Στρατηγική συμφωνία με το Ισραήλ. Μάλιστα.
Ας δούμε λίγο τι σημαίνει αυτό. Πρώτον το Ισραήλ έχει καταγγελθεί από όλη την Διεθνή Κοινότητα – με εξαίρεση τις ΗΠΑ κάποιους δορυφόρους – για γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων.
Και εις βάρος του Νετανιάχου υπάρχει ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Αλλά ας πούμε – προς χάρη της κουβέντας – ότι αυτά είναι ηθικά θέματα. Και ότι στρατηγικές συμμαχίες δεν αντιμετωπίζονται με τέτοιες ευαισθησίες.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι σημαίνει στρατηγική συμμαχία. Μιλώντας, προφανώς για την Άμυνα. Γιατί εκεί είναι το θέμα.
Στρατηγική συμμαχία υπάρχει όταν οι εταίροι της έχουν τους ίδιους στρατηγικούς στόχους.
Η Ελλάδα δεν έχει περίπλοκους στρατηγικούς στόχους. Ο στρατηγικός της στόχος, είναι να διασφαλίζει την κυριαρχία της. Όπως και όλες οι χώρες του κόσμου.
Αντιθέτως, οι στρατηγικοί στόχοι του Ισραήλ είναι πιο φιλόδοξοι.
Το ερώτημα λοιπόν είναι πώς ακριβώς δουλεύει αυτή η στρατηγική συμμαχία. Αν το Ισραήλ έχει στρατηγικό στόχο να εξαλείψει το παλαιστινιακό στοιχείο από την Γάζα και την Δυτική Όχθη, γιατί αυτό πρέπει να είναι και δικός μας στρατηγικός στόχος;
Και πες ότι αυτό στην πραγματικότητα αφήνει αδιάφορη την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Αν όμως το Ισραήλ εμπλακεί σε πόλεμο με το Ιράν, τι συμφέρον έχει η Ελλάδα να είναι εχθρός του Ιράν;
Η απάντηση είναι κανένα. Απολύτως κανένα.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ούτε και αυτό απασχολεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Θα την απασχολήσει, ενδεχομένως αν το Ισραήλ συγκρουστεί με την Αίγυπτο. Με την οποία έχουμε κοινά συμφέρονται.
Αλλά ας πούμε ότι αυτό δεν φαίνεται αρκετά πιθανό.
Ας δούμε όπως τι θα συμβεί αν το Ισραήλ συγκρουστεί με την Τουρκία. Που είναι πραγματικά πολύ πιθανό.
Αν λοιπόν το Ισραήλ συγκρουστεί με την Τουρκία, η Ελλάδα θα είναι στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ.
Το Ισραήλ όμως δεν πρόκειται να συγκρουστεί με την Τουρκία για θέματα που μας ενδιαφέρουν, δηλαδή για θέματα κυριαρχίας στο Αιγαίο. Αν συγκρουστεί θα συγκρουστεί με αντικείμενο την Συρία.
Και εμείς, εκεί που έχουμε τα ελληνοτουρκικά σε μια κάπως ελεγχόμενη κατάσταση – όποια και αν είναι αυτή σήμερα – θα βρεθούμε ξαφνικά με τα ελληνοτουρικά σε κατάσταση ανεξέλεγκτη.
Δηλαδή εξ αιτίας της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ, θα φορτωθούμε περισσότερα προβλήματα με την Τουρκία, από όσα έχουμε ήδη σήμερα. Κατανοητό;
Από την άλλη, αν για οποιονδήποτε λόγο το Ισραήλ προσεγγίσει με την Τουρκία – γιατί οι καταστάσεις στις χώρες και μεταξύ των χωρών μεταβάλλονται – τότε η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ δεν θα μας χρησιμεύει σε τίποτα. Τόσο απλά.
Αντίθετα θα μας δεσμεύει και θα μας περιορίζει.
Γιατί το Ισραήλ μας πουλάει αυτή τη στιγμή ένα αντιπυραυλικό – αντιαεροπορικό σύστημα. Και το οποίο δεν θα επιτρέψει να χρησιμοποιηθεί αντίθετα με τα συμφέροντά του.
Τι μας λέει όλο αυτό: Ότι με το Ισραήλ δεν έχει κανένα νόημα η στρατηγική συμμαχία. Γιατί τα στρατηγικά μας συμφέροντα δεν τέμνονται πουθενά.
Και είναι ανοησία να προσπαθούμε να διαχειριστούμε την Τουρκία βάζοντας στην μέση το Ισραήλ. Τα κουμάντα μας με την Τουρκία πρέπει να τα κάνουμε μόνοι μας. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης.
Μέχρι τώρα η στρατηγική της Ελλάδας ήταν να προσπαθεί να μετατρέψει τα ελληνοτουρκικά θέματα σε θέματα Τουρκίας – Ευρώπης.
Δεν έχει πετύχει πολύ αυτό, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν μας δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Είναι όμως κάτι που έχει νόημα.
Αντίθετα το να κάνεις συμμαχία με τον νταή της περιοχής δεν έχει κανένα. Γιατί μόνο σε περιπέτειες μπορεί να σε βάλει.
Επίσης, μέχρι τώρα η στρατηγική της Ελλάδας ήταν να τα έχει καλά με όλους στην Μέση Ανατολή. Και να προσπαθεί – όσο γίνεται – για την ειρήνη και την συνεννόηση.
Και να προσπαθείς να έχεις ειρηνική συνεργασία με όλους.
Πάντα έχει όφελος αυτό. Αρκεί βέβαια να το εννοείς και να το προσπαθείς.
Τώρα αυτό πάει και επισήμως περίπατο. Έχουμε στρατηγική συμμαχία με τους εγκληματίες. Και με όλο τον πλανήτη απέναντι.
Υπάρχουν δύο ακόμα σημεία που πρέπει να εξετάσουμε.
Το ένα είναι ότι αυτή την στρατηγική συμμαχία δεν την κάνουμε για να διασφαλίσουμε κάτι. Αλλά την κάνουμε επειδή έτσι μας υποδεικνύουν οι ΗΠΑ.
Υπακούοντας σε τέτοιες υποδείξεις, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γινόμαστε ακόμα πιο εξαρτημένοι από τις ΗΠΑ. Και αυτό είναι πολύ κακό σε μια περίοδο που ο κόσμος κλυδωνίζεται.
Και οι ΗΠΑ κυβερνώνται από απρόβλεπτους επιθετικούς ημίτρελλους.
Σε εποχές σαν κι αυτή, είναι πολύ καλύτερα ο καθένας να έχει την αυτονομία του, να είναι ευέλικτος και να μπορεί να διαπραγματεύεται ισότιμα με όλους.
Και να μπορεί να μένει μακριά από καταστάσεις που θα τον βλάψουν.
Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει το ενδεχόμενο τα πράγματα να είναι πολύ πιο απλά.
Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάθε φορά που αγοράζει οπλικά συστήματα δισεκατομμυρίων με απευθείας ανάθεση, το ονομάζει «στρατηγική συμμαχία».
Γιατί όταν ακούει ο κόσμος στρατηγικές συμμαχίες του φαίνονται λιγότερο εξωφρενικές οι απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων.
Ακριβώς τέτοια «στρατηγική συμμαχία» ανακοινώσαμε με την Γαλλία, όταν παραγγείλαμε τα Ραφάλ και τις φρεγάτες.
Και μάλιστα, στο πλαίσιο της συμμαχίας αυτής ετοιμαζόμασταν να εκστρατεύσουμε και στο Σαχέλ, για να υπερασπιστούμε τα γαλλικά συμφέροντα.
Αλλά τώρα η Γαλλία πουλάει πυραύλους στην Τουρκία. Οπότε πάει η στρατηγική συμμαχία.
Μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει και με την αντιπυραυλική άμυνα που θα μας προμηθεύσει το Ισραήλ. Και αυτή απευθείας ανάθεση είναι. Άρα στρατηγική συμμαχία.
Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι καλύτερα να αγοράζεις από κάποιον που δεν σε δεσμεύει σε κάτι; Και που κατά προτίμηση η περιοχή των δικών του συμφερόντων βρίσκεται μακριά από την περιοχή των δικών σου;
Όσο για το ηθικό θέμα που λέγαμε στην αρχή, οκ. Όπως και να το κάνεις, το να τους βλέπεις να σφίγγουν τα χέρια και να ανακοινώνουν δουλειές προσπερνώντας αδιάφορα το αίμα που κυλάει στην Παλαιστίνη, είναι κάτι που δεν μπορείς να το χωνέψεις εύκολα.
Άντε με τις υγείες μας.
Ο Σχολαστικός
Η ΑΥΓΗ
