Η ρητορική του φόβου είναι στη Γαλλία αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο προνομιακό πεδίο της λαϊκιστικής Ακροδεξιάς, όπως κατέδειξε η εκλογή του Τραμπ τον Νοέμβριο του 2016.
Ομως τα τελευταία χρόνια τα κόμματα της πολιτικής ορθότητας και κανονικότητας στη Δύση, προφανώς λόγω της αδυναμίας τους να προτείνουν εναλλακτικές στρατηγικές κυβερνητικής διαχείρισης, αντιμετωπίζουν την Ακροδεξιά με φοβική επιχειρηματολογία.
Ψηφίστε με για να μην έλθει η Λεπέν, αυτό το σύνθημα αξιοποίησε ο Μακρόν ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο των εκλογών του 2017.
Τότε υπήρχε ακόμη στη Γαλλία η παράδοση του δημοκρατικού τόξου αλλά και οι μνήμες του Λαϊκού Μετώπου του 1936 που διασφάλιζαν την ελαχιστοποίηση των διαρροών προς την Ακροδεξιά στον δεύτερο γύρο των αναμετρήσεων από τις μονοεδρικές περιφέρειες μέχρι την προεδρία της Δημοκρατίας.
Η στρατηγική του φόβου εναντίον του λαϊκισμού δοκιμάστηκε και στο δημοψήφισμα για το Brexit αλλά και στη μονομαχία Τραμπ-Κλίντον και απέτυχε παταγωδώς.
Το 2017 ο Μακρόν ήταν ο από μηχανής θεός που επέτρεπε στους πολίτες να αποδοκιμάσουν και να απαξιώσουν τις ιστορικές κομματικές παρατάξεις της Αριστεράς και της Δεξιάς χωρίς να χρειάζεται να ψηφίσουν την Ακροδεξιά.
Σήμερα ύστερα από μια πεντάχρονη κυβερνητική διαχείριση και κυρίως την τελευταία διετία που ξεκίνησε με την πανδημία και τελειώνει με πολεμική σύγκρουση στην Ευρώπη, ο Μακρόν δεν θα κριθεί με τα κριτήρια του 2017 αλλά σε μεγάλο βαθμό από τα πεπραγμένα του.
Η πρόκληση της Λεπέν δεν αντιμετωπίζεται με διαχείριση του φόβου καθώς τη διαχρονική θεματολογία της για νόμο και τάξη την υιοθέτησε ο Σαρκοζί, αλλά στη συνέχεια και ο Ολάντ.
Στη Γαλλία υπήρχε μια ιστορική κόκκινη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πατριωτική Δεξιά του Ντε Γκολ και την Ακροδεξιά με λογαριασμούς αιματηρών συγκρούσεων τόσο στην κατοχή όσο και στη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας.
Ο τελευταίος που υπερασπίστηκε την παραπάνω οριοθέτηση ήταν ο Σιράκ.
Υιοθετώντας στην προεκλογική εκστρατεία του 2007 σε μεγάλο βαθμό τη σκληρή κατασταλτική ρητορική του Λεπέν ο Σαρκοζί διεμβόλισε την εκλογική βάση της Ακροδεξιάς, αλλά άνοιξε τον δρόμο της αποδοχής της ως συνιστώσας της πολιτικής κανονικότητας.
Η αξιοποίηση του φόβου είναι προνομιακό πεδίο του ακροδεξιού λαϊκισμού, μια τακτική που αν υιοθετηθεί από τον Μακρόν κινδυνεύει να γίνει μπούμερανγκ.
Γιώργος Καπόπουλος
