Λοιπόν τα ψέματα, οι δικαιολογίες, τα μισόλογα, οι έωλες αιτιάσεις, οι εμβριθείς αναλύσεις -ακόμα και με τις καλύτερες των προθέσεων- περί πολυπλοκότητας του προσφυγικού προβλήματος τελειώσανε.
Γιατί ο χρόνος των ανθρώπων στη Μόρια τέλειωσε. Γιατί αυτό που συμβαίνει στη Μόρια λέγεται κτηνωδία που μονάχα η «κανονικότητα» των διεστραμμένων μυαλών και των φασισμένων ψυχών από πάγο μπορούν να αντέξουν.
Γιατί όπως κι αν ονομάζεται η Μόρια, όποιος ευφημισμός κι αν χρησιμοποιηθεί για λόγους πολιτικής ορθότητας της απανθρωπίας, η αλήθεια είναι μία, η αλήθεια βοά και κραυγάζει απεγνωσμένα: η Μόρια είναι ένας ανοιχτός ομαδικός τάφος των ζωντανών – άλλος ευφημισμός αν αυτό που βιώνει ο έγκλειστος της Μόριας λέγεται ζωή. Θυμήσου εδώ τον Γιάννη Αγιάννη από τους «Άθλιους»: «Φρικτό δεν είναι να πεθάνεις. Φρικτό είναι να μην ζεις».
Αλλά κι αυτό ακόμη μοιάζει ηπιότερο μπροστά στο μαρτύριο των έγκλειστων της Μόριας. Στο μαρτύριο ανθρώπων κυνηγημένων από τον εφιάλτη της σφαγής, της πείνας, της ανείπωτης φτώχειας που ήρθαν εδώ ικέτες και βρέθηκαν να οδηγούνται στον θάνατο με τη χειρότερη «άκρα ταπείνωση» που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Να το επαναλάβω λοιπόν: αυτό που συμβαίνει στη Μόρια λέγεται κτηνωδία.
Και η Μόρια είναι ένα ανοιχτός ομαδικός τάφος που μολύνει ολόκληρη την κοινωνία με τον ιό του φασισμού. Όποιος αδιαφορεί ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει, ή αγνοεί τον κίνδυνο της βαρβαρότητας γίνεται συνένοχος του Άδωνι Γεωργιάδη που, πατώντας κυριολεκτικώς επί πτωμάτων, μολύνει την κοινωνική κατάσταση με οχετό λυμάτων τοξικού πολιτικού λόγου: «Όταν λέω κλειστά, εννοώ κλειστά. Αμυγδαλέζα. Να μην βγαίνει από μέσα ούτε κουνούπι, ποτέ, 24 ώρες το 24ωρο».
Ο χαρακτηρισμός, περιφερόμενο πολιτικό όνειδος, είναι λίγος. Όχι μόνο επειδή το Διεθνές Δίκαιο απαγορεύει να κρατούνται εκείνοι που ζητούν άσυλο. Αλλά επειδή η κατάσταση είναι τέτοια στη Μόρια -σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, η υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ζητάει την απομάκρυνση των οικογενειών και των ασθενών- που θα απαγόρευε και τη σκέψη ακόμα περαιτέρω επιδείνωσης (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει περιθώριο) του μαρτυρίου των ανθρώπων.
Μόνο λοιπόν ένα περιφερόμενο όνειδος θα μπορούσε να έχει τέτοιες απόψεις όταν 20.000 άνθρωποι στοιβάζονται σε συνθήκες που μοιάζουν σαν να διακτινίστηκε το Άουσβιτς. Εκεί όπου ο κύριος αντιπρόεδρος, εκπροσωπώντας όλους μας, κατέθεσε στεφάνι χωρίς τσίπα και χωρίς ντροπή. Κι αν ακούγεται υπερβολικός ο τόνος, παραθέτω ένα απόσπασμα από όσα συγκλονιστικά είπε η δρ Χάνα Ποσπισίλοβα, από τους εθελοντές γιατρούς στη Λέσβο, στον “Guardian”. Το παραθέτω γιατί δείχνει το μέτρο της φρίκης στη Μόρια και της φρίκης των απόψεων του Γεωργιάδη και του κάθε Γεωργιάδη:
«Είμαι πεπειραμένη γιατρός και έχω δει πολλούς ασθενείς στη ζωή μου, αλλά αυτό που είδα εκεί με γονάτισε. Είδα πολλά παιδιά τα οποία ανησυχώ ότι θα πεθάνουν από ασιτία. Είδα ένα μωρό που μύριζε πολύ άσχημα, καθώς η μητέρα του δεν μπορούσε να πλύνει για εβδομάδες ολόκληρες γιατί υπήρχε μόνο κρύο νερό και φοβόταν ότι θα πεθάνει!
Υπάρχουν παιδιά ηλικίας 12 και 15 ετών που ζουν στους ελαιώνες και κυκλοφορούν ξυπόλητα. Πολλοί έχουν ψώρα και δεν μπορούμε να τους θεραπεύσουμε γιατί δεν υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες υγιεινής. Τους λέμε να πετάξουν τα ρούχα τους, τα οποία φορούν επί μήνες ολόκληρους, αλλά μας λένε ότι είναι τα μοναδικά που έχουν! Εξέταζα είκοσι ανθρώπους την ημέρα και όλοι τους είχαν μια φρικιαστική ιστορία»!
Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια τα παιδιά «θα πεθάνουν από ασιτία». Κι έξω από τη Μόρια ολόκληρος στρατός από Γεωργιάδηδες αγρυπνεί μήπως και αλλοιωθεί ο ελληνικός πολιτισμός. Και νεαροί φασίστες περιπολούν, ελέγχουν και δέρνουν.
Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια η γιατρός εξέταζε «είκοσι ανθρώπους την ημέρα και όλοι τους είχαν μια φρικιαστική ιστορία» . Κι έξω από τη Μόρια η φρίκη του Μηταράκη, του περιφερειάρχη Μουτζούρη, του Μπ. Παπαδημητρίου, του Ά. Πορτοσάλτε και τόσων άλλων αναμάρτητων με τις πέτρες των λιθοβολισμών ανά χείρας.
Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια -θυμήσου λίγο παλιότερο ρεπορτάζ- τα παιδιά θέλουν ν’ αυτοκτονήσουν. Κι έξω από τη Μόρια ο πρωθυπουργός, όταν δεν λείπει σε ταξίδι για διακοπές, αρπάζει το μυστρί και ντύνεται αρλεκίνος του παλαιοκομματισμού μέρες που είναι.
Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια συμβαίνει κτηνωδία. Κι έξω από τη Μόρια έχει στηθεί ένας τερατώδης χορός μεταμφιεσμένων, ένα καρναβάλι της φρίκης. Να το προσέξουμε πολύ αυτό. Γιατί αν κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά, μπορεί να διακρίνουμε και τον εαυτό μας κάτω από κάποια μάσκα…
Κώστας Καναβούρης
Πηγή: Η Αυγή
