Μπορεί το όποιο κυβερνητικό σχήμα προκύψει από τις παρατεταμένες μετεκλογικές διαπραγματεύσεις να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο που χάραξαν οι κυβερνήσεις του Μακρόν από το 2017 μέχρι και σήμερα;
Ουσιαστικά, αυτό ζητούν όσοι θεωρούν ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι ο λαϊκισμός και ο τοξικός πολιτικός λόγος του Μελανσόν.
Εδώ βρίσκεται και το μεγάλο στοίχημα της Λεπέν να μονοπωλήσει το αντισυστημικό μένος των κοινωνικά αποκλεισμένων.
Η Ιστορία της Γαλλίας διδάσκει ότι όποτε η Αριστερά χάνει την αξιοπιστία της ως εκφραστής των υπαρξιακών αγωνιών και ανασφαλειών των λαϊκών στρωμάτων, τότε ο κερδισμένος είναι πάντα η Ακροδεξιά.
Το ίδιο ισχύει και για τους Σοσιαλιστές που δεν μπορούν να διεκδικήσουν την εξουσία παρά ως ηγετική δύναμη μιας «πληθυντικής Αριστεράς».
Οσοι παρακολούθησαν την εκλογική βραδιά στα γαλλικά κανάλια διαπίστωσαν ότι η απομόνωση του Μελανσόν και της Ανυπότακτης Γαλλίας βρίσκεται στην άμεση προτεραιότητα όλων όσοι βλέπουν την επόμενη μέρα σαν μια δυναμική προσέγγισης της παράταξης του Μακρόν κυρίως με το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Τα παραπάνω, αν επιβεβαιωθούν, θα είναι ένα ανέλπιστο μετεκλογικό δώρο στη Λεπέν, που θα διατηρήσει έτσι το μονοπώλιο της απορρόφησης της ακραίας κοινωνικής δυσαρέσκειας που παράγει συνεχώς και αδιαλείπτως η κυβερνητική διαχείριση όλων των κομμάτων που εναλλάσσονται εδώ και σαράντα και πλέον χρόνια στην εξουσία.
Ο χαοτικός κοινωνικός και πολιτικός ριζοσπαστισμός που χαρακτηρίζει τη ρητορική του Μελανσόν και της παράταξής του έχει συμβάλει καθοριστικά στη οριοθέτηση της διεισδυτικότητας της Λεπέν σε γεωγραφικές περιοχές και κοινωνικά στρώματα όπου κυριαρχούσε η Αριστερά.
Ποιος άλλωστε έχει ξεχάσει την παρουσία της Λεπέν πριν από μερικούς μήνες στον ενταφιασμό στο Πάνθεον των λειψάνων του κομμουνιστή ήρωα της αντίστασης Μανουκιάν…
Οι πέριξ του Μακρόν συμπεριφέρονται σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 2017 και παραπέμπουν στη διαπίστωση του Ταλεϋράνδου για τη δυναστεία των Βουρβόνων λίγο μετά την παλινόρθωση του 1815: «Δεν έμαθαν τίποτε, δεν κατάλαβαν τίποτε».
Η δημοσιοποίηση του Μελανσόν είναι κλασικό παράδειγμα άρνησης της πραγματικότητας με την ψυχαναλυτική έννοια του όρου.
Γιώργος Καπόπουλος
