Το ενδιαφέρον πείραμα της ΒΙΟΜΕ, γέννημα της χρεοκοπίας και μοναδικό στην Ελλάδα, βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι εργαζόμενοι αποδεικνύουν ότι μπορούν να κερδίζουν το βιος τους χωρίς αφεντικά. Ασκούν συλλογικά την επιχειρηματική δραστηριότητά τους: οργάνωση της ίδιας της παραγωγής, προγραμματισμός και καταμερισμός της εργασίας σε ισότιμη βάση, μέθοδοι προβολής και διάθεσης των προϊόντων, οικονομική διαχείριση. Πρόκειται στην ουσία για ένα φωτεινό παράδειγμα, στον αντίποδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, μέσα στον καπιταλισμό. Το φοβάται και το πολεμά, με το δίκιο της, η κυρίαρχη αντίληψη και οι ελίτ της οικονομικής και της πολιτικής εξουσίας. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι γενικά, έχουν πολλά να κερδίσουν εάν κατανοήσουν την πραγματική αξία της συλλογικής τους δύναμης. Τώρα μάλιστα που οι ορίζουσες του παγκόσμιου καπιταλισμού αμφισβητούνται στη βάση τους, με την παγκοσμιοποίηση να τρεκλίζει, με τις γεωπολιτικές συγκρούσεις να μετατρέπονται σε καθημερινότητα του πολέμου, με τις ανισότητες να διευρύνονται.
Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ αντιστάθηκαν στην εξασκούμενη κατασταλτική πολιτική, όταν στην αρχή του πρώτου λοκντάουν (με απαγόρευση της κυκλοφορίας) δέχτηκαν επίθεση από δύο κλούβες ΜΑΤ, στις 05:30 αξημέρωτα και επιχειρήθηκε η διακοπή του ρεύματος του εργοστασίου. Ωστόσο, προσπαθούν να κρατήσουν την πρόσβαση και τη σύνδεσή τους με την κοινωνία. Και καταφέρνουν με πολύ κόπο να κρατηθούν, στηριζόμενοι στην αλληλεγγύη της κοινωνίας, παρά το μεγάλο κόστος παραγωγής, καθώς πλέον λειτουργούν με γεννήτριες. Επιπλέον, έχουν να αντιμετωπίσουν την ανατίμηση των πρώτων υλών, την εκτόξευση της ενέργειας, αλλά και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των ανθρώπων του μόχθου στους οποίους απευθύνονται.
«Εμείς σαν συνέλευση εργαζομένων στη Συνεργατική ΒΙΟΜΕ, μετέχοντας σε όλους τους αγώνες του λαού μας και της τάξης μας, αλλά και με το πείσμα που μας διακρίνει, αποφασίσαμε να γράψουμε ένα γράμμα (σε τέσσερις γλώσσες) και να απευθυνθούμε και σε ένα πιο διεθνές κομμάτι της αλληλεγγύης, για να μπορέσουμε να κρατήσουμε ζωντανό το εργοστάσιο, αλλά και την ιδέα ότι οι εργάτριες/ες μπορούν να παράγουν και να αμείβονται από το παραγόμενο προϊόν», δήλωσε στην «Εποχή» ο Μάκης Αναγνώστου.
Στο γράμμα αυτό, αναφέρονται μεταξύ άλλων:
«Συναδέλφισσες–συνάδελφοι από την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια εργατική τάξη! (…) Εμείς οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ, το 2011 ζήσαμε την εγκατάλειψη από τα αφεντικά μας και στη συνέχεια τη φτώχεια και την ανέχεια, μη μπορώντας να κάνουμε κάτι για να πάρουμε αυτά που μας χρωστούσαν. Μέσα από τη συνέλευση των εργαζομένων αποφασίσαμε, με ένα τεράστιο ποσοστό την εποχή εκείνη, να κρατήσουμε το εργοστάσιο και να το δουλέψουμε με ό,τι δυνατότητες είχαμε. Βρήκαμε τρόπους να κινήσουμε και πάλι την παραγωγή και να παράγουμε προϊόντα που να είναι ωφέλιμα και αναγκαία στην λαϊκή οικογένεια. Επί εννιά χρόνια παράγουμε φυσικά και οικολογικά καθαριστικά και προϊόντα προσωπικής υγιεινής και φροντίδας. Βελτιώνουμε συνεχώς τα προϊόντα αυτά, ώστε να είναι χρηστικά, αλλά και προσιτά σε κάθε χρήστη και όχι σε λίγους, όπως κάνουν οι εταιρείες που παράγουν προϊόντα, ώστε να τα χρησιμοποιεί μόνο μια κάστα ανθρώπων που έχει την οικονομική δυνατότητα. Παράγουμε τα προϊόντα αυτά χωρίς να δεχόμαστε κανενός είδους οικονομική ενίσχυση από κράτη, Ευρωπαϊκή Ένωση, εκκλησία ή κάποιο αφεντικό. Αποφασίσαμε να αμειβόμαστε μόνο από τα προϊόντα που παράγουμε και να μην αφήσουμε να υποτιμηθεί η εργασία ως απασχόληση, αλλά ως μέσο επιβίωσης.
Παράλληλα με την παραγωγή, αποφασίσαμε πως με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να γίνεται και η διακίνηση, δηλαδή χωρίς μεσάζοντα και αφεντικά, που επιβάλλουν τη δική τους αξία στο προϊόν και υποτιμούν τον εργατικό κόπο, συμπιέζοντας την αμοιβή μας. Καλούμε εργοστασιακά, αλλά και δευτεροβάθμια σωματεία να έρθουμε σε επαφή, τόσο για να βρούμε τρόπους να φτάσουν τα προϊόντα σε εσάς, όσο και για να κρατήσουμε ζωντανό το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, που παράγει με εργατικό έλεγχο και διοικείται από τη συνέλευση των εργαζομένων».
Μαρίνος Μουζακίτης
