Απερίφραστα επικίνδυνοι. Αυτό είναι οι άνθρωποι που κυβερνούν. Όχι μόνο οι της εκτελεστικής εξουσίας μετέχοντες και οι του επιτελικού κράτους στυλοβάτες. Μαζί και ο τεράστιος υποστηρικτικός μηχανισμός, οι μηδίσαντες και από τις τρεις ανεξάρτητες εξουσίες, καθώς και ο βωμολόχος συρφετός γύρω από τα αποφάγια της εξουσίας. Και είναι επικίνδυνοι επειδή δεν νιώθουν τον παραμικρό κραδασμό, τον παραμικρό δισταγμό σε όσα διαπράττουν. Βαθιά ανήθικοι, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν ψέματα, να διαστρέψουν, να καταρρακώσουν ανθρώπους, να καταστρέψουν ζωές προκειμένου να συνεχίσουν την ανελέητη αρπαγή πλούτου. Ένας αλλεπάλληλος εαυτός της καταστροφής.
Τα εκατοντάδες εκατομμύρια κομματικού χρέους, τα δεκάδες εκατομμύρια προσωπικών χρεών, οι τεράστιες περιουσίες ανεξήγητης προέλευσης, τα «αδιευκρίνιστα» ποσά σε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, όλα τα δισεκατομμύρια των απευθείας αναθέσεων, οι μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά και οι ανοιχτές παρανομίες τύπου Πάτση, σ’ έναν μακρύ και σκοτεινό κατάλογο τερατουργίας η οποία διαπράττεται χωρίς να παίξει βλέφαρο.
Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που δεν τους συγκρατεί τίποτα; Τι άνθρωποι είναι αυτοί που αδιαφορούν παγερά μπροστά στα δράματα που προκαλούν με την αδίστακτη πολιτική όχι που ασκούν, αλλά που διαπράττουν.
Γιατί, βέβαια, δεν είναι γενικά και αόριστα τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, ούτε είναι γενικές και αόριστες οι θεσμικές απρέπειες του προέδρου της Βουλής ούτε η εισαγγελική αναξιοπρέπεια του Ισίδωρου Ντογιάκου, εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προς τον Χρήστο Ράμμο και την ΑΔΑΕ. Πίσω από κάθε επαίσχυντη πράξη της όλης εξουσίας, βρίσκεται η οδύνη χιλιάδων ανθρώπων, το βάσανο στο οποίο καταδικάζονται χωρίς να φταίνε σε τίποτα χιλιάδες ζωές.
Πίσω από την αλητεία και την κλοπή είναι οι πόροι που λείπουν ώστε να μην αγωνιά ο καθένας για το πώς θα βγάλει τον μήνα. Πίσω από κάθε αποτρόπαια πράξη τους είναι ο άνθρωπος (πραγματικό περιστατικό από ανάρτηση του συναδέλφου Νίκου Σερβετά) που έχει δύο εβδομάδες να κάνει ένεση ινσουλίνης γιατί το φάρμακο έχει εξαφανιστεί. Απλώς για να κλέβουν την ίδια την ζωή οι έμποροι. Επειδή μπορούν. Και μπορούν επειδή αυτή η κυβέρνηση «τιμάει» την υπογραφή της στα συμβόλαια που έχει υπογράψει. Μόνο που είναι συμβόλαια θανάτου, όπως μας έχουν δείξει οι δεκάδες χιλιάδες θάνατοι της πανδημίας, πολλοί από τους οποίους θα μπορούσαν να έχουν αποτραπεί.
Πίσω από κάθε κλοπή είναι λεφτά που λείπουν από τη δημόσια Υγεία, για να πάνε στις τσέπες των εμπόρων της Υγείας. Πίσω από την κάθε κλοπή που διαπράττεται με αποτρόπαια ψυχραιμία υπάρχει το αποκαμωμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που ουκ ολίγες φορές καταρρακώνεται όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά από την ψυχική υπερκόπωση στην προσπάθεια εφεύρεσης λύσεων εκεί όπου θα έπρεπε το κράτος να παρέχει τα πάντα, αντί να αρπάζει τα πάντα.
Πίσω από την κάθε κλοπή στην Παιδεία βρίσκεται το δράμα χιλιάδων γονιών που δεν μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους και το δράμα χιλιάδων παιδιών που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Ε, αγγίζει τα όρια της διαστροφής να παρουσιάζεσαι χαμογελώντας μπροστά σ’ αυτούς που καταστρέφεις και να τους λες «κάνουμε πράξη το όνειρο», όπως το διέπραξε ο πρωθυπουργός και η ανατριχιαστική υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως. Ναι, «έκαναν πράξη το όνειρο», αλλά το όνειρο του κάθε σχολάρχη, στέλνοντας πελάτες και όχι μαθητές στις επιχειρήσεις τους.
Πίσω από κάθε κλοπή κρύβεται η καθολική διάλυση του κάθε άνεργου, η αγωνία τής ολοένα και πιο διευρυμένης επισφαλούς εποχικής εργασίας, ο φόβος (αυτό το τρομακτικό συναίσθημα που σε λιώνει και είναι ικανό να μετατρέψει σε ράκος κάθε αίσθημα αξιοπρέπειας) απώλειας της εργασίας.
Πακτωλός χρημάτων βρίσκεται πίσω από την κλοπή (γιατί κλοπή είναι) κάθε προστατευτικού μέτρου ή θεσμού της εργασίας. Πακτωλός χρημάτων κρύβεται πίσω από κάθε ψέμα του κυβερνητικού εκπροσώπου, πίσω από κάθε προσπάθεια κουκουλώματος όλων των σκανδάλων, πίσω από τον διασυρμό κορυφαίων προσωπικοτήτων όπως η Ελένη Τουλουπάκη και ο Χρήστος Ράμμος.
Μας κυβερνά όχι αορίστως και γενικώς το σύστημα, αλλά ένας γελοίος θίασος της φρίκης. Και μπροστά σ’ αυτή τη φρίκη ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες του.
Κώστας Καναβούρης
