Το δοκίμασα για τέταρτη φορά. Ρώτησα έναν βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, τον κύριο Κατσαφάδο, γιατί η κυβέρνηση επιμένει στον εξαιρετικά χαμηλό φορολογικό συντελεστή στα μερίσματα. Δεύτερο χαμηλότερο μετά τη Λετονία. Εντάξει. Δεν αντέδρασε όπως ο κύριος Λοβέρδος -που είπε το αμίμητο “γιατί να μην είναι χαμηλός;”- αλλά απλώς απέφυγε να απαντήσει.
Όπως προφανώς δεν έλαβα απάντηση στο αν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερψηφίσουν ή θα καταψηφίσουν τους υπέρογκους εξοπλισμούς και τις “αμυντικές δαπάνες” στις 17 Δεκεμβρίου, όταν ολοκληρώνεται η συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Γιατί καλή η ρητορική αντιπολίτευση, αλλά μην πούμε και κάτι που θα θίγει το μεγάλο ταμπού των δισεκατομμυρίων που πετιούνται από το παράθυρο (αν δεν καταλήγουν στις τσέπες κάποιων στο ενδιάμεσο).
Γιατί η πολιτική τελικά δεν είναι η τέχνη του εφικτού.
Είναι η τεχνική του “κατενάτσιο μέχρι να πάω στο επόμενο πάνελ”.
