Ο νέος υπερπύραυλος της Ρωσίας αποτελεί προαναγγελθείσα έκπληξη, καθώς πρόκειται για οπλικό σύστημα, η απόφαση για την κατασκευή του οποίου λογικά θα πρέπει να χρονολογείται προ εικοσαετίας.
Στις αρχές του 21ου αιώνα, δηλαδή δέκα χρόνια μετά τις κοσμογονικές ανατροπές της διετίας 1989-91, είχε εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι τα πυρηνικά οπλοστάσια της Ουάσινγκτον και της Μόσχας είναι μεν σε κατάσταση ετοιμότητας, αλλά υπηρετούν αποκλειστικά και μόνον την Αμοιβαία Εξασφαλισμένη Δυνατότητα Καταστροφής, που είναι ευρύτερα γνωστή ως Ισορροπία του Τρόμου ή MAD.
Με άλλα λόγια, η βεβαιότητα ότι μια πυρηνική μονομαχία ΗΠΑ-Ρωσίας θα κατέληγε στην εξαφάνιση και των δύο αντιπάλων περιόριζε την απειλή χρήσης των πυρηνικών στην αποτροπή σεναρίων ολικής καταστροφής.
Για να κατοχυρωθούν τα παραπάνω, χρειάστηκε μια σειρά συνθηκών ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ, με σημαντικότερες τη Συνθήκη ΑΒΜ και τη Συμφωνία για τους ευρωπυραύλους.
Η Συνθήκη ΑΒΜ (ΑntiBallistic Missiles – Αντιβαλλιστικοί Πύραυλοι) υπογράφτηκε το 1972 και απαγόρευε την κατασκευή Αντιπυραυλικής Ασπίδας που θα θεμελίωνε την προσδοκία νίκης επί του αντιπάλου, σε περίπτωση αιφνιδιαστικού πρώτου πλήγματος.
Η απόφαση εγκατάλειψης της Συνθήκης ΑΒΜ, που ελήφθη επί Κλίντον και υλοποιήθηκε επί Μπους του νεότερου, ερμηνεύτηκε από τη Μόσχα ως πρόθεση εγκατάλειψης της Ισορροπίας του Τρόμου και αντικατάστασής της από σενάρια νίκης σε έναν πυρηνικό πόλεμο.
Ακολούθησε η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία των Σουλτς και Σεβαρτνάτζε του 1987 για την απόσυρση των πυραύλων μέσου βεληνεκούς (Πέρσινγκ, Κρουζ και SS-20) στο έδαφος της Ευρώπης.
Οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ απαντούσαν στις διαμαρτυρίες του Κρεμλίνου ότι πρόκειται για μέτρα που δεν στοχεύουν τη Ρωσία, αλλά στην αποτροπή αιφνιδιαστικής πυραυλικής επίθεσης από το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.
Ετσι, όταν την επόμενη μέρα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία ο Πούτιν άρχισε να απειλεί με χρήση πυρηνικών όπλων, φάνηκε να δίνει τη χαριστική βολή στην Ισορροπία του Τρόμου.
Οι πρόσφατες δηλώσεις Πούτιν προσγείωσαν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στη νέα πραγματικότητα.
Μια νέα πραγματικότητα, που βρίσκεται μεταξύ συμβατικών και πυρηνικών οπλοστασίων, με τον ρωσικό υπερπύραυλο να τρέχει με πολλαπλάσια ταχύτητα από τους σημερινούς πυραύλους.
Επιπλέον, χάρη στην τεχνολογία Stealth, o υπερπύραυλος δεν εντοπίζεται με ραντάρ.
Οπως προκύπτει από τις δηλώσεις Πούτιν, η Ρωσία εκτιμά ότι η αντίπαλη πλευρά χρειάζεται ένα με δύο χρόνια για να αποκτήσει παρόμοιο πυραυλικό σύστημα.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν το πυραυλικό προβάδισμα της Ρωσίας αυξάνει ή περιορίζει τον τερματισμό του πολέμου.
Γιώργος Καπόπουλος
