάνε στο διάολο. Αν υπάρξουν παράπλευρες απώλειες, ας είναι κι έτσι”. Δεν έχει σημασία ότι η αυτοκρατορία έχει έκτοτε μετατρέψει τη Λιβύη μαζί με το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και την Υεμένη σε καζάνια βίας, χάους και δυστυχίας. Η δύναμη να καταστρέφεις είναι ένα μεθυστικό ναρκωτικό που αποτελεί την ίδια του τη δικαίωση.
Όπως και ο Κάτων ο τιμητής, ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αν η ιστορία είναι οδηγός, αυτή τη στιγμή σχεδιάζουν να αποσταθεροποιήσουν το Αφγανιστάν χρηματοδοτώντας, εξοπλίζοντας και υποστηρίζοντας κάθε πολιτοφυλακή, πολέμαρχο ή τρομοκρατική οργάνωση που είναι πρόθυμη να χτυπήσει τους Ταλιμπάν. Η CIA, η οποία θα έπρεπε να συγκεντρώνει αποκλειστικά πληροφορίες, είναι μια παραστρατιωτική οργάνωση που επιβλέπει απαγωγές, ανακρίσεις σε μυστικές τοποθεσίες, βασανιστήρια, ανθρωποκυνηγητά και δολοφονίες σε όλο τον κόσμο. Πραγματοποίησε επιδρομές κομάντος στο Αφγανιστάν που σκότωσαν μεγάλο αριθμό Αφγανών πολιτών, γεγονός που επανειλημμένα έστειλε εξοργισμένα μέλη οικογενειών και χωρικούς στην αγκαλιά των Ταλιμπάν. Υποθέτω ότι προσεγγίζει τον Αμρουλάχ Σάλεχ, ο οποίος ήταν αντιπρόεδρος του Ασράφ Γάνι και ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε “νόμιμος υπηρεσιακός πρόεδρος” του Αφγανιστάν. Ο Σάλεχ κρύβεται στην κοιλάδα Παντζσίρ. Αυτός, μαζί με τους πολέμαρχους Αφγάντ Μασούντ, Μοχάμαντ Άτα Νουρ και Αμπντούλ Ρασίντ Ντοστούμ, ζητούν να οπλιστούν και να υποστηριχθούν για να διαιωνίσουν τη σύγκρουση στο Αφγανιστάν.
“Γράφω σήμερα από την κοιλάδα Παντζσίρ, έτοιμος να ακολουθήσω τα βήματα του πατέρα μου, με μαχητές μουτζαχεντίν που είναι έτοιμοι να τα βάλουν και πάλι με τους Ταλιμπάν”, έγραψε ο Αχμάντ Μασούντ σε άρθρο γνώμης στην Washington Post. “Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης, αλλά η Αμερική μπορεί ακόμη να είναι ένα “μεγάλο οπλοστάσιο της δημοκρατίας”, όπως είπε ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ όταν πήγαινε να βοηθήσει τους πολιορκημένους Βρετανούς πριν από την είσοδο των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο”, συνέχισε, προσθέτοντας ότι ο ίδιος και οι μαχητές του χρειάζονται “περισσότερα όπλα, περισσότερα πυρομαχικά και περισσότερες προμήθειες”.
Αυτοί οι πολέμαρχοι έχουν υπηρετήσει και στο παρελθόν τα συμφέροντα των Αμερικανών. Θα το ξανακάνουν και πάλι. Και επειδή η ύβρις της αυτοκρατορίας δεν επηρεάζεται από την πραγματικότητα, η αυτοκρατορία θα συνεχίσει να σπέρνει τα δόντια του δράκου στο Αφγανιστάν, όπως κάνει από τότε που ξόδεψε 9 δισεκατομμύρια δολάρια -κάποιοι εκτιμούν ότι το ποσό αυτό είναι διπλάσιο- για να υποστηρίξει τους μουτζαχεντίν που πολέμησαν τους Σοβιετικούς, οδηγώντας σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ αντίπαλων πολέμαρχων μόλις οι Σοβιετικοί αποχώρησαν το 1989 και στην επικράτηση το 1996 των Ταλιμπάν.
Ο κυνισμός του εξοπλισμού και της χρηματοδότησης των μουτζαχεντίν εναντίον των Σοβιετικών αποκαλύπτει το ψέμα των ανθρωπιστικών ανησυχιών της Αμερικής στο Αφγανιστάν. Ένα εκατομμύριο Αφγανοί πολίτες σκοτώθηκαν στην εννιάχρονη σύγκρουση με τους Σοβιετικούς, μαζί με 90.000 μαχητές μουτζαχεντίν, 18.000 Αφγανούς στρατιώτες και 14.500 Σοβιετικούς στρατιώτες. Αλλά αυτοί οι θάνατοι, μαζί με την καταστροφή του Αφγανιστάν, “άξιζαν τον κόπο” για να σακατέψουν τους Σοβιετικούς.
Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τζίμι Κάρτερ, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, μαζί με την Inter-Services Intelligence (ISI), την υπηρεσία πληροφοριών του Πακιστάν, επέβλεψαν τον εξοπλισμό των πιο ριζοσπαστικών ισλαμικών ομάδων μουτζαχεντίν που πολεμούσαν τις σοβιετικές δυνάμεις κατοχής, οδηγώντας στην εξάλειψη της κοσμικής, δημοκρατικής αφγανικής αντιπολίτευσης. Ο Μπρεζίνσκι ανέλυσε λεπτομερώς τη στρατηγική, σχεδιασμένη, όπως είπε, για να δώσει στη Σοβιετική Ένωση το Βιετνάμ της, την οποία υιοθέτησε η κυβέρνηση Κάρτερ μετά τη σοβιετική εισβολή του 1979 για να στηρίξει το μαρξιστικό καθεστώς του Χαφιζουλάχ Αμίν στην Καμπούλ:
Ξεκινήσαμε αμέσως μια διπλή διαδικασία όταν μάθαμε ότι οι Σοβιετικοί είχαν εισέλθει στο Αφγανιστάν. Η πρώτη περιελάμβανε άμεσες αντιδράσεις και κυρώσεις που επικεντρώνονταν στη Σοβιετική Ένωση, και τόσο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ όσο και η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας ετοίμασαν μακρές λίστες κυρώσεων που έπρεπε να υιοθετηθούν, μέτρων που έπρεπε να ληφθούν για να αυξηθεί το διεθνές κόστος των ενεργειών της Σοβιετικής Ένωσης. Και η δεύτερη πορεία δράσης οδήγησε στο να πάω στο Πακιστάν ένα μήνα περίπου μετά τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν, με σκοπό να συντονίσω με τους Πακιστανούς μια κοινή αντίδραση, σκοπός της οποίας θα ήταν να αιμοραγίσουν οι Σοβιετικοί για όσο το δυνατόν περισσότερο και για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα- και εμπλακήκαμε σε αυτή την προσπάθεια υπό την έννοια της συνεργασίας με τους Σαουδάραβες, τους Αιγύπτιους, τους Βρετανούς, τους Κινέζους, και αρχίσαμε να παρέχουμε όπλα στους Μουτζαχεντίν, από διάφορες πηγές και πάλι – για παράδειγμα, κάποια σοβιετικά όπλα από τους Αιγύπτιους και τους Κινέζους. Προμηθευτήκαμε ακόμη και σοβιετικά όπλα από την κομμουνιστική κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας, καθώς ήταν προφανώς επιρρεπής σε υλικά κίνητρα- και κάποια στιγμή αρχίσαμε να αγοράζουμε όπλα για τους Μουτζαχεντίν από τον σοβιετικό στρατό στο Αφγανιστάν, επειδή ο στρατός αυτός ήταν όλο και πιο διεφθαρμένος.
Η μυστική εκστρατεία για την αποσταθεροποίηση της Σοβιετικής Ένωσης, κάνοντάς την να “αιμορραγεί όσο το δυνατόν περισσότερο και για όσο το δυνατόν περισσότερο”, πραγματοποιήθηκε, όπως και ο εξοπλισμός των δυνάμεων των Κόντρα στη Νικαράγουα, σε μεγάλο βαθμό ανεπίσημα. Δεν υπήρχε, όσον αφορά την επίσημη Ουάσινγκτον, ένας τρόπος για να αποφευχθεί ο ανεπιθύμητος έλεγχος των μυστικών επιχειρήσεων που διενεργήθηκε από τις ακροάσεις της Επιτροπής Church τη δεκαετία του 1970, οι οποίες έφεραν στη δημοσιότητα τις τρεις δεκαετίες πραξικοπημάτων, δολοφονιών, εκβιασμών, εκφοβισμού, σκοτεινής προπαγάνδας και βασανιστηρίων που υποστήριζε η CIA. Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας συμφώνησε να χρηματοδοτήσει εξίσου με τις ΗΠΑ τους Αφγανούς αντάρτες. Η συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας έδωσε το έναυσμα για την άνοδο του Οσάμα μπιν Λάντεν και της Αλ Κάιντα, η οποία πολέμησε με τους μουτζαχεντίν. Η κρυφή επιχείρηση, με επικεφαλής τον Μπρεζίνσκι, οργάνωσε μυστικές ομάδες δολοφόνων και παραστρατιωτικές μονάδες που πραγματοποιούσαν φονικές επιθέσεις σε θεωρούμενους εχθρούς σε όλο τον κόσμο. Εκπαίδευσε Αφγανούς μουτζαχεντίν στο Πακιστάν και στην επαρχία Σιντζιάνγκ της Κίνας. Μετατόπισε το εμπόριο ηρωίνης, που χρησιμοποιούνταν για τη χρηματοδότηση της εξέγερσης, από τη νοτιοανατολική Ασία στα σύνορα μεταξύ Αφγανιστάν και Πακιστάν.
Αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς, το οποίο αποσταθεροποίησε το Αφγανιστάν και την περιοχή, είναι αντανακλαστικό στο στρατό και στις μυστικές υπηρεσίες. Θα επαναληφθεί, χωρίς αμφιβολία, τώρα στο Αφγανιστάν, με τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Το χάος που δημιουργούν αυτές οι μυστικές υπηρεσίες γίνεται το χάος που δικαιολογεί την ύπαρξή τους και το χάος που τις βλέπει να απαιτούν περισσότερους πόρους και όλο και μεγαλύτερα επίπεδα βίας.
Όλες οι αυτοκρατορίες πεθαίνουν. Το τέλος είναι συνήθως δυσάρεστο. Η αμερικανική αυτοκρατορία, ταπεινωμένη στο Αφγανιστάν, όπως και στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, όπως και στον Κόλπο των Χοίρων και στο Βιετνάμ, είναι τυφλή απέναντι στη φθίνουσα δύναμή της, στην ανικανότητά της και στην αγριότητά της. Ολόκληρη η οικονομία της, ένας “στρατιωτικός κεϋνσιανισμός”, περιστρέφεται γύρω από την πολεμική βιομηχανία. Οι στρατιωτικές δαπάνες και ο πόλεμος είναι ο κινητήριος μοχλός πίσω από την οικονομική επιβίωση και την ταυτότητα του έθνους. Δεν έχει σημασία ότι με κάθε νέα πανωλεθρία οι Ηνωμένες Πολιτείες στρέφουν όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πλανήτη εναντίον τους και εναντίον όλων όσων ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν. Δεν έχουν κανέναν μηχανισμό για να σταματήσουν τον εαυτό τους, παρά τις πολυάριθμες ήττες, τα φιάσκο, τις γκάφες και τη μειούμενη ισχύ τους, από το να χτυπάνε παράλογα σαν πληγωμένο ζώο. Οι μανδαρίνοι που επιβλέπουν τη συλλογική μας αυτοκτονία, παρά την επανειλημμένη αποτυχία, επιμένουν πεισματικά ότι μπορούμε να αναδιαμορφώσουμε τον κόσμο κατά τη δική μας εικόνα. Αυτή η μυωπία δημιουργεί τις ίδιες τις συνθήκες που επιταχύνουν την πτώση της αυτοκρατορίας.
Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, όπως όλες οι αυτοκρατορίες, εξαιτίας των πετρωμένων, εκτός επαφής ηγετών της, της αυτοκρατορικής της υπερβολής και της ανικανότητάς της να ασκήσει κριτική και να μεταρρυθμιστεί. Δεν έχουμε ανοσία από αυτές τις θανατηφόρες ασθένειες. Κλείνουμε τα στόματα στους πιο διορατικούς επικριτές της αυτοκρατορίας, όπως ο Νόαμ Τσόμσκι, η Άντζελα Ντέιβις, ο Άντριου Μπέισεβιτς, ο Άλφρεντ ΜακΚόι και ο Ραλφ Νέιντερ, και διώκουμε όσους αποκαλύπτουν τις αλήθειες για την αυτοκρατορία, όπως ο Τζούλιαν Ασάντζ, ο Έντουαρντ Σνόουντεν, ο Ντάνιελ Χέιλ και ο Τζον Κυριάκου. Την ίδια στιγμή, ένα χρεοκοπημένο μέσο ενημέρωσης, είτε το MSNBC, το CNN ή το FOX, λιβανίζει και ενισχύει τις φωνές της ανίκανης και διεφθαρμένης πολιτικής, στρατού και μυστικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των Τζον Μπόλτον, Λίον Πανέτα, Καρλ Ρόουβ, ΧΡ ΜακΜάστερ και Ντέιβιντ Πετρέους, που οδηγεί τυφλά το έθνος στο τέλμα.
Ο Τσάλμερς Τζόνσον στην τριλογία του για την πτώση της αμερικανικής αυτοκρατορίας – “Blowback”, “The Sorrows of Empire” και “Nemesis” – υπενθυμίζει στους αναγνώστες ότι η ελληνική θεά Νέμεσις είναι “το πνεύμα της ανταπόδοσης, διορθώνει την απληστία και την ηλιθιότητα που μερικές φορές διέπει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων”. Αντιπροσωπεύει τον “δίκαιο θυμό”, μια θεότητα που “τιμωρεί την ανθρώπινη παραβίαση της φυσικής, ορθής τάξης των πραγμάτων και την αλαζονεία που την προκαλεί”. Προειδοποιεί ότι αν συνεχίσουμε να είμαστε προσκολλημένοι στην αυτοκρατορία μας, όπως έκανε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία, “θα χάσουμε σίγουρα τη δημοκρατία μας και θα περιμένουμε βλοσυρά το βέβαιο πλήγμα που γεννά ο ιμπεριαλισμός”.
“Πιστεύω ότι η διατήρηση της αυτοκρατορίας μας στο εξωτερικό απαιτεί πόρους και δεσμεύσεις που αναπόφευκτα θα υπονομεύσουν την εγχώρια δημοκρατία μας και, στο τέλος, θα δημιουργήσουν μια στρατιωτική δικτατορία ή το πολιτικό ισοδύναμό της”, γράφει ο Τζόνσον. “Οι ιδρυτές της χώρας μας το κατάλαβαν καλά αυτό και προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια μορφή διακυβέρνησης -μια δημοκρατία- που θα απέτρεπε αυτό το ενδεχόμενο. Αλλά ο συνδυασμός τεράστιων μόνιμων στρατών, σχεδόν συνεχών πολέμων, στρατιωτικού κεϋνσιανισμού και καταστροφικών στρατιωτικών δαπανών αποσύνθεσαν τη δημοκρατία μας υπέρ μιας αυτοκρατορικής προεδρίας. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα να χάσουμε τη δημοκρατία μας για χάρη της διατήρησης της αυτοκρατορίας μας. Μόλις μια χώρα μπει σ’αυτόν το δρόμο, μπαίνουν στο παιχνίδι οι δυναμικές που ισχύουν για όλες τις αυτοκρατορίες – απομόνωση, υπερέκταση, συνένωση δυνάμεων που αντιτίθενται στον ιμπεριαλισμό και χρεοκοπία. Η Νέμεσις παραμονεύει στη ζωή μας ως ελεύθερη χώρα”.
Αν η αυτοκρατορία ήταν ικανή για ενδοσκόπηση και συγχώρεση, θα μπορούσε να απελευθερωθεί από το σπιράλ του θανάτου της. Αν η αυτοκρατορία διαλυόταν, όπως έκανε η βρετανική αυτοκρατορία, και υποχωρούσε για να επικεντρωθεί στα δεινά που ταλανίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα μπορούσε να απελευθερωθεί από το σπιράλ του θανάτου της. Όμως εκείνοι που χειρίζονται τους μοχλούς της αυτοκρατορίας είναι ανεξέλεγκτοι. Είναι κρυμμένοι από τη δημόσια θέα και πέρα από τον δημόσιο έλεγχο. Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να παίζουν το μεγάλο παιχνίδι, παίζοντας στα ζάρια ζωές και κρατική περιουσία. Περιμένω ότι θα είναι υπεύθυνοι και περιχαρείς για τους θανάτους ακόμη περισσότερων Αφγανών, διαβεβαιώνοντας τους εαυτούς τους ότι αξίζει τον κόπο, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οι αγχόνες που στήνουν είναι για τους ίδιους.
