Τα Εξάρχεια είναι δεκάδες πράγματα, αλλά σίγουρα δεν είναι μία περιοχή εμμονικών κατοίκων και «τουριστών» των κινημάτων. Τα Εξάρχεια είναι γειτονιά, και μάλιστα μικρή, με τις ανάγκες μιας μικρής γειτονιάς και τις συμπαρομαρτούσες αντιδράσεις. Ο λόγος που εμείς, οι κάτοικοι, δεν θέλουμε μετρό στα Εξάρχεια δεν είναι επειδή προτιμούμε να πηγαίνουμε στη βρύση για να γεμίζουμε το νερό με τη στάμνα. Δεν είμαστε Μορμόνοι. Θέλουμε να ομορφύνει η γειτονιά μας κι όχι να διαλυθεί.
Αλλά πέφτουμε σε τείχη, πολλά τείχη. Τα Εξάρχεια των ωραίων εποχών έχουνε πια ξεφτίσει. Εκείνο το πολύβουο σμήνος ανθρώπων που μιλούσαν με το στόμα και τα χέρια για ιδέες, όνειρα, για εξεγέρσεις που κερδήθηκαν κι άλλες που χάθηκαν δεν υπάρχει πια. Υπάρχει, όμως, μία μαφία ναρκωτικών που αλωνίζει στη γειτονιά ανενόχλητη, τη στιγμή που ο δήμος και η κυβέρνηση προτιμούν να κυνηγάνε τις υπαίθριες βιβλιοθήκες, να εκκενώνουν καταλήψεις προσφύγων και να καταστέλλουν άγρια φεμινιστικές διαδηλώσεις. Γιατί τα Εξάρχεια παραμένουν όπλο στη φαρέτρα της προπαγάνδας τους. Δεν είναι δράκουλας των Εξαρχείων, αλλά υπάρχει δράκος.
Δεν είμαστε κάτι σπουδαιότερο από το Περιστέρι ή τον Κορυδαλλό που καλοδέχτηκαν το μετρό στις πλατείες του. Αλίμονο αν ήμασταν ξιπασμένοι. Αλλά να, ακόμη και πολύ στενά γεωγραφικά να το δούμε, είμαστε το ένα δέκατο (και λέω λίγο) σε σχέση με αυτές τις περιοχές, έχουμε δύο σταθμούς μετρό να εξυπηρετούν τα κάτω Εξάρχεια και έναν για τα πάνω και στην πραγματικότητα η όλη υπόθεση του μετρό έρχεται πακέτο με την… ανάπλαση του λόφου του Στρέφη. Να φύγουμε εμείς, να έρθουν οι καθωσπρέπει.
Διαλύεται η εμβληματική πλατεία
Η πλατεία, η εμβληματική πλατεία της γαλάζιας πολυκατοικίας, διαλύεται. Πρόκειται για την ίδια πλατεία που το 2009-10 οι κάτοικοι τα έβαλαν με τα βαποράκια των ναρκωτικών και έφτιαξαν Παιδικές Χαρές. Για την πλατεία των φοιτητών και των οργανώσεων που δεν συμπαθεί η κυβέρνηση. Πρόκειται γι’ αυτήν την πλατεία. Εμείς θέλουμε να την κρατήσουμε ζωντανή όχι επειδή μας αρέσει η μυρωδιά του χασισιού που πουλάνε οι μαφίες, αλλά επειδή τη θέλουμε πίσω. Όπως πίσω την πήραμε πριν από δέκα χρόνια. Και ένας σταθμός μετρό που ξεριζώνει δέντρα και χαλάει την περιοχή οπωσδήποτε δεν βοηθάει.
Θέλετε μετρό; Θα μπορούσε να είναι στο Πολυτεχνείο, που εξυπηρετεί και τους κατοίκους και τους φοιτητές. Αλλά αυτοί φέρνουν το μετρό στην πλατεία, την ανάπλαση στον λόφο και το airb’n’b στα κτήρια. Η γειτονιά εξελίσσεται σε μη βιώσιμη. Αν αφαιρέσεις από μία μικρή περιοχή την πλατεία της, ουσιαστικά την καταστρέφεις. Γιατί, επιμένω, τα Εξάρχεια είναι γειτονιά, συνοικία του κέντρου. Συνοικία, αυτός είναι ο σωστότερος ορισμός. Συνοικία με δική της ζωή και απολύτως ιστορικό χαρακτήρα.
Θέλουμε διαφορετικά Εξάρχεια
Όχι, δεν είμαστε κατά της προόδου, όπως θέλουν να λένε. Αν ήμασταν, δεν θα φωνάζαμε ότι τα έργα του δήμου αποκλείουν πλήρως την πρόσβαση στα εμποδιζόμενα άτομα, γιατί φυσικά τα έργα που κλείνουν τα πεζοδρόμια κλείνουν και τους αναπήρους στα σπίτια τους. Αν ήμασταν κατά της προόδου, δεν θα ζούσαμε στη γειτονιά των ιδεών και των όμορφων αγώνων. Αν ήμασταν κατά της προόδου, θα ψηφίζαμε Κυριάκο Μητσοτάκη (αυτό κολλάει σε κάθε συζήτηση, εντός και εκτός τηλεφωνικών υποκλοπών).
Θέλουμε διαφορετικά Εξάρχεια, αυτό είναι το πρόβλημα. Θέλουμε τη γειτονιά μας καθαρή, πράσινη και βιώσιμη. Γιατί με τη μαφία της πρέζας και την έτερη, πιο σικ, μαφία των κτηματομεσιτικών, η γειτονιά μας βιώσιμη δεν είναι. Οπότε, ας μην είμαστε αφελείς, ας μην είναι αφελείς, δηλαδή. Δεν τους ενδιαφέρουν τα Εξάρχεια και δεν αγοράζει κανένας το αφήγημα της αναβάθμισης. Η στρατηγική είναι γεωπολιτική και απολύτως υποτιμητική για τη συνοικία, την οποία κυριολεκτικά καταστρέφει.
Αν σας ενδιαφέρουν τα Εξάρχεια, ξεκινήστε από τις μαφίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με υπουργό τη Γεροβασίλη, το έκανε. Εσείς φτιάχνετε μετρό ανάμεσα στην πρέζα. Δεν θα πάει καλά αυτό. Αλλά το γνωρίζετε ήδη, σωστά;
Όλγα Στέφου
