Το μήνυμα του Κ. Μητσοτάκη για το Πολυτεχνείο είναι προκλητικά εκτός θέματος, εκτός Ιστορίας και εκτός πραγματικότητας. Είναι τόσο εκτός θέματος, όσο θα ήταν κάποιος που, μιλώντας για την 25η Μαρτίου, θα τιμά τον αγώνα ενάντια στους Ιταλούς στο αλβανικό μέτωπο.
1. Στο μήνυμα δεν εμφανίζονται ούτε μία φορά οι λέξεις «χούντα», «δικτατορία», «πραξικόπημα», «συνταγματάρχες». Τίποτα. Η εξέγερση του 1973 παρουσιάζεται ως κάτι που συνέβη για έναν αόριστο και ασαφή λόγο – ίσως, κατά τον Πρωθυπουργό, για να γίνει η χώρα «σύγχρονη και ευρωπαϊκή». Δεν πρόκειται για παράλειψη. Είναι πολιτική επιλογή. Είναι η άρνηση του Κ. Μητσοτάκη να έρθει σε ρήξη με εκείνο το τμήμα του εκλογικού σώματος που ακόμα νοσταλγεί «την τάξη και την ασφάλεια» της χούντας, τους «δρόμους» και «τα έργα», και το στερεότυπο του «ύπνου με ανοιχτά παράθυρα».
2. Το «σκίρτημα ελευθερίας» δεν έδωσε «παλμό στον κοινοβουλευτισμό», όπως ισχυρίζεται ο Πρωθυπουργός. Ο κοινοβουλευτισμός πριν τη δικτατορία ήταν ήδη σε «γύψο» από τα ανάκτορα και τις αμερικανικές παρεμβάσεις.
Το Πολυτεχνείο «έδωσε παλμό» στη Μεταπολίτευση – σε εκείνη τη δύσκολη, σύνθετη αλλά ιστορικά καθοριστική διαδικασία εμβάθυνσης της δημοκρατίας, επέκτασης των δικαιωμάτων και εμπέδωσης της λαϊκής κυριαρχίας. Και ίσως αυτό εξηγεί γιατί το αποτύπωμα της Μεταπολίτευσης ενοχλεί τόσο σήμερα: γιατί είναι ακριβώς εκείνες οι κατακτήσεις που αμφισβητεί και διαβρώνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
3. Εξέγερση εναντίον αυταρχισμού μεταφρασμένη σε κυβερνητικό δελτίο Τύπου
Η μετατροπή της αντιδικτατορικής εξέγερσης σε ευκαιρία για να προωθήσει επικοινωνιακά ο Κ. Μητσοτάκης το «ψηφιακό κράτος» και τους «χαμηλότερους φόρους» είναι στα όρια του αλλόκοτου και του γελοίου. Καμία λογική ή πολιτική σύνδεση δεν υπάρχει ανάμεσα στο Πολυτεχνείο και σε μια λίστα κυβερνητικών εξαγγελιών.
4. Το θράσος όμως να αναφέρεται στην Παιδεία, την στιγμή που ακολουθεί μία συνειδητά καταστροφική πολιτική για την δημόσια εκπαίδευση είναι απαράμιλλο. Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη συγχωνεύει τμήματα σε σχολεία όλων των βαθμίδων για να μην πληρώνει εκπαιδευτικούς, αφήνει ακάλυπτα οργανικά κενά που διαλύουν την εκπαιδευτική διαδικασία, ιδρύει ιδιωτικά πανεπιστήμια-σούπερ μάρκετ με πτυχία από τα πανέρια, την στιγμή που υποτιμά με κάθε τρόπο το δημόσιο πανεπιστήμιο.
5. Το σημαντικότερο είναι ότι με αυτή την άσχετη, επιτηδευμένα γλυκερή ανάρτηση, ο Κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να αντιστρέψει το προφανές:
Αν το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι αγώνας ενάντια σε ένα ανελεύθερο καθεστώς, και άρα την καταστολή και την καταπάτηση δικαιωμάτων, τότε οι συνειρμοί με την δική του διακυβέρνηση θα είναι προφανείς. Υποκλοπές, συγκάλυψη εγκλήματος στα Τέμπη, ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων και εξοντωτικές ποινές για κατά φαντασία αδικήματα. Η κυβέρνηση επιτίθεται με κάθε τρόπο σε ότι προάγει την πολιτικοποίηση, την κριτικής σκέψη την συλλογική διεκδίκηση.
Το μήνυμα Μητσοτάκη δεν γράφεται τυχαία. Μπορεί να φαίνεται αλλόκοτο και γελοίο, αλλά στην πραγματικότητα έχει επιτελεστικό χαρακτήρα. Οικοδομεί μία κοινωνία όπου τέτοια μηνύματα για το νόημα του Πολυτεχνείου θα είναι κανονικά. Και τότε είναι που θα έχει κερδίσει ολοκληρωτικά η Δεξιά.
