Στα χρόνια που ακολούθησαν τη θριαμβευτική είσοδο του Μάο στο Πεκίνο τον Οκτώβριο του 1949 ένα ερώτημα κυριαρχούσε στις ΗΠΑ σε κάθε συζήτηση για θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Ποιος έχασε την Κίνα; Με άλλα λόγια πού έκανε λάθη ή παραλείψεις η κυβέρνηση του Τρούμαν και δεν μπόρεσε να στηρίξει την εθνικιστική κυβέρνηση του στρατάρχη Τσαγκ Κάι Σεκ, ο οποίος πρόλαβε και κατέφυγε στην Ταϊβάν.
Στα τελευταία χρόνια, όταν ακόμη υπήρχαν προσδοκίες στην Ουάσινγκτον για επιστροφή της Τουρκίας του Ερντογάν στη συμμαχική κανονικότητα, η ανοχή, η σιωπή των ΗΠΑ στις αποσταθεροποιητικές πρωτοβουλίες της Αγκυρας ερμηνευόταν ότι κανείς στον Λευκό Οίκο δεν θέλει να βρεθεί υποχρεωμένος να απαντήσει στο ερώτημα ποιος έχασε την Τουρκία.
Σύμφωνα με τον έγκυρο Τούρκο πολιτικό σχολιαστή Τζενγκίζ Τσαντάρ, το ερώτημα που κυριαρχεί σήμερα στην Αγκυρα είναι ποιος έχασε τις ΗΠΑ.
Ενα ερώτημα προφανώς ρητορικό το οποίο από μόνο του προεξοφλεί ως μη αντιστρέψιμη και ανατάξιμη τη σημερινή ψυχροπολεμική αντιπαράθεση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ.
Το ερώτημα, αν τεθεί ευθέως, αφορά τον Ερντογάν, ο οποίος καλείται να απαντήσει τι κέρδισε η χώρα καταστρέφοντας τη σχέση εμπιστοσύνης με έναν στρατηγικό σύμμαχο.
Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά στην τελική πράξη ενός ψυχοδράματος που άρχισε την άνοιξη του 2003, όταν τότε η Βουλή της Τουρκίας απαγόρευσε τη διέλευση από το έδαφος της χώρας αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων που θα άνοιγαν βόρειο μέτωπο στο Ιράκ, μια κίνηση η οποία θα μείωνε τη διάρκεια, τις απώλειες και το κόστος του πολέμου.
Εδώ και έναν μήνα υπάρχει μια φρενήρης και συγκεχυμένη διπλωματική υπερδραστηριοποίηση του Ερντογάν με αφετηρία τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, όπου δεν κατάφερε να συναντηθεί με τον Μπάιντεν.
Ακολούθησε η τετ α τετ συνάντηση με τον Πούτιν στο Σότσι με επίσημη συσκότιση για το αντικείμενό της αλλά και ταυτόχρονη ανεπίσημη ομοβροντία διαρροών για προμήθεια μαχητικών αεροπλάνων, αρμάτων μάχης, πλοίων και υποβρυχίων ακόμη και για διαστημική συνεργασία!
Πίσω στην Αγκυρα ο Ερντογάν μέσω των συνεργατών του άρχισε να προεξοφλεί ως βέβαιη τη συνάντησή του με τον Μπάιντεν στη Ρώμη στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της ομάδας των G-20.
Πριν από μία βδομάδα και με δεδομένη την άρνηση των ΗΠΑ να δεχτούν την επιστροφή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35 ο Ερντογάν ζήτησε την αγορά 40 νέων μαχητικών F-16 και τον εκσυγχρονισμό-αναβάθμιση 80 παλαιοτέρων.
Μετά την ακύρωση των F-35 η Αεροπορία της Τουρκίας έχει επείγουσα ανάγκη κάλυψης του κενού, καθώς τα μαχητικά πέμπτης γενιάς είχαν υπαγορεύσει έναν συνολικό σχεδιασμό.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι με τα σημερινά δεδομένα ακόμη και αν ο Λευκός Οίκος ήθελε να απαντήσει θετικά, η πώληση αεροσκαφών στην Τουρκία θα κόλλαγε στο Κογκρέσο όπου υπάρχει ισχυρή διακομματική πλειοψηφία αρνητικά τοποθετημένη απέναντι στον Ερντογάν.
Ετσι πολλοί στην τουρκική πρωτεύουσα θέτουν το ερώτημα αν ο Ερντογάν επιδιώκει αρνητική απάντηση από τις ΗΠΑ, για να προχωρήσει σε νέες αγορές οπλικών συστημάτων από τη Ρωσία.
Ολα τα παραπάνω στη σκιά απίστευτων σεναρίων συνωμοσίας που φέρουν τις ΗΠΑ και τη Γαλλία να παίρνουν θέσεις μάχης πριν επιτεθούν στην Τουρκία…
Ο Τσαντάρ μας προειδοποιεί ότι όσο θα στριμώχνεται όλο και περισσότερο στη γωνία ο Ερντογάν, τόσο δεν θα μπορούμε να αποκλείσουμε μια τυχοδιωκτική του κίνηση είτε στη Συρία, είτε στην Ανατολική Μεσόγειο.
Γιώργος Καπόπουλος
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
