Τη συνέντευξη πήρε ο Astead W. Herndon
Έχουμε τελικά μια πληρέστερη κατανόηση των αποτελεσμάτων. Τι αποκόμισες;
Λοιπόν, νομίζω ότι το κεντρικό είναι ότι δεν είμαστε πλέον σε ελεύθερη πτώση προς την κόλαση. Αλλά το αν πρόκειται να σηκωθούμε ή όχι είναι το ερώτημα που παραμένει. Σταματήσαμε αυτήν την απότομη κάθοδο. Και το ερώτημα είναι εάν και πώς θα δουλέψουμε για να επανακάμψουμε.
Γνωρίζουμε ότι το φυλετικό ζήτημα είναι πρόβλημα και το να το αποφεύγουμε δεν πρόκειται να λύσει κανένα εκλογικό ζήτημα. Πρέπει να αφοπλίσουμε ενεργά την ισχυρή επιρροή του ρατσισμού στις κάλπες.
Αλλά μάθαμε επίσης ότι οι αριστερές πολιτικές δεν βλάπτουν τους υποψηφίους. Κάθε υποψήφιος που στήριξε το Medicare for All σε υπό αμφισβήτηση περιοχή κράτησε την έδρα του. Γνωρίζουμε επίσης ότι η στήριξη του Green New Deal δεν ήταν κάτι που έβλαψε. Ο Μάικ Λέβιν ήταν ένας από τους αρχικούς υποστηρικτές του νόμου και κράτησε την έδρα του.
Είπες ότι οι Δημοκρατικοί έχασαν έδρες σε εκλογές όπου αναμενόταν να τις κερδίσουν. Αυτό είναι που αποδίδεις στο ρατσισμό και στη λευκή υπεροχή στις κάλπες;
Νομίζω ότι θα είναι πολύ σημαντικό το πώς το κόμμα θα το αντιμετωπίσει αυτό εσωτερικά, και αν το κόμμα θα είναι ειλικρινές κι αν θα κάνει μια πραγματική νεκροψία και πραγματικά θα ανακαλύψει γιατί χάθηκαν. Διότι πριν ακόμη να έχουμε τα δεδομένα σε πολλές από αυτές τις αναμετρήσεις, εκτοξεύονταν κατηγορίες ότι έφταιγαν οι αριστεροί και το κίνημα Black Lives Matter.
Έχω ήδη ξεκινήσει να εξετάζω την πραγματική λειτουργία αυτών των εκστρατειών. Και το θέμα είναι, παίρνω έδρες από Δημοκρατικούς εδώ και δύο χρόνια. Κερδίζω εκστρατείες εναντίον επίσημων υποψηφίων των Δημοκρατικών εδώ και δύο χρόνια. Έτσι μπήκα στο Κονγκρέσο. Έτσι βοηθήσαμε να εκλεγεί η Αγιάνα Πρέσλεϊ. Έτσι κέρδισε ο Τζαμάαλ Μπόουμαν. Έτσι κέρδισε η Κόρι Μπους. Έτσι ξέρουμε ότι υπάρχουν μεγάλες αδυναμίες στον τρόπο με τον οποίο οι Δημοκρατικοί κάνουν εκστρατείες.
Μερικές από αυτές είναι εγκληματικές. Είναι κακές πρακτικές. Ο Κόνορ Λαμπ ξόδεψε μόνο 2.000$ στο Facebook την εβδομάδα μόλις πριν από τις εκλογές. Δε νομίζω ότι κανένας που δεν είναι πραγματικά στο Διαδίκτυο το Σωτήριο Έτος 2020 και χάνει εκλογές μπορεί να κατηγορήσει οποιονδήποτε άλλο όταν δεν είναι καν πραγματικά στο Διαδίκτυο.
Κι έχω εξετάσει πολλές από αυτές τις καμπάνιες που έχασαν, και το γεγονός είναι ότι αν δεν ξοδεύεις 200.000$ στο Facebook συγκεντρώνοντας χρήματα, πείθοντας, προσλαμβάνοντας εθελοντές, βγαίνοντας στο δρόμο τη βδομάδα πριν από τις εκλογές, δεν τα δίνεις όλα. Και σ’ούτε μία από αυτές τις εκστρατείες δεν τα έδωσαν όλα.
Ο Κόνορ Λαμπ κέρδισε. Τι λέτε λοιπόν: Οι επενδύσεις στην ψηφιακή διαφήμιση και το πήγαινε πόρτα-πόρτα φταίνε που οι κεντρώοι Δημοκρατικοί έχασαν παρά οποιαδήποτε αριστερή πολιτική;
Αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν προς τα Ρεπουμπλικανικά μηνύματα τα οποία αισθάνονται ότι τους σκότωσαν, σωστά; Αλλά γιατί ήταν τόσο ευάλωτοι σ’αυτή την επίθεση;
Εάν δεν χτυπάς πόρτες, εάν δεν είσαι στο Διαδίκτυο, εάν βασίζεσαι στην τηλεόραση και στο ταχυδρομείο, τότε δεν κάνεις πλήρη εκστρατεία. Απλώς δεν βλέπω πώς μπορεί κανείς να κάνει ιδεολογικούς ισχυρισμούς, όταν δεν διεξήγαγε μια πλήρη εκστρατεία.
Το κόμμα μας δεν είναι καν online, όχι πάντως με κάποιο τρόπο που να επιδεικνύει ικανότητα. Και έτσι, ναι, ήταν ευάλωτοι σε αυτά τα μηνύματα, επειδή δεν ήταν καν στα Μέσα όπου αυτά τα μηνύματα ήταν πιο ισχυρά. Σίγουρα, μπορείς να κατηγορείς το μήνυμα, αλλά καθόσουν. Καθόσουν.
Υπάρχει λόγος που ο Μπαράκ Ομπάμα δημιούργησε έναν ολόκληρο μηχανισμό εθνικής εμβέλειας έξω από την Δημοκρατική Εθνική Επιτροπή. Κι όταν δεν τον ενεργοποίησε ή δεν τον συνέχισε, χάσαμε τις πλειοψηφίες του Σώματος. Επειδή το κόμμα – από μόνο του – δεν έχει τις βασικές ικανότητες και κανένα χρηματικό ποσό δεν πρόκειται να το διορθώσει αυτό.
Αν έχανα στις εκλογές, κι έβγαινα κι έλεγα: «Οι κεντρώοι φταίνε. Φταίει που δε μας αφήσατε να φέρουμε προς ψήφιση το Medicare for all.» Κι εξέταζαν την εκστρατεία μου και διαπίστωναν ότι ξόδεψα μόνο 5.000$ σε τηλεοπτικές διαφημίσεις την εβδομάδα πριν από τις εκλογές. Θα γελούσαν. Έτσι μοιάζει τώρα που προσπαθούν να κατηγορήσουν το κίνημα Black Lives Matter για τη χασούρα τους.
Υπάρχει κάτι από τις εκλογές που σε εξέπληξε; Ή που σε έκανε να επανεξετάσεις τις προηγούμενες απόψεις σου;
Το μερίδιο της λευκής υποστήριξης για τον Τραμπ. Νόμιζα ότι οι δημοσκοπήσεις είχαν πέσει έξω, αλλά μόλις το είδα συνειδητοποίησα τι δουλειά έχουμε να κάνουμε.
Πρέπει να διαδώσουμε το αντιρατσιστικό μήνυμα στους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο σε όλη τη χώρα. Διότι εάν συνεχίσουμε να χάνουμε λευκά ποσοστά και απλώς επιτρέπουμε στο Facebook να ριζοσπαστικοποιεί όλο και περισσότερα στοιχεία της λευκής ψήφου και τους λευκούς ψηφοφόρους, δεν υπάρχουν αρκετοί έγχρωμοι και νέοι που μπορούν να το αντισταθμίσουν.
Αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη στιγμή μεγάλο κομμάτι της στρατηγικής των Δημοκρατικών είναι να αποφύγουμε να δουλέψουμε πάνω σ’αυτό. Να αποφύγουμε να αντιπαρατεθούμε. Αυτό είναι το επιχείρημά τους απέναντι στην αποχρηματοδότηση της αστυνομίας, σωστά; Να μην ανακινούμε τη φυλετική δυσαρέσκεια. Δεν νομίζω ότι είναι βιώσιμο αυτό.
Υπάρχει πολλή φαντασία στην Ουάσιγκτον, [θεωρούν ότι οι εκλογές] αφορούν ιδιαίτερους ανθρώπους που έρχονται από ψηλά. Χρόνο με το χρόνο, απορρίπτουμε την ιδέα ότι δούλευαν και διεξήγαγαν εξελιγμένες εκστρατείες, υπέρ της ιδέας ότι είναι μαγικοί, ιδιαίτεροι άνθρωποι. Θα πρέπει οι άνθρωποι να βγάλουν τις παρωπίδες και να συνειδητοποιήσουν πώς μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα.
Εάν είσαι η Εκλογική Επιτροπή του Κονγκρέσου των Δημοκρατικών, και χάνουν οι υποψήφιοί σου από καινούργιους αριστερούς αντάρτες υποψήφιους, θα πίστευε κανείς ότι μπορεί να θέλεις να χρησιμοποιήσεις ορισμένες από τις εταιρείες [ψηφιακής οργάνωσης]. Αντιθέτως, τις απαγορεύσαμε. Έτσι, η ΕΕΚΔ απαγόρευσε κάθε εταιρεία από αυτές που είναι οι καλύτερες στη χώρα στην ψηφιακή οργάνωση.
Η ηγεσία και τα στελέχη του κόμματος – ειλικρινά, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε μερικές από τις πιο σημαντικές θέσεις λήψης αποφάσεων στο κόμμα – τυφλώνονται τόσο πολύ από αυτό το αντι-ακτιβίστικο συναίσθημα που δεν βλέπουν τι έχουν να τους προσφέρουν.
Παρακαλάω το κόμμα να με αφήσει να τους βοηθήσω εδώ και δύο χρόνια. Αυτό είναι το επίσης φοβερό. Προσπαθώ να βοηθήσω. Πριν από τις εκλογές, προσφέρθηκα να βοηθήσω κάθε Δημοκρατικό υποψήφιο σε διεκδικούμενη περιφέρεια. Όλοι εκτός από πέντε αρνήθηκαν τη βοήθειά μου. Και οι πέντε υποψήφιοι νίκησαν. Και όλοι όσοι απέριψαν τη βοήθειά μου χάνουν. Και τώρα κατηγορούν εμάς για τη χασούρα τους.
Επομένως, πρέπει οι συνάδελφοί μου να καταλάβουν ότι δεν είμαστε εχθροί. Κι ότι η βάση τους δεν είναι ο εχθρός. Ότι το κίνημα Black Lives Matter δεν είναι εχθρός, ότι το Medicare for All δεν είναι εχθρός. Δεν έχει καν να κάνει με το να κερδίσουμε σε μια διαφωνία. Είναι ότι εάν συνεχίσουν να κυνηγάνε το λάθος πράγμα, απλά καθιστούν τους εαυτούς τους παρωχημένους.
Πόσο ανοιχτή προς τα αριστερά περιμένεις ότι θα είναι η κυβέρνηση του Μπάιντεν; Και ποια είναι η στρατηγική όσον αφορά τη μετακίνησή της;
Δεν ξέρω πόσο ανοιχτή θα είναι. Και δεν είναι προσωπικό το θέμα. Απλώς, η ιστορία του κόμματος τείνει να είναι ότι ενθουσιαζόμαστε πολύ με τα κινήματα προκειμένου να εκλεγούμε. Κι αυτές οι κοινότητες εγκαταλείπονται αμέσως μετά τις εκλογές.
Νομίζω ότι η μεταβατική περίοδος θα δείξει εάν η κυβέρνηση θα ακολουθήσει μια πιο ανοιχτή και συνεργατική προσέγγιση ή αν θα ακολουθήσει ένα είδος παγώματος. Η μεταβατική περίοδος του Ομπάμα έθεσε μια πορεία για το 2010 και μερικές από τις [συνεπακόλουθες] απώλειες εδρών. Ήταν πολλές από αυτές τις αποφάσεις της μεταβατικής περιόδου – και ποιος τέθηκε σε θέση εξουσίας – που πραγματικά προσδιόρισαν, όπως ήταν αναμενόμενο, τη στρατηγική διακυβέρνησης.
Κι αν η κυβέρνηση είναι εχθρική; Αν ακολουθήσουν την άποψη του [Ρεπουμπλικάνου] Τζον Κέισικ για το τι πρέπει να κάνει ο Τζο Μπάιντεν; Τι θα κάνεις;
Λοιπόν, θα απογοητευτώ, διότι θα χάσουμε. Και αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Αυτοί οι διορισμοί στη μεταβατική περίοδο, στέλνουν ένα μήνυμα. Λένε σε ποιον πιστώνει αυτήν τη νίκη η κυβέρνηση. Κι έτσι θα είναι πολύ άσχημο αφού νεαροί μετανάστες ακτιβιστές βοήθησαν να κερδηθεί η Αριζόνα και η Νεβάδα. Θα είναι πραγματικά άσχημο μετά από το Ντιτρόιτ, που η Ρασίντα Τλάιμπ ανέβασε τα ποσοστά στην περιοχή της.
Είναι πολύ δύσκολο για εμάς να πείσουμε τους ανθρώπους που δε θα ψήφιζαν, να ψηφίσουν, όταν νιώθουν ότι δεν αλλάζει γι’αυτούς τίποτα. Όταν αισθάνονται ότι οι άνθρωποι δεν τους βλέπουν, και δεν αναγνωρίζουν τη συμμετοχή τους.
Το Δημοκρατικό κόμμα πιστεύει ότι ενώ το 94 τοις εκατό του Ντιτρόιτ πήγε στον Μπάιντεν, ενώ οι οργανωτές από το Black Lives Matter διπλασίασαν και τριπλασίασαν τη συμμετοχή στην Τζόρτζια, ενώ τόσα πολλά άτομα οργάνωσαν τη Φιλαδέλφεια, το μήνυμα είναι ότι οι Τζον Κέισικ μας κέρδισαν αυτές τις εκλογές; Δεν μπορώ ούτε να περιγράψω πόσο επικίνδυνο είναι αυτό.
Διαβάζετε τις εθνικές τάσεις. Είστε ίσως η πιο διάσημη φωνή στα αριστερά αυτήν τη στιγμή. Τι μπορούμε να περιμένουμε από εσάς τα επόμενα τέσσερα χρόνια;
Δεν γνωρίζω. Νομίζω ότι θα έχω πιθανόν περισσότερες απαντήσεις καθώς περνάμε από τη μεταβατική περίοδο στην επόμενη θητεία. Το πώς θα ανταποκριθεί το κόμμα θα προσδιορίσει τη στάση μου κι ό,τι πιστεύω ότι είναι σημαντικό.
Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν αρκετά εχθρικά. Εξωτερικά, κερδίζαμε. Εξωτερικά, υπήρχαν τόννοι υποστήριξης, αλλά εσωτερικά, [το κόμμα] ήταν εξαιρετικά εχθρικό σε οτιδήποτε κι αν μυρίζει καν αριστερό.
Είναι το κόμμα έτοιμο, να καθίσει και να συνεργαστεί και να καταλάβει πώς θα χρησιμοποιήσουμε τα προσόντα όλων στο κόμμα; Ή πρόκειται απλά να εντατικοποιήσουν αυτή την προσέγγιση στραγγαλισμού; Κι αυτό θα προσδιορίσει το τι θα κάνω.
Υπάρχει περίπτωση να είναι τόσο εχθρικοί ώστε να θέσεις υποψηφιότητα για έδρα στη Γερουσία σε δύο χρόνια;
Δεν ξέρω πραγματικά. Δεν ξέρω καν αν θέλω να είμαι στην πολιτική. Ξέρεις, τους πρώτους έξι μήνες της θητείας μου, δεν ήξερα καν αν θα έβαζα υποψηφιότητα για επανεκλογή φέτος.
Αλήθεια; Γιατί;
Είναι αυτά που αντιμετωπίζεις. Είναι το άγχος. Είναι η βία. Είναι η έλλειψη υποστήριξης από το δικό σου κόμμα. Είναι το δικό σου κόμμα που πιστεύει ότι είσαι εχθρός. Όταν οι συνάδελφοί σου μιλούν ανώνυμα στον Τύπο και στη συνέχεια γυρίζουν και λένε ότι είσαι κακιά επειδή προσθέτεις το όνομά σου στη γνώμη σου.
Επέλεξα να βάλω υποψηφιότητα για επανεκλογή διότι ένιωσα ότι έπρεπε να αποδείξω ότι αυτό που κάνω είναι αληθινό. Ότι αυτό το κίνημα είναι αληθινό. Ότι δεν ήμουν απάτη. Ότι οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά εγγυημένη υγειονομική περίθαλψη, ότι οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά το Δημοκρατικό Κόμμα να αγωνιστεί για αυτούς.
Αλλά σοβαρολογώ όταν λέω στους ανθρώπους ότι οι πιθανότητες να θέσω υποψηφιότητα για κάποια ανώτερη θέση και οι πιθανότητες να προσπαθήσω να στήσω σπιτικό, είναι μάλλον οι ίδιες.
Μετάφραση: Κώστας Ψιούρης
Πηγή: The New York Times
