Αρκετές φορές η σημασία ενός πολιτικού εγχειρήματος αναδεικνύεται από το πώς το αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι του. Σε όσους και όσες αναρωτιούνταν (ή «αναρωτιούνταν») τι σημασία έχουν οι κινηματικές πρωτοβουλίες όπως το Madleen ή το March to Gaza Greece, την απάντηση την έδωσαν οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Αιγύπτου.
Αν το Madleen και το March to Gaza επρόκειτο για απλά επικοινωνιακά χάπενινγκ χωρίς πολιτική βαρύτητα, το Ισραήλ και η Αίγυπτος δεν θα τα έβλεπαν ως απειλή και δεν θα κινητοποιούνταν για να τους βάλουν φραγμό.
Αν αυτές οι ειρηνικές «από τα κάτω» πρωτοβουλίες δεν ενίσχυαν το αίτημα να σταματήσει η γενοκτονία, το Ισραήλ δεν θα οργάνωνε στρατιωτική επιχείρηση για να καταλάβει το Madleen και δεν θα ζητούσε από την Αίγυπτο να σταματήσει το March to Gaza.
Αν η κινητοποίηση των ακτιβιστριών-τών δεν επηρέαζε τον τρόπο που πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ (μαζί με τους συμμάχους του) δεν θα οργάνωνε ολόκληρη δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον τους και η Αίγυπτος δεν θα προσπαθούσε να βάλει κάθε είδους εμπόδια στην Πορεία προς τη Γάζα.
Αν το μήνυμα της αποστολής του March to Gaza δεν συγκινούσε, δεν θα είχε αποτραπεί σήμερα η προσπάθεια απέλασης μελών της ελληνικής αντιπροσωπείας.
Αν δεν φοβούνταν το παγκόσμιο μήνυμα της Πορείας προς τη Γάζα, δεν θα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο που διαθέτουν, να το κάνουν να μην ακουστεί,.
Οι σκέψεις μας είναι με τους ανθρώπους μας που αύριο θα επιχειρήσουν να πορευτούν προς τη Γάζα, οι καρδιές μας είναι με τη μαρτυρική και αγωνιζόμενη Παλαιστίνη, εκεί όπου κρίνεται η ηθική στάθμη της εποχής μας.
