Θέλουν οι ΗΠΑ τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία; Το ερώτημα τίθεται μετά τα δημοσιεύματα στην Washington Post και στην Wall Street Journal που αναφέρονται το μεν πρώτο σε παραινέσεις προς το Κίεβο να είναι η ηγεσία της Ουκρανίας ανοιχτή σε συνομιλίες με τη Μόσχα, το δε δεύτερο σε επαφές κορυφαίων Αμερικανών και Ρώσων αξιωματούχων για την αποτροπή κλιμάκωσης της σύγκρουσης.
Είναι προφανές ότι τα κέρδη των ΗΠΑ είναι μέχρι στιγμής σημαντικά, καθώς η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τερμάτισε την όποια συζήτηση για στρατηγική χειραφέτηση της Ε.Ε., με το ΝΑΤΟ να αναβαθμίζεται και τις ΗΠΑ σε ενισχυμένο ηγετικό ρόλο.
Επιπλέον η εισβολή του Πούτιν νομιμοποίησε αναδρομικά την επιμονή της Ουάσινγκτον στη συνεχή διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Σουηδία και τη Φινλανδία που τερμάτισαν την παραδοσιακή τους ουδετερότητα.
Επίσης, από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι και σήμερα η Ουκρανία έχει γίνει de facto μέλος του ΝΑΤΟ, μια κατάσταση πραγμάτων που δεν θα είναι αντιστρέψιμη για το ορατό μέλλον.
Μέχρις εδώ όλα καλά, αν προσθέσουμε και το κόστος -οικονομικό και πολιτικό- που έχει για τη Ρωσία μια σύγκρουση η οποία έχει πλέον το στίγμα του πολέμου φθοράς.
Η παράταση μιας σύγκρουσης όπου, απ’ ό,τι φαίνεται μέχρι στιγμής, δεν θα προκύψουν καθαροί νικητές και ηττημένοι μπορεί να δημιουργήσει στους Ευρωπαίους εταίρους των ΗΠΑ μια κόπωση με υψηλό εσωτερικό πολιτικό κόστος, καθώς η επερχόμενη κρίση θα χρεώνεται από ηγεσίες και κοινή γνώμη κατά κύριο λόγο -αν όχι αποκλειστικά- στη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Το 2014, αμέσως μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, στην Ουάσινγκτον κυριαρχούσε η πεποίθηση ότι ο Πούτιν κέρδισε μια στρατηγικής σημασίας Χερσόνησο αλλά έχασε την όποια επιρροή είχε μέχρι τότε η Μόσχα στην υπόλοιπη Ουκρανία.
Η «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» με τα τραύματα που άνοιξε στον άμαχο πληθυσμό συρρίκνωσε την όποια αίσθηση είχε παραμείνει ότι η Ρωσία και η Ουκρανία είναι αδελφά έθνη.
Σήμερα αν υπάρξει ένα πάγωμα της σύγκρουσης στις γραμμές του μετώπου η Ρωσία θα έχει διασφαλίσει σημαντικά εδαφικά κέρδη, με αντίτιμο όμως την αορίστου χρόνου παρουσία ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στα σύνορα της πρώην ΕΣΣΔ.
Οι ΗΠΑ έχουν προφανώς κάθε λόγο να τερματιστεί τώρα η σύγκρουση ώστε οι ρωγμές στη διατλαντική σχέση, που ήδη είναι ορατές και αποτυπώνουν την κόπωση των Ευρωπαίων, να κλείσουν πριν γίνουν αγεφύρωτα ρήγματα.
Γιώργος Καπόπουλος
