Τώρα, αρχίζει(;) η κυβέρνηση να συνειδητοποιεί ότι δεν επιδέχονται όλα επικοινωνιακή διαχείριση και επιλεκτική παρουσίαση στοιχείων για συρραφή ενός ακόμη success story. Η υγεία του ανθρώπου και οι επαπειλούμενες απώλειες ζωής, ως αποτέλεσμα όχι μόνο της πανδημίας αλλά της διαχείρισης που κάνει η κυβέρνηση για να την αντιμετωπίσει και να αμυνθεί αποτελεσματικά, δεν προσφέρονται για κατ’ εξακολούθηση προσφυγή σε αλλαγές στην ατζέντα, αναπλαισιώσεις γεγονότων, αποκρύψεις, επιλεκτικές παρουσιάσεις. Αυτό αρχίζει να κλονίζεται φανερά και από τις εχθρικές διαθέσεις των πολιτών όταν επισκέφθηκαν περιοχές κυβερνητικά στελέχη όπως πχ ο κ. Πέτσας στην Πάτρα.
Να προσθέσουμε εδώ, μόνο, ότι βασικοί συντελεστές αυτής της επιλογής είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Χθες, π.χ. επισκέφθηκε το αμαξοστάσιο του ΟΣΥ για να μας πει το εξωφρενικό, ύστερα από την πίεση που ασκεί σύσσωμη η αντιπολίτευση να παρθούν μέτρα ενάμισι χρόνο τώρα, «μειώνουμε τον συνωστισμό»! «Η εικόνα εγκατάλειψης αντιστράφηκε» πρόσθεσε. «Έχουμε κάνει το αδύνατο δυνατό. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να βρει κανείς λεωφορεία σε αυτή τη συγκυρία», σημείωσε μην παραλείποντας να τονίσει ότι «το μέλλον μας οδηγεί και με σύγχρονες τεχνολογίες» όταν τα σαράντα λεωφορεία που εξοικονομήθηκαν είναι παλαιάς τεχνολογίας, τύπου ΚΤΕΛ, με δυο πόρτες και κλειστά παράθυρα.
Η αποφυγή της ακρίβειας, για να το πούμε ευγενικά, εκ μέρους του Κ. Μητσοτάκη χτύπησε κόκκινο κατά τη συνέντευξή του στο Star όταν αναφέρθηκε στο πιο τραγικό θέμα της πανδημίας, τους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ. Ο πρωθυπουργός δεν στάθηκε στο ύψος της ευθύνης μιας κυβέρνησης και προσπάθησε να λειάνει την τραγική αλήθεια: «Υπάρχει πράγματι μια αναμονή μικρή» σημείωσε την ίδια ώρα που τα στοιχεία μιλούν για άνω των εκατό διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ με το ένα τρίτο για τρεις μέρες. Η κυβερνητική απόφανση δε «το ΕΣΥ άντεξε» εκθέτει διότι σημαίνει ότι με μια μέτρια ενίσχυσή του, εντελώς εφικτή, μπορούσαν να έχει αποφευχθεί να χάνονται ανθρώπινες ζωές. Αλλά αυτή την εβδομάδα κατέρρευσε ένας ακόμη μύθος – μετά την κατάρρευση του επιτελικού δηλαδή άτρωτου κράτους: «ακούμε τους ειδικούς». Δεν είναι μόνο ο κ. Γεραπετρίτης που συμπεριφέρεται σαν Επίτροπος, αλλά τώρα νουθετεί τους επιστήμονες. Έτσι δείχνει η κυβέρνηση ότι δεν μετρά σωστά το κόστος όχι απλώς της απουσίας αλλά τις δημόσιες, πλέον, διαφωνίες του καθηγητή Σ. Τσιόρδα με όλα όσα, εν μέσω πανικού και για πολιτικούς λόγους, αποφασίζονται. Το να λέει ο κ. Γεραπετρίτης ότι στην Ευρώπη δεν έκλεισαν ποτέ τα σχολεία αποκρύβει ότι εκεί πάρθηκαν πρώτα μέτρα αραίωσης και ελέγχου με test. Εδώ μετά μακροχρόνιο κλείσιμο τ’ ανοίγουν με τις ίδιες ακριβώς συνθήκες!
Μπροστά σ’ αυτές τις τραγικές εξελίξεις και αφού μείωσαν, κάπως, να καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «αυξάνει τα κρούσματα με τις διαδηλώσεις και την ανευθυνότητά του», η κυβέρνηση αναζητά τρόπους να αλλάξει την ατζέντα. Αλλά κι αυτό δεν είναι εύκολο. Καταρχάς όλο και προστίθενται νέα γεγονότα που την εκθέτουν όπως η περίπτωση Φουρθιώτη ή η πρόθεση της κ. Μενδώνη για αναμνηστική πλάκα στην Ακρόπολη, ως η πιο γνήσια εκδήλωση αλαζονείας αυτής της κυβερνητικής περιόδου. Αλλά και διότι είναι εμφανώς κατασκευασμένα ή διαστρεβλωμένα. Η περίπτωση της Προανακριτικής για τον Νίκο Παππά, δηλαδή μια ευκαιρία, μέσω πολιτικής δίωξης αντιπάλου, για προπαγάνδα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, είναι χαρακτηριστική. Φάνηκε με την πρώτη συνεδρίαση όπου θέλησαν να ελέγξουν τον κατάλογο των μαρτύρων για να περιφρουρήσουν την κατασκευή τους. Η άλλη περίπτωση είναι η τραγική υπόθεση της Marfin που ξανάρχεται στην επικαιρότητα. Άραγε αναλογίστηκαν το ψυχολογικό κόστος των συγγενών των τραγικών θυμάτων με τη συνεχή πολιτική εκμετάλλευση και όχι διαλεύκανση της υπόθεσης; Ασφαλώς όχι, και προχωρούν στο ακατανόητο να προαναγγέλλουν νέες αποκαλύψεις για την ημέρα της επετείου του τραγικού συμβάντος!
Το άγχος ωστόσο και η αβεβαιότητα που αρχίζει να αισθάνεται η κυβέρνηση για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις την οδηγεί σε πρωτοβουλίες επίσπευσης των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεών της. Μετά το σχέδιό της για το Ταμείο Ανάκαμψης, που προετοιμάζεται για τους λίγους και πλούσιους, εναντίον των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων και της απασχόλησης, ακολουθεί το ν/σ του υπουργείου Εργασίας που ανατρέπει ό,τι θετικό έχει απομείνει στον τομέα της εργασίας και τον συνδικαλισμό. Η σύγκρουση που αναμένεται θα είναι οξεία και σκληρή επομένως και η μάχη, που σωστά την ονόμασε ο Αλέξης Τσίπρας «μητέρα των μαχών». Αναμένεται να έχει μεγάλο εύρος ο αγώνας αυτός καθώς όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα εναντιωθούν αλλά και τα συνδικάτα μη εξαιρουμένης της ΓΣΕΕ.
Παύλος Κλαυδιανός
Πηγή: Η Εποχή
