Macro

Η μεγάλη ανατριχίλα της έπαρσης

«Σας έχω όμως και κάτι άλλο και θα δείτε τώρα πόσο θα ανατριχιάσετε: Μέσα στον χρόνο θα ξεκινήσει πιλοτική συνεργασία τριών δημόσιων νοσοκομείων με τον ιδιωτικό τομέα, σύμφωνα με το σουηδικό μοντέλο»

Κυριάκος Μητσοτάκης, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό.

 

Πολλά, πάρα πολλά έχουμε να πούμε τούτες τις άγριες μέρες που απειλούν τη ζωή όλων χωρίς εξαίρεση, γι’ αυτό πριν από οτιδήποτε άλλο μία και μόνη (απόλυτη) επισήμανση: Χρειάζεται όλοι να τηρούμε με σχολαστική προσήλωση τα μέτρα προφύλαξης για τον κορωνοϊό ώστε να μην μετατραπεί η πανδημία σε πάνδημη εκατόμβη. Δεν είναι αντισυστημική μαγκιά το να παραβαίνεις τα μέτρα που αποφασίζονται, ούτε αντίσταση στην καταπίεση, ούτε αντάρτικη συμπεριφορά. Είναι ακραία αντικοινωνική στάση, που βοηθάει το σύστημα να αποκτήσει ευρύτερη γκάμα αυταρχικών συμπεριφορών και μεγαλύτερη πείρα στην καταπίεση. Άλλωστε επαναστατική ηλιθιότητα δεν υφίσταται!

Αντίθετα, η τήρηση των κανόνων προστασίας είναι συνειδητοποίηση της αλληλεγγύης και της ευθύνης του καθενός απέναντι σε όλους. Είναι εμπέδωση δημοκρατίας που θα μας χρειαστεί, όχι μόνο για να ξεπεράσουμε την πανδημία, αλλά και για μετά… Γιατί το μέγα διακύβευμα αυτών των άγριων ημερών δεν είναι απλώς να αντέξει το λοιδορημένο, κατασυκοφαντημένο, αποσαθρωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Αυτό είναι το σημείο αιχμής, που για να έχει αποτελέσματα θα πρέπει να αντέξει το σύστημα που λέγεται δημοκρατία. Και τώρα και την επόμενη μέρα. Εδώ λοιπόν παίρνει δραματικά υπαρξιακή διάσταση η παλιά ακροτελεύτια συνταγματική επίκληση στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Διότι τώρα πατριωτισμός δεν είναι μόνο η τήρηση του συντάγματος και των νόμων (που γίνονται κουρελόχαρτο στις ορέξεις της εξουσίας), αλλά η διατήρηση της ίδιας της ζωής.

Πάμε παρακάτω. Δεν ξέρω αν γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος (άλλωστε μόνο για γέλια δεν προσφέρεται η κατάσταση), όμως σίγουρα ανατριχιάζει χειρότερα όποιος ανατριχιάζει τελευταίος. Μια μεγάλη ανατριχίλα λοιπόν θα πρέπει να ζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση (εξαιρούνται οι αποθηριωμένες περιπτώσεις που προκαλούν πληγές με κάθε τους εμφάνιση και πρέπει να απομακρυνθούν πάραυτα, ως μέτρο προστασίας) με το ξέσπασμα της πανδημίας που διαμιάς ξεσκέπασε την εγκληματική απάτη που λέγεται νεοφιλελευθερισμός και ασυδοσία της αγοράς (που όλα τα λύνει και όλα τα διευθετεί) και αποθέωσε την ιδιωτική πρωτοβουλία τού «απείρως επιχειρείν».

Με τραγικό τρόπο σωριάστηκε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα η έπαρση του Κυριάκου Μητσοτάκη για ΣΔΙΤ (και) στην Υγεία. Σαν πύργος από τραπουλόχαρτα σκόρπισαν οι απόψεις διαφόρων ουτιδανών για κλείσιμο και γκρέμισμα των δημόσιων νοσοκομείων. Φαντάζεται κανείς τι θα είχε συμβεί σήμερα αν είχαν προλάβει να πραγματοποιήσουν όσα απεργάζονταν για το ΕΣΥ; Εξ ου και το προχθεσινό διάγγελμα, όπου με εκκωφαντικό πάταγο σωριάστηκε η έπαρση των λεγομένων στον προϋπολογισμό. Με μια φράση τα είπε όλα η γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (και γιατρός) Όλγα Γεροβασίλη: «Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θωράκιζε το ΕΣΥ, ήταν κρατιστές. Όταν οι νεοφιλελεύθεροι θυμούνται το δημόσιο σύστημα Υγείας, σημαίνει πως έχουμε πανδημία».

Τεράστια εγκλήματα έγιναν στον χώρο της Υγείας. Λυσσαλέα προσπάθεια συγκάλυψης των εγκλημάτων έγινε και γίνεται από την κυβέρνηση και τους συμμάχους, τους σπόνσορες και τα υποπόδια που την στηρίζουν. Και αυτό είναι ένα πάνδημο πρόβλημα δημοκρατίας. Το γνωρίζουν οι τεχνικοί της εξουσίας και προσπαθούν να το κουκουλώσουν με το «ανθρωπιστικό» διάγγελμα που παραμερίζει ευθύνες, παραμερίζει ουσιωδώς το οικονομείν της δημοκρατίας, ανάγοντας (το απολύτως απαραίτητο, φυσικά) επικαιρικό σε λύση για τη συνέχιση λειτουργίας του συστήματος. Εκτός κι αν άκουσε κανείς κάποια συγγνώμη για τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη της δημόσιας Υγείας και που διέλαθε της προσοχής μας. Ή μια παραδοχή του λάθους. Ή αν άκουσε λέξη έστω για κάποιο επανασχεδιασμό μιας οικονομίας πράγματι δημοκρατικής.

Όχι. Η μεγάλη ανατριχίλα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι για την απρόσκοπτη λειτουργία ενός συστήματος που συντάραξε η πανδημία του κορωνοϊού. Η μεγάλη αγωνία είναι να κατασταλούν εν τη γενέσει τους οι αντιλήψεις που συμπεραίνουν την εγκληματική απάτη μιας οικονομίας αχαλίνωτα επιθετικής εις βάρος του λαού. Και του περιβάλλοντος.

Γι’ αυτό επιμένω: η μάχη εναντίον της πανδημίας του κορωνοϊού πρέπει να δοθεί από όλους, με όλες μας τις δυνάμεις. Και μάλιστα πρέπει να κερδηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι μια μάχη κερδισμένη για τη δημοκρατία. Γιατί αν κάτι δείχνει αυτή η πανδημία, είναι πως από τηζωή δεν περισσεύει κανένας. Ξένοι δεν υπάρχουν, γιατί δεν υπάρχουν ξένοι στην εντοπιότητα της ζωής. Είναι απάτη το «ο θάνατός σου η ζωή μου». Ο κορωνοϊός δείχνει πως ο θάνατος του άλλου είναι ο δικός μας θάνατος.

Κώστας Καναβούρης

Πηγή: Η Αυγή