Έχασα (για λίγο) την ψυχραιμία μου-Θα συνέβαινε κάποια στιγμή. Συνέβη χτες το βράδυ.
Όχι όταν ο κύριος Παπαθανάσης, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, προσπάθησε να μας πει ότι όλα πάνε καλά με τη θεϊκή φράση «η κυβέρνηση είναι σε ευφορία, η κοινωνία είναι σε ευφορία». Όχι όταν ο κύριος Παπαθανάσης, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, απάντησε στο σχόλιό μου για την «περιφερόμενη δράκα άεργων celebrities» της οικογένειας Ντεγκρέτσια με κάτι γενικότητες [αφού πρώτα επεσήμανε ότι ο ίδιος είναι «φαρμακοποιός» και άρα όχι άεργος].
Αλλά όταν ο κύριος Παπαθανάσης, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, απέφυγε να απαντήσει αν ο ίδιος μπορεί να καταλάβει μια συγκεκριμένη ερώτηση για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας -είμαι πλέον σίγουρος ότι δεν μπορεί- και κυρίως επιχείρησε να αλλάξει τη συζήτηση από τα προβλήματα των μεταναστών και μεταναστριών που ζουν, εργάζονται και φορολογούνται στη χώρα μας μιλώντας για τους «πρόσφυγες που λιάζονται στις πλατείες».
Ομολογώ ότι αυτός ο συνδυασμός αλαζονείας, άγνοιας και διαστρέβλωσης των βασικών κανόνων μιας συζήτησης μεταξύ ενηλίκων με οδήγησε στα όρια.
Αφού είχε συμβεί αυτό, ήταν βέβαιο ότι δεν θα έμενε εκεί. Στη συνέχεια -αφού με διέκοψε ο κύριος Παπαθανάσης- τον ρώτησα αν γνωρίζει το γεγονός ότι ο Φρέντι Μπελέρης έχει συλληφθεί με όπλα και εκρηκτικά τη δεκαετία του 1990 στα ελληνοαλβανικά σύνορα. “Ναι ή όχι;”
Δεν ξέρω αν το αγνοεί ή αν ανέσυρε κάποιο non-paper από τις ημέρες των Ευρωεκλογών. Αυτό που ξέρω είναι ότι με κατηγόρησε ότι είμαι «με τους Αλβανούς» και ότι εκφράζω “ανθελληνικές” απόψεις. Με μια λεπτομέρεια. Δεν εξέφρασα καμία άποψη. Επεσήμανα ένα ιστορικό γεγονός. Και ότι κάτι τέτοιες εξυπνάδες, εμείς στην Αριστερά δεν τις αφήνουμε αναπάντητες.
AtticaTV
