«Υπάρχουνε πολλοί που ναυάγησαν μέσα στο
κουστούμι,/ μες στη βαθιά τους πολυθρόνα,/
πολλοί που για πάντα τους σκέπασε το
πουπουλένιο πάπλωμά τους».
Αργύρης Χιόνης, «Σαν τον τυφλό μπροστά
στον καθρέφτη»
Και ναι. Σαν ναυαγός μέσα στο κουστούμι του μοιάζει σήμερα ο Ανδρέας Λοβέρδος. Παρά το ότι απειλεί θεούς και δαίμονες, παρά το ότι χυδαιολογεί ασύστολα (δικαιολογημένα βεβαίως, αφού θεωρεί ότι ουδείς έχει δικαίωμα να τον υποψιαστεί για το οτιδήποτε) ανακαλύπτοντας συμμορίες, σκευωρίες και απηνείς όσο και αναίτιους διωγμούς, πάρα το ότι αδυνατεί να αντιληφθεί ότι το υπεραστικό μένος με το οποίο επιτίθεται δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο αθωότητας, αλλά καταδεικνύει μάλλον αλλόφρονα δειλία παρ’ όλα όσα με ορμή υπερχειλισμένου οχετού κραυγάζει σε πρόθυμα μικρόφωνα και κάμερες, ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ακριβώς αυτό: ένα ναυαγός μέσα στο κουστούμι του. Ένας τυφλός μπροστά στον καθρέφτη που αδυνατεί να δει τον εαυτό του.
Που αδυνατεί να δει το πασιφανές και απαράβατο, «αρχή άνδρα δείκνυσι», που σημαίνει ότι η εξουσία αποκαλύπτει τις δυνατότητες του ανθρώπου, τις ικανότητές του, αλλά και τον χαρακτήρα του. Ας θυμίσουμε εδώ στον οργίλο πρώην υπουργό, μεγαλοστέλεχος, ιδρυτή κόμματος Ι.Χ. κ.λπ. κ.λπ. ότι η αξιωματική φράση αποδίδεται σ’ έναν από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, τον Βίαντα τον Πριηνέα, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί και από τον Σοφοκλή στην «Αντιγόνη», με τον Κρέοντα να λέει πως η εξουσία αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα του άνδρα: «Αδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του την εξουσία».
Και ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε μπόλικη εξουσία στα χέρια του (άλλωστε, και τώρα θεωρεί πως έχει), ώστε να μάθουν όλοι και από την καλή και από την ανάποδη (τώρα δηλαδή που επέσυρε πάνω του το εισαγγελικό ενδιαφέρον) τα φρονήματα, τη σκέψη και την ψυχή του. Βεβαίως και ισχύει στο ακέραιο το τεκμήριο της αθωότητας, όμως καλό θα ήταν να θυμηθεί ο εν λόγω πως αυτό το τεκμήριο που λυσσαλέα τυμπανίζει δεν το αναγνώρισε, με ταπεινότατο ελατήριο λίγα ψηφαλάκια, παραμονές εκλογών 2012 στις οροθετικές γυναίκες και τις διαπόμπευσε βάναυσα, με την κατάπτυστη υγειονομική διάταξη 39Α/ 2012 που είχε υπογράψει. «Οι 32 κοπέλες», γράφει σ’ ένα εξαιρετικό άρθρο στο «Documento» (9.4.2019) η Βάλια Μπαζού, «υπέστησαν -εκτός απ’ την άγρια κακοποίησή τους από τη λαίλαπα του μέσου όρου και της ‘κοινής γνώμης’- τον βάσανο της δικαστικής διερεύνησης. Και αθωώθηκαν».
Βεβαίως, ο πνιγμένος μέσα στο κοστούμι του από τα μανικετόκουμπα πιάνεται, όμως ο Λοβέρδος που ουρλιάζει τώρα είναι ο ίδιος που διαπόμπευε τότε χωρίς να αναγνωρίσει στις μετέπειτα αποδεδειγμένα αθώες κανένα τεκμήριο αθωότητας. Ο Λοβέρδος που τώρα είναι ο ίδιος που έλεγε πως η «Χρυσή Αυγή είναι ‘αυθεντικό κίνημα’, ή πως οι γυναίκες πρόσφυγες πρέπει να γεννάνε στις χώρες τους (αυτό το 2010). Ή που έλεγε πως 1 εκατομμύριο Έλληνες (οι δημόσιοι υπάλληλοι) παιδεύουν 9 εκατομμύρια συμπολίτες τους, την ίδια στιγμή που τέσσερις υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έβαζαν τις υπογραφές τους προκειμένου να δημιουργηθεί προσωποπαγής θέση στο Δημόσιο για τη σύζυγό του (ΦΕΚ 1782/12.11.2010) και άλλα οκτώ άτομα. Ή το επικό με τους αριθμούς τηλεφώνου του Τσοχατζόπουλου…
Φυσικά όλα τούτα δεν σημαίνουν πως ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ένοχος στο σκάνδαλο της Novartis. Δείχνουν όμως το ήθος και το ύφος μιας εξουσίας η οποία προσπαθεί, σήμερα που ναυάγησε μέσα στο κοστούμι της, να βγάλει την κυβέρνηση συμμορία, τη δικαστική εξουσία επίορκη και την κοινωνία τρελή. Και να αποδείξει ότι η πραγματικότητα είναι μια σκευωρία.
Εδώ, ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος χρημάτισε υπουργός σε τρία υπουργεία πάνω στα οποία ακριβώς στηρίζεται η κοινωνία: Παιδείας, Υγείας και Εργασίας. Είναι οι τρεις πυλώνες οι οποίοι ρημάχτηκαν από την πολιτική που χρεοκόπησε τη χώρα. Την ίδια στιγμή που ακόμα και ο Βράχμα και η θεά Κάλι θα τρόμαζαν με την πληθώρα χεριών που άρπαζαν τον πλούτο της χώρας. Κι από πάνω έρχεται και ο εμπνευστής του επονείδιστου και αποτρόπαιου άρθρου 86 του συντάγματος Βενιζέλος για να προαναγγείλει παραγραφές των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο Novartis. Εάν και εφόσον επανέλθουν…
Συνεπώς, το ποιος θα τιμωρηθεί και ποιος όχι στο ποινικό μέρος είναι δουλειά της δικαστικής εξουσίας. Στο πολιτικό μέρος όμως είναι δουλειά δική μας. Ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και βρέθηκαν λειψοί. Γιατί τόσοι ήταν.
Κώστας Καναβούρης
Πηγή: Η Αυγή
