Μάλλον σήμερα κάνουμε όλες και όλοι την ίδια σκέψη: Να μπαίνεις στο τρένο να ταξιδέψεις άνετα και χωρίς άγχος, να δεις και καμιά ταινία στη διαδρομή… και να μην φτάνεις ποτέ. Η τραγωδία στα Τέμπη δεν συγκλονίζει μόνο γιατί πρόκειται για έναν αδιανόητο φόρο αίματος -νέων ανθρώπων μάλιστα. Μας σοκάρει επίσης το γεγονός ότι αυτό το πολύνεκρο δυστύχημα συνέβη σε ένα μέσο μεταφοράς που θεωρείται και (θα έπρεπε να) είναι το πλέον ασφαλές.
Στις τηλεοράσεις ακούμε για «τραγικό ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη». Ενέχεται να είναι έτσι.
-Αλλά ποιοι μηχανισμοί υπήρχαν για να αποτρέπονται τα (αναπόφευκτα) ανθρώπινα λάθη;
-Τι ρόλο έπαιξε η καταγγελλόμενη απουσία ηλεκτρονικών συστημάτων και η χειροκίνητη λειτουργία του συστήματος;
-Γιατί αγνοήθηκαν οι συνεχείς καταγγελίες των σωματείων για την κακή κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου;
-Πώς εξηγείται ότι τα τελευταία χρόνια είναι πολλές οι καταγγελίες επιβατών που βλέπουμε στα σόσιαλ για καθυστερήσεις, ταλαιπωρία και κακή συμπεριφορά της ιδιωτικής (πλέον) εταιρίας των σιδηροδρόμων;
-Πώς εξηγείται επίσης ότι στο ίδιο σημείο της γραμμής είχαν παρουσιαστεί ξανά προβλήματα;
-Η Hellenic Train είχε πράξει ό,τι ήταν απαραίτητο για την ασφάλεια των επιβατών;
-Υποτιμήθηκε η ασφάλεια στο βωμό του κόστους;
-Το υπουργείο Μεταφορών είχε κάνει από τη μεριά του τους αναγκαίους ελέγχους στην εταιρία;
-Θα γίνει ενδελεχής έρευνα για την απόδοση ευθυνών ή θα αναζητηθεί ένας αποδιοπομπαίος τράγος;
Γιάννης Αλμπάνης
Ανάρτησή του στο Facebook
