Στην παρούσα κατάσταση που ζούμε, με την πανδημία και την πολιτική παρουσία μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης στην κυβερνητική εξουσία, αναφύονται πολλαπλά προβλήματα τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.
Ένα θεμελιώδες ζήτημα που προκύπτει ως καθημερινή πραγματικότητα είναι η εργαλειοποίηση της δημοκρατίας ως μια απλή συμμετοχή των πολιτών, μια Κυριακή, κάθε τέσσερα χρόνια. Και επειδή γνωρίζουμε, εμείς στην Αριστερά, πως τα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα βρίσκονται σε διαλεκτική ενότητα, τότε πρέπει να δούμε αυτό το θέμα σε όλη του την έκταση και το βάθος. Ιδιαίτερα στην ιστορική φάση που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μπροστά στην σχεδιαζόμενη ανασυγκρότησή του και την ενίσχυση της θέσης του στο κεντρικό πολιτικό σύστημα ως το μεγάλο κόμμα της δημοκρατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θέλει να εκφράσει όλους του αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες.
Το ζήτημα, λοιπόν, της δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι ένα απλό ζήτημα «λειτουργίας» εσωκομματικής ή ευρύτερα κοινωνικής. Είναι ένα δομικό χαρακτηριστικό του πολιτικού μας σχεδίου. Δηλαδή υπερβαίνει την συγκυρία και μας συνδέει με τις καλύτερες παραδόσεις του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος. Δημιουργεί το πλαίσιο αναφοράς μας και μας κάνει να οραματιζόμαστε έναν διαφορετικό κοινωνικό σχηματισμό από την αθλιότητα του ύστερου καπιταλισμού που βιώνουμε ως καθημερινή βία. Βία ενάντια στην πλειονότητα των πολιτών, τους απόκληρους αυτού του κόσμου και της φύσης. Άρα αν θέλουμε να αλλάξουμε το κόμμα μας πρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας για να δούμε το μέλλον.
Να μιλήσουμε με όλους τους πολίτες από το έδαφος της Αριστεράς που πιστεύει πως ο μαρξισμός είναι η θεωρία της πράξης (Γκράμσι) και να εξηγήσουμε πως ο σοσιαλισμός που θέλουμε ή θα είναι δημοκρατικός ή απλώς δεν θα υπάρξει (Πουλαντζάς). Και αυτό όχι από καμία ιδεολογική αυτάρκεια ή απόλυτη βεβαιότητα αλλά από την αναγνώριση μιας ξεκάθαρης αλήθειας. Δηλαδή πως εμείς συζητάμε με όλους του πολίτες αυτής της κοινωνίας όχι ως άνθρωποι χωρίς παρελθόν. Αλλά σαν πολίτες που γνωρίζουν πως εάν δεν έχεις ιδέες, μνήμη και σχέδιο δεν μπορείς να έχεις μέλλον.
Και η βασική μας ιδέα είναι πως η δημοκρατική αρχή είναι η βάση της σκέψης μας για το σπίτι, την δουλειά, το συνδικάτο, το κόμμα, παντού. Και πως οι σκέψεις που διατυπώνονται είναι η τροφή της δημοκρατικής μας αντίληψης. Και αποτελούν πλούτο και όχι πρόβλημα. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι καθεστώς αλλά πολιτισμική κατάσταση που θέλουμε να απελευθερώνει τις κοινωνικά καταπιεσμένες τάξεις και προσωπικότητες. Είναι μια διαρκής κατάσταση και ένα διαρκές αίτημα.
Ας μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτό, γιατί τις νίκες τις φέρνει η ενότητα και τις ήττες οι βεβαιότητες. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό, όσο χαμηλά ή ψηλά βρισκόμαστε στην κομματική πυραμίδα.
Γιώργος Κοντόσταυλος
Πηγή: Η Εποχή
