“Οι λεπτομέρειες της κυβερνητικής συμφωνίας με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι επιλογές αποκλειστικά και μόνο της κυβέρνησης που προωθούν την πολιτική της ΝΔ στην Υγεία: την ιδιωτικοποίηση της Υγείας με παράλληλη υποβάθμιση των δομών του δημόσιου συστήματος υγείας.”
Κατά την ομιλία μου στην Ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας για τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ανέφερα, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Θεώρησα υποχρέωση μου να μιλήσω σήμερα γιατί έχω να σας διηγηθώ δύο ιστορίες και ένα συμπέρασμα που βγαίνει από αυτές.
Η πρώτη ιστορία. Το 2017 ήμουν αναπληρώτρια υπουργός εργασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Τότε με επισκέφτηκε στο γραφείο μου ο εκπρόσωπος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Με συνεχάρη για το έργο μου και προσφέρθηκε να συνδράμει σε όποιον τομέα επιθυμούσα. Πράγματι, υπήρχε ένα συγκρότημα κτιρίων που ανήκε στο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής (ΚΚΠ Αττικής) – το ΠΙΚΠΑ Βούλας – και χρειαζόταν ανακαίνιση. Τότε λοιπόν το ΚΚΠ Αττικής, με διοικήτρια την κυρία Κωσταντέλια, και με ένα επιτελείο επιστημόνων συνεργάστηκε με το αντίστοιχο επιτελείο επιστημόνων του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και κατέληξαν σε ένα λειτουργικό πρόγραμμα: Πρώτον, να ανακαινίσουν 3 κτίρια. Δεύτερον, αποφάσισαν ποια θα ήταν η χρήση τους. Και βεβαίως, σε όλη αυτή τη διαδικασία είδα ότι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος δεν είχε καμία ιδιαίτερη απαίτηση. Ούτε να το κάνει ιδιωτικό, ούτε να θέσει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Αποφασίσαμε λοιπόν να ανακαινιστούν 3 κτίρια. Το κόστος εκείνης της ανακαίνισης ήταν 700.000 ευρώ. Να τα τιμαριθμοποιήσετε για να δείτε πόσα είναι σήμερα. Και πράγματι, 20 Απριλίου 2018 εγκαινιάσαμε τα 3 αυτά κτίρια, εμείς, ως κυβέρνηση, και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αφού η επίβλεψη του έργου είχε αποφασιστεί να γίνει από το συνεργαζόμενο σωματείο εθελοντών “οι φίλοι του ΠΙΚΠΑ”.
Το δεύτερο κτίριο προοριζόταν να γίνει ανακουφιστικός ξενώνας φιλοξενίας ανάπηρων παιδιών έως 6 χρονών στο πλαίσιο υποστήριξης των οικογενειών τους. Τι είναι αυτό; Ήταν για τις οικογένειες που έχουν ανάπηρα παιδιά να μπορούν κάποιο διάστημα να πάνε εκεί το ανάπηρο παιδί τους, ώστε οι ίδιες να ανακουφιστούν για το διάστημα αυτό ή να πάνε διακοπές με το άλλο τους παιδί κ.ο.κ. Στο κτίριο αυτό, έπρεπε να πάει προσωπικό για να το λειτουργήσει, το οποίο εμείς περιμέναμε από την Κ7. Αλλά επειδή πέσαμε το 2019, η αντικαταστάτρια μου στην Πρόνοια, ως υφυπουργός, κ. Μιχαηλίδου, τι έκανε; Απολύτως τίποτα. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά σε αυτό το δεύτερο κτίριο, η ίδια έφερε και στέγασε παιδιά από μία ιδιωτική δομή. Τις προάλλες λοιπόν στα κανάλια, ακούω την κ. Μιχαηλίδου να λέει το εξής: “θα γίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα κτίριο ανακουφιστικής πολιτικής για τις οικογένειες με ανάπηρα παιδιά, ώστε οι οικογένειες αυτές να μπορούν να αφήσουν το ανάπηρο παιδί τους για ένα διάστημα και οι ίδιες να μπορέσουν να ανακουφιστούν ή να πάνε διακοπές με το άλλο τους παιδί κλπ”. Σας θυμίζει κάτι αυτό από όσα είπα; Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τα πλήρωσε όμως τα χρήματα για τον ανακουφιστικό ξενώνα από το 2018. Σκοπεύετε επιτέλους να χρησιμοποιήσετε το κτίριο σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό; Νομίζω πώς όχι.
Η δεύτερη ιστορία. Ο Τζον Ροκφέλερ γεννήθηκε το 1839 και πέθανε το 1937. Ξεκίνησε με την Standar Oil Company. Μέσα σε 12 χρόνια δημιούργησε το μεγαλύτερο τραστ. Κατά το τέλος του 1880 ανακάλυψε ότι υπήρχε κενό στον φορολογικό νόμο των ΗΠΑ. Δηλαδή, ότι οι δωρεές δεν φορολογούνται. Τι διαπίστωσε δηλαδή αυτός ο μεγάλος φιλάνθρωπος; Ότι όταν δίνεις χρήματα, π.χ. για να μην πεινάνε τα παιδιά, τα χρήματα αυτά δεν φορολογούνται. Όταν μας κάνετε λοιπόν μαθήματα φιλανθρωπίας, να ξέρετε αυτό που ήδη γνωρίζει το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και γιαυτό έχει χαμηλά το προφίλ: ότι τα χρήματα αυτά είναι για κοινωνική προσφορά, και γιαυτό δεν φορολογούνται.
Το συμπέρασμα. Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας της κυβέρνησης με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι επιλογές αποκλειστικά και μόνο της κυβέρνησης και αυτές προωθούν τη γενική πολιτική της ΝΔ στην Υγεία: την ιδιωτικοποίηση της υγείας με παράλληλη υποβάθμιση των δομών του δημόσιου συστήματος υγείας. Να το χαίρεστε λοιπόν. Εσείς το κάνατε.”
