1. Η κατηγορία είναι από αυτή καθαυτή εξωφρενική και ακραία προκλητική, με βάση ακόμα και τις πολύ προβληματικές διατυπώσεις του άρθρου 187. Από πού προκύπτει ότι οι αγρότες της Κρήτης «συγκρότησαν ή εντάχθηκαν ως μέλη σε επιχειρησιακά δομημένη και με διαρκή εγκληματική δράση οργάνωση τριών ή περισσότερων προσώπων» ή «οργανώθηκαν με άλλους για να διαπράξουν κακούργημα»; Είναι δυνατόν σε μια σύγκρουση διαδηλωτών με την αστυνομία να επιστρατεύεται ένας δρακόντειος νόμος ο οποίος (υποτίθεται ότι) έχει φτιαχτεί για το οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία; Δεν είναι αυτός ο ορισμός του καθεστωτικού αυταρχισμού;
2. H έτσι κι αλλιώς εξωφρενική κατηγορία γίνεται ακόμα πιο προκλητική αν ληφθεί υπόψη ότι βασική αιτία για τον αγροτικό ξεσηκωμό (το μεγαλύτερο των τελευταίων ετών) είναι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι γαλάζιοι «φραπέδες» και οι «χασάπηδες», οι φεράρι και τα κερδισμένα λαχεία οδήγησαν στις μεγάλες καθυστερήσεις των επιδοτήσεων που ήρθαν να προστεθούν στα χρόνια προβλήματα του αγροτικού κόσμο. Απέναντι σε ένα ξεσηκωμό που πυροδότησε ο ίδιος ο κυβερνητικός μηχανισμός, το τελευταίο που θα περίμενε κανείς είναι αυτή η επίδειξη αυταρχισμού. Να το ξαναπούμε: Η κυβέρνηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, των Τεμπών, των υποκλοπών και της Πύλου δεν μπορεί να μιλάει για νομιμότητα.
3. Το όλο πράγμα γίνεται ακόμα πιο προκλητικό αν λάβει κανείς υπόψη τη διαρκή ατιμωρησία της αστυνομικής αυθαιρεσίας και την πλήρη κανονικοποίηση της βίας των ΜΑΤ. Μόλις προχτές η πορεία για τον Γρηγορόπουλο διαλύθηκε απρόκλητα με δακρυγόνα και ξύλο. Στη χώρα των «τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων» πάει πολύ να χαρακτηρίζονται «πρωτοφανείς βιαιότητες» όσα συνέβησαν στην Κρήτη.
