Τα περίφημα «εθνικά θέματα» και ειδικά το ζήτημα των στρατιωτικών εξοπλισμών είναι το μεγάλο ταμπού της δημόσιας ζωής. Αυτό έχει οδηγήσει στο παρελθόν σε ιστορικά αδιέξοδα -όπως στην περίπτωση του Μακεδονικού- και στην άκριτη αποδοχή των υπέρογκων εξοπλιστικών προγραμμάτων που με τη σειρά τους συνέβαλαν στην επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών και το να φτάσει η χώρα στα όρια της χρεοκοπίας. Ακόμα και στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης στην πυκνή αναζήτηση των αιτιών της πιο συχνά άκουγε κανείς για εκείνον τον τυροπιτά που δεν έκοβε αποδείξεις και πολύ σπάνια για τις επιπτώσεις των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Πριν λίγες μέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν τη δυνατότητα η χώρα μας να προμηθευτεί έως και σαράντα F-35. Ο πρωθυπουργός έσπευσε να χαιρετίσει την απόφαση επικαλούμενος τη γνωστή ρητορική για την αναβάθμιση της Ελλάδας και τη θωράκισή της έναντι εξωτερικών απειλών-πράγματα που ακούμε σε κάθε νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Στη σχετική δήλωσή του σημείωσε ότι «δεν επιβαρύνεται ο Έλληνας φορολογούμενος» αναφερόμενος στο συνοδευτικό πακέτο εξοπλισμών από τα «αμερικανικά αποθέματα». Πρόκειται για ένα ρητορικό τέχνασμα ή απλούστερα για μια διαστρέβλωση της κοινής λογικής. Και ο λόγος είναι απλός.
Ο «Έλληνας φορολογούμενος» θα πληρώσει. Το κόστος των F-35 εκτιμάται με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς στα 9 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτήν την κρίσιμη πληροφορία, αυτή που θα έπρεπε να είναι το αντικείμενο της πολιτικής συζήτησης στη χώρα, ο πρωθυπουργός επέλεξε να την αποκρύψει από τη δήλωσή του. Γιατί ξέρει ότι ο κάθε πολίτης θα σκεφτεί το αυτονόητο: μας περισσεύει ένα τέτοιο ποσό; Είναι προτεραιότητα για τη χώρα η επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών με τόσα δισεκατομμύρια; Πόσο ακόμα θα πληρώνουμε σε μια ατέρμονη κούρσα εξοπλισμών δίχως τέλος;
Μπορούμε και πρέπει να σπάσουμε το ταμπού των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Πρώτον, γιατί είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα βαρέλι δίχως πάτο- τις ίδιες μέρες που η ελληνική κυβέρνηση πανηγύριζε για τα F-35, η τουρκική πανηγύριζε για τη νέα προμήθεια F-16. Δεύτερον, γιατί η χώρα πρέπει να αποφασίσει που θέλει να επενδύσει. Να συζητήσουμε τι θα σήμαινε για τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία, τις δημόσιες υποδομές και την πολιτική προστασία έναντι των φυσικών καταστροφών και της κλιματικής κρίσης η ενίσχυσή τους με τα δισεκατομμύρια ευρώ των εξοπλισμών. Τρίτον, γιατί είναι θέμα Δημοκρατίας. Η εμπέδωση της λογικής ότι οι αμυντικές δαπάνες αποτελούν ένα ιερό άβατο για την πολιτική συζήτηση και κριτική, οδηγεί σε αδιαφανείς συμφωνίες και στην ασυλία για επιλογές που, στο παρελθόν, αποδείχθηκαν από αναποτελεσματικές έως και σκανδαλώδεις.
Στην αριστερά και στην κεντροαριστερά έχει ανοίξει η συζήτηση για την ανάγκη να ανατρέψουμε την πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς που επιβάλλει, σχεδόν δίχως αντίλογο, την ατζέντα της. Αυτό δεν θα γίνει με γενικόλογες διακηρύξεις. Δοκιμάζεται στην πράξη. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να αποδέχεται τη λογική των εξοπλιστικών προγραμμάτων θέτοντας παράλληλα κάποια ρητορικά ερωτήματα και δευτερεύουσες προϋποθέσεις για την αγορά τους. Έτσι, δεν ανατρέπεται η ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Η μόνη υπεύθυνη και μαχητική στάση συνοψίζεται σε μια φράση: «όχι στην αγορά των F-35». Η χώρα δεν κερδίζει από την πολυδάπανη κούρσα εξοπλισμών. Η χώρα χάνει.
[Καμπάνια των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων ενάντια στην αγορά F-35/Ελβετία 2023]
Κωστής Καρπόζηλος
