Το 1853, για πρώτη φορά μετά την ήττα της στο Βατερλό, η Γαλλία ενεπλάκη σε πόλεμο με μεγάλη δύναμη, όταν στο πλευρό της Βρετανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποβίβασε εκστρατευτικό σώμα στην Κριμαία.
Σήμερα ο Μακρόν απειλεί σε περίπτωση κατάρρευσης του μετώπου στην Ουκρανία με αποστολή χερσαίων δυνάμεων στο πλευρό του Κιέβου, κίνηση η οποία προφανώς προσδοκάται ότι θα ανοίξει τον δρόμο για μια Ευρωπαϊκή Αμυνα, με τη Γαλλία σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Με τα σημερινά δεδομένα ένα είναι βέβαιο, ότι η προεξοφλημένη κατάρρευση του μετώπου θα οδηγήσει όχι απλά και μόνον στην κλιμάκωση της ρητορικής Μακρόν, αλλά σε έναν πυρετώδη κύκλο διμερών και πολυμερών συναντήσεων και επαφών του Γάλλου προέδρου.
Αν δίπλα στην πλειοδοσία και φυγή προς τα εμπρός του Μακρόν φωτίσουμε τον Σολτς που χαράζει συνεχώς κόκκινες γραμμές ως προς την αποστολή οπλικών συστημάτων προς την Ουκρανία, τότε είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια προεξοφλημένη γαλλογερμανική σύγκρουση για το τι μέλλει γενέσθαι μετά την επερχόμενη κατάρρευση του μετώπου.
Ο στόχος του Μακρόν για ηγετικό ρόλο της Γαλλίας στην Αμυνα της Ευρώπης δεν σχετίζεται παρά εν μέρει με τον κίνδυνο κατάρρευσης του μετώπου στην Ουκρανία.
Ο κύριος λόγος της νευρικότητας που κυριαρχεί στο Μέγαρο των Ηλυσίων δεν είναι άλλος από την πιθανή επάνοδο του Τραμπ, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη διατλαντική σχέση. Και όχι μόνον, καθώς είναι αδιανόητο να παραταθεί η ταυτόχρονη εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και στην περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού.
Μέχρι στιγμής και εάν δεν υπάρξει ο συνήθης γαλλογερμανικός συμβιβασμός της τελευταίας στιγμής, ο Μακρόν και ο Σολτς κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις.
Η μεν Γερμανία βλέπει το τοπίο που υπήρχε στη γηραιά ήπειρο μέχρι την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ως απολεσθέντα παράδεισο, η δε Γαλλία ως την πρώτη ευκαιρία αλλαγής των ευρωπαϊκών συσχετισμών που είχε διαμορφώσει το Βερολίνο μετά την έναρξη της κρίσης της ευρωζώνης την άνοιξη του 2010.
Γιώργος Καπόπουλος
