Στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα κυκλοφόρησε το βιβλίο του Φαρίντ Ζακαρία «Ο Μετααμερικανικός Κόσμος» που διαπίστωνε ότι η μεταψυχροπολεμική παντοδυναμία της Ουάσιγκτον ήταν μια χαμένη ευκαιρία καθώς ο πλανήτης είχε εισέλθει σε μια περίοδο που κυριαρχεί ο Πολυκεντρισμός που επιβάλλεται από τις αναδυόμενες δυνάμεις.
Χρειάσθηκε μια και πλέον δεκαετία για να γίνει κατανοητό ότι τα παραπάνω δεν είναι μελλοντολογική παραφιλολογία αλλά μια διαδικασία εν τω γίγνεσθαι.
Πριν από ένα χρόνο ολοκληρωνόταν η ασύντακτη αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν με τους Ταλιμπάν να επιστρέφουν με παρέλαση στην Καμπούλ.
Ένα χρόνο μετά και έξη μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οι ΗΠΑ επί της ουσίας βρίσκονται σε πόλεμο δι αντιπροσώπων με την Ρωσία και σε μια συνεχώς κλιμακούμενη ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με την Κίνα.
Έξι μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία σημειώνονται για πρώτη φορά μετά το τέλος διπολικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ-ΕΣΣΔ το 1989-91 διεργασίες και ανακατατάξεις στην Διεθνή Σκηνή που έχουν το στίγμα της σαφούς αμφισβήτησης της παντοδυναμίας της Μόνης Υπερδύναμης που σπατάλησε τρείς και πλέον δεκαετίες χωρίς να σταθεροποιήσει μια νέα παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων.
Η πρώτη έκπληξη για τις ΗΠΑ και την Δύση ήλθε στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ από τις χώρες που δεν υπερψήφισαν το σχέδιο απόφασης που καταδίκαζε την Ρωσία αλλά και από αυτές που δεν πήραν μέρος στην ψηφοφορία.
Από την έναρξη της θητείας του ο Μπάιντεν προσπάθησε να παρουσιάσει την πολιτική πυγμής απέναντι στην Μόσχα και στο Πεκίνο σαν ένα ριμέικ της έναρξης του Ψυχρού Πολέμου το 1947, χρονιά εξαγγελίας του Σχεδίου Μάρσαλ και του Δόγματος Τρούμαν.
Η Δύση με την ίδια επωνυμία ως Ελεύθερος Κόσμος εναντίον των αυταρχικών και αντιδημοκρατικών καθεστώτων.
Έξι μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το ριμέικ του 1947 αποδεικνύεται αδύνατο για μία σειρά από λόγους
Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης αποδεικνύεται ότι η κάθε μορφής κυρώσεις απειλούν εξίσου αυτούς που τις επιβάλλουν με αυτούς που τις υφίστανται.
Η συμπαράταξη με τις ΗΠΑ το 1947 ήταν διασφάλιση μιας γενναίας χρηματοδότησης της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης ενώ σήμερα με κραυγαλέο παράδειγμα την Ε.Ε η στοίχιση με την Ουάσιγκτον έχει δυσθεώρητο και σε κάθε περίπτωση αποσταθεροποιητικό κόστος.
Η πολιτική πυγμής των ΗΠΑ απέναντι στην Μόσχα και το Πεκίνο έξη μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει λειτουργήσει στην δυναμική της αυτοεκπληρουμενης προφητείας που επιταχύνει τελικά την εξέλιξη την οποία αρχικά στόχευε να καθυστερήσει και πολύ περισσότερο να ματαιώσει.
Έξι μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία η Ομάδα BRICS και κυρίως η συζήτηση για τη διεύρυνσή της καταγράφεται ως η πρώτη μετά τις κοσμογονικές εξελίξεις του 1989-91 κίνηση αμφισβήτησης της παντοδυναμίας αλλά και ακόμη και της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ και της Δύσης συνολικά.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος
