Το χρονικό της δίωξης και καταδίκης έντεκα προσφύγων, μελών της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν
Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει δει σε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες τις γνώριμες φιγούρες των τούρκων και κούρδων πολιτικών προσφύγων, που πάντα μέσα από τα κόκκινα πανό της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν συμμετέχουν ενεργά σε κάθε κινηματική διαδικασία.
Κυνηγημένοι από το καθεστώς Ερντογάν, με διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, βρήκαν ένα ασφαλές καταφύγιο, εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα. Και παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες του τουρκικού κράτους, που χαρακτηρίζοντάς τους ως τρομοκράτες, ζητά επίμονα την έκδοσή τους από τις ελληνικές κυβερνήσεις, τα ελληνικά δικαστήρια αρνούνται την έκδοσή τους, αναγνωρίζοντας, ότι τα περί τρομοκρατίας είναι προσχηματικά, ενώ στην ουσία διώκονται για τις ιδεολογικοπολιτικές τους απόψεις και την δράση τους.
Από το 2012 όμως και μετά και λόγω της αναδιάταξης των πολιτικών σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση προχωρά στην ικανοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων, ξεκινώντας ένα μεθοδευμένο πογκρόμ κατά των τούρκων, κούρδων και αλεβιτών αγωνιστών.
Πανομοιότυπες υποθέσεις
Τον Ιούλιο του 2013, η αντιτρομοκρατική προχωρά σε συλλήψεις μεγάλου αριθμού Τούρκων και Κούρδων, λόγω ανεύρεσης ενός σακ βουαγιάζ με όπλα, σε σκάφος ανοιχτά της Χίου, ύστερα από «τηλεφώνημα ανώνυμου πληροφοριοδότη». Συλλήψεις όχι μόνον των άμεσα εμπλεκομένων, αλλά όλων των αγωνιστών, που με τον α ή β τρόπο ήταν στο στόχαστρο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, που παραπέμπονται σε δίκη στη βάση του άρθρου 187Α, αλλά και του τότε άρθρου 187Α, παρ.6, που για πρώτη φορά «τολμήθηκε» η εφαρμογή του στην Ελλάδα, καθώς έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα, τις διατάξεις της ΕΣΔΑ, τις θεμελιώδεις αρχές της Ποινικής Δίκης, αλλά και του λεγόμενου κράτους δικαίου, μια που απομονώνει τον “δράστη” από την άδικη πράξη του και εγκληματοποιεί μελλοντικές πράξεις ή και πράξεις, που δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ! Εγκληματοποιεί δηλαδή την πρόθεση, το σκοπό, τη βούληση του ανθρώπου. Αξίζει να επισημανθεί, ότι 3 μήνες πριν είχε προηγηθεί επίσημη επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού Σαμαρά στην Τουρκία.
Στη δίκη, που διεξήχθη στην Μυτιλήνη, οι περισσότεροι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν πανηγυρικά και καταδικάσθηκαν, με ελαφρές ποινές, όσοι αποδέχθηκαν την ευθύνη μεταφοράς οπλισμού. Αφέθηκαν όλες/όλοι ελεύθεροι.
Στις 28 Νοεμβρίου 2017, ύστερα από «τηλεφώνημα ανώνυμου πληροφοριοδότη» πάλι, η αντιτρομοκρατική εισβάλλει χαράματα σε τρία σπίτια, όπου κατοικούσαν πρόσφυγες, συλλαμβάνει 9 Τούρκους και Κούρδους, διοχετεύοντας πληροφορίες στα ΜΜΕ, περί ανεύρεσης γιάφκας τρομοκρατών, που ετοίμαζαν μεγάλο χτύπημα κατά του Ερντογάν. Αξίζει και εδώ να επισημανθεί ότι μετά από 10 ημέρες πραγματοποιήθηκε επίσημη επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα. Οι 9 αυτοί πολιτικοί πρόσφυγες παραπέμφθηκαν σε δίκη και πάλι κατηγορούμενοι για ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση και για επιμέρους τρομοκρατικές πράξεις, όμως το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων και πάλι αθώωσε ομόφωνα κάποιους και εξ αυτών, απέρριψε όλες τις σχετιζόμενες περί το άρθρο 187Α κατηγορίες (τρομοκρατία) και καταδίκασε στις ελάχιστες των ποινών τους υπόλοιπους για απλή οπλοκατοχή (ένα πιστόλι). Αφέθηκαν όλες/όλοι ελευθεροι.
Στις 19 Μαρτίου 2020, εν μέσω πανδημίας, ύστερα πάλι από «τηλεφώνημα ανώνυμου πληροφοριοδότη», η αντιτρομοκρατική εισβάλλει σε κατοικία στα Σεπόλια και στα γραφεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης στην οδό Τζαβέλα και συλλαμβάνει 9 και 2 άτομα αντίστοιχα, που κατοικούσαν εκεί, διοχετεύοντας και πάλι πληροφορίες για εξάρθρωση διεθνούς δικτύου επικίνδυνων τρομοκρατών (οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι παιδιά 20-25 ετών, υπερήλικες ή ασθενείς), οι οποίοι παραπέμπονται σε δίκη με τις γνωστές, πάντα, κατηγορίες περί τρομοκρατίας και τρομοκρατικών πράξεων. Αξίζει και πάλι να επισημανθεί, ότι η σύλληψή τους συνέπεσε με το προ ολίγων ημερών άνοιγμα των συνόρων στον Έβρο από την τουρκική κυβέρνηση (28 Φεβρουαρίου), η οποία εργαλειοποιώντας απελπισμένους ανθρώπους, για τους δικούς της σκοπούς, επέτρεψε την αθρόα διέλευσή τους από τα φυλάκια και τα περάσματα του Έβρου.
Και αφού δόθηκε από ελληνικής πλευράς το «σινιάλο» συνεργασίας και εκτόνωσης, με τη σύλληψη των 11 αυτών προσφύγων και αφού η τουρκική κυβέρνηση πέτυχε οικονομική βοήθεια μαμούθ από την ΕΕ, αποσύρει τους πρόσφυγες από τον Έβρο, η κατάσταση εκτονώνεται, ενώ ο τούρκος υπουργός Σοϊλού δήλωνε, ότι οι συλλήψεις των τρομοκρατών έγιναν ύστερα από δικό του αίτημα, δήλωση που ουδέποτε διαψεύσθηκε από την ελληνική κυβέρνηση.
Καταδίκη σε 537 χρόνια κάθειρξης
Η δίκη διεξήχθη κάτω από απαράδεκτες συνθήκες στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν αναδειχθεί σε κυρίαρχους της διαδικασίας (με ευθύνη της Προέδρου και του Δικαστηρίου, που απεμπόλησαν το δικαίωμα τους διεύθυνσης της διαδικασίας και επιβολής της τάξης) και επιτέθηκαν με βία σε διακοπή της δίκης στους κατηγορούμενους, την ώρα, που αυτοί συνομιλούσαν με τους δικηγόρους τους.
Το δικαστήριο απέρριψε όλες τις ενστάσεις, αυτοτελείς ισχυρισμούς και ελαφρυντικά, που πρότεινε η υπεράσπιση, ακόμα και αυτό της μετεφηβικής ηλικίας, και συλλήβδην καταδίκασε σε 537 χρόνια κάθειρξης, συνολικά, τους κατηγορούμενους, αποδίδοντας σε όλους τις ίδιες ακριβώς κατηγορίες – ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, παρά το γεγονός, ότι ένας εκ των κατηγορουμένων, είχε αναλάβει αποκλειστικά την ευθύνη της μεταφοράς προς φύλαξη μιας τσάντας με όπλα, που βρέθηκε στον πάτο ενός βόθρου της κατοικίας στα Σεπόλια.
Ίδιες ακριβώς καταδίκες, για όλους τους κατηγορούμενους, με τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία. Όλοι για όλα. Μία καταδίκη για ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, σε χρόνο όμως, που οι κατηγορούμενοι ήταν προφυλακισμένοι στις ελληνικές φυλακές! Μία καταδίκη για ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, το DHKP-C, που όμως δρα σε άλλη χώρα, όπως παραδέχθηκε και ο μάρτυρας κατηγορίας αξιωματικός της αντιτρομοκρατικής. Μία καταδίκη σε ποινές κατά πολύ μεγαλύτερες, απ΄ ότι επιβλήθηκαν στον Μιχαλολιάκο, ως διευθύνοντα της ΧΑ και των υπολοίπων χρυσαυγιτών ως μελών. Μία καταδίκη στη βάση της συλλογικής ευθύνης, που εναρμονίσθηκε πλήρως με τη δίωξη, που εξυπηρέτησε πολιτικές σκοπιμότητες της τότε συγκυρίας, σε αντίθεση με όλες τις άλλες προηγούμενες αποφάσεις. Μία καταδίκη, που σηματοδοτεί πλέον, και σε επίπεδο εφαρμοσμένης απονομής δικαίου, την πλήρη και ολοσχερή μεταστροφή του ελληνικού κράτους, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και τις σχέσεις με την Τουρκία, παρά τις προσχηματικές κορώνες, που εξαπολύονται εκατέρωθεν.
Η μάχη θα συνεχισθεί στο Εφετείο. Είναι ένας αγώνας αντοχών, αλλά και ευπρέπειας. Όχι μόνον για τους κατηγορούμενους και τους υπερασπιστές τους, αλλά και για το σύνολο του αλληλέγγυου κινήματος. Γιατί τέτοιες και τέτοιου τύπου καταδίκες στόχο πάντα έχουν το ίδιο το κίνημα και όλες/όλους όσους αντιστέκονται.
Η Αλέκα Ζορμπαλά είναι δικηγόρος
Πηγή: Η Εποχή
