Χρόνος δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει μια ανατρεπτική ορμή, που βγαίνει από τις σχολικές αίθουσες
Είναι σύνηθες ένα κείμενο να πλαισιώνεται από αριθμούς. Οι αριθμοί δίνουν πληρέστερη εικόνα, ενισχύουν το επιχείρημα που αναπτύσσεται, πλαισιώνουν όσα περιγράφονται, αποτυπώνονται πιο εύκολα στη μνήμη, εντυπωσιάζουν ή σοκάρουν. Και αυτό θα έπρεπε να είναι ένα κείμενο με αριθμούς. Αριθμούς που καταγράφουν τις αυξομειώσεις στη θερμοκρασία της γης, που μετρούν το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, που καταμετρούν τα νεκρά έμβια όντα ή την έκταση της νεκρής γης, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Ένα κείμενο που θα κατέληγε στα εκατομμύρια παιδιά που διαδήλωσαν την Παρασκευή σε κάθε χώρα, διεκδικώντας έναν πλανήτη που θα είναι ζωντανός, ώστε να επιβιώσει ο κόσμος μας. Δεν θα είναι, όμως, ένα τέτοιο κείμενο.
Διότι, αυτή τη φορά, δεν έχουν σημασία οι αριθμοί. Έγιναν εντυπωσιακές συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις, οι δρόμοι των οποίων γέμισαν με παιδιά που κρατούσαν πλακάτ και πανό, με σχεδιασμένο πάνω το μέλλον τους. Και έγιναν και μικρές συγκεντρώσεις σε άλλες πόλεις, που μόνο το ότι συνέβησαν είναι εντυπωσιακό. Για παράδειγμα στην Καμπούλ, κορίτσια από το Αφγανιστάν διαδήλωσαν, παρά το ότι ο στρατός τα είχε σε στενό κλοιό, μεταλλωρύχοι στη Βραζιλία έκαναν στάση εργασίας για να στηρίξουν τα παιδιά, στην Κένυα ξυπόλητα παιδιά φύτεψαν δέντρα, στην Ταϊλάνδη παιδιά προσφύγων σε καταυλισμό έφτιαξαν πολύχρωμα πλακάτ, στην Ινδία παρά την καταρρακτώδη βροχή, ακόμα και παιδιά του δημοτικού βγήκαν από τα σχολεία τους με τα πολύχρωμα αδιάβροχα, στα νησιά Σολομώντα ταξίδεψαν με τις βάρκες για να βρεθούν και να ενώσουν τις φωνές τους. Τα συνθήματα πολλά: «Ο χρόνος τελειώνει», «Μην καίτε το μέλλον μας», «Τικ τακ ΜΠΟΥΜ», «Το κλίμα αλλάζει, γιατί όχι και εμείς;», «Δεν υπάρχει Πλανήτης Β», «Άλλαξε τον εαυτό σου πριν αλλάξει ο πλανήτης», «Τι κόσμο μας κληρονομήσατε;», «Φυτέψτε ένα δέντρο, όχι το μέλλον μας», «Μάθε πώς να αλλάξεις ή μάθε κολύμπι».
Αυτό είναι ένα κείμενο χωρίς αριθμούς, γιατί η κλεψύδρα έχει αδειάσει. Χρόνος δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει μια ανατρεπτική ορμή, που βγαίνει από τις σχολικές αίθουσες και παρασύρει στο διάβα της όποιον γυρνά την πλάτη στο πρόβλημα, φτάνοντας μέχρι τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Για μια εβδομάδα, μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή, τα παιδιά θα θέτουν το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής με κάθε τρόπο, με φαντασία, με οργή, με γνώση, με επιμονή. Εν τω μεταξύ, θα πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα στη Νέα Υόρκη (21-23 Σεπτέμβρη) και η παγκόσμια σχολική κοινότητα την ερχόμενη Παρασκευή θα διαδηλώσει ξανά, έχοντας δει τις προθέσεις των ηγετών του κόσμου, για το τι μέτρα θα λάβουν (;) προκειμένου να αλλάξει κάτι, υπέρ του κλίματος αυτή τη φορά.
Ιωάννα Δρόσου
Πηγή: Η Εποχή
