Ισχυρίζομαι όμως ότι το πρόβλημα εδώ δεν είναι η μειωμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η Νέα Δημοκρατία και πολλοί δημοσιογράφοι συσχετίζουν αυτό το υποτιθέμενο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας με το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι εκτός από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών υπάρχει και το ισοζύγιο κεφαλαίων, δηλαδή οι επενδύσεις χαρτοφυλακίου. Όταν όμως αποδέχεσαι την οπτική της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, οδηγείσαι αναγκαστικά να αναφωνήσεις ”καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε”, όπως έλεγε και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ όλη τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Είναι ακριβώς αυτή η κοινή οπτική η οποία εξηγεί τη στρατηγική σύγκλιση της Κεντροαριστεράς με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Δεξιάς.
Ένα ακόμα κοινό επιχείρημα της ΝΔ αφορά την έλλειψη δημοσιονομικού χώρου. Γιατί το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι δήθεν μειώνεται η φορολογία δεν είναι πραγματικό. Αντιθέτως, έχουμε μια αύξηση της συνολικής επιβάρυνσης του εισοδήματος, η οποία δεν ακολουθεί τις αντίστοιχες αυξήσεις που υπάρχουν στο ακαθάριστο προϊόν, αλλά αντιθέτως είναι πολύ μεγαλύτερη αυτών. Όταν πρόκειται να βρεθούν χρήματα για υπερ-εξοπλισμούς, 1 δισεκατομμύριο περισσότερα θα πληρώσει φέτος η χώρα για να ικανοποιηθεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο έχει συμφωνήσει ο κύριος Μητσοτάκης, τότε ξαφνικά δημοσιονομικός χώρος υπάρχει.
Υπάρχει πρόβλημα σε ότι αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα και αυτό θέλω να επισημάνω στην κυβέρνηση. Το 2018-19 η απόφαση του Eurogroup μιλούσε για πρωτογενή πλεονάσματα του 2% και η Νέα Δημοκρατία έλεγε ότι αυτά τα πλεονάσματα είναι αδύνατον να επιτευχθούν και ταυτόχρονα να υπάρχει ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Σήμερα που τα πλεονάσματα είναι τουλάχιστον κατά μισό τοις εκατό υψηλότερα, η κυβέρνηση όχι μόνο τηρεί σιγή ιχθύος, αλλά και πανηγυρίζει για το γεγονός ότι υπερβαίνει τους στόχους των πλεονασμάτων.
Εξίσου πρόβλημα είναι η κατανομή των φόρων και των δαπανών διότι στην ελληνική οικονομία ισχύει το εξής: έχουμε τη χειρότερη αναλογία έμμεσων και άμεσων φόρων, περίπου στο 60-40% σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε μόνιμες φοροαπαλλαγές στα μεγάλα εισοδήματα, εκτεταμένη φοροδιαφυγή κυρίως από τη μεριά των επιχειρήσεων και μια νόμιμη διαρκή πρόβλεψη περισσότερων φοροαπαλλαγών στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων. Είπε χθες ο κ. Μητσοτάκης από το Λονδίνο ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως χώρος για αναθεώρηση της κατανομής των δαπανών και διαρκή μείωση φόρων, αλλά μεροληπτικά για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, για επιχειρήσεις και μεγάλους επενδυτές, οι οποίοι παίρνουν και τη μερίδα του λέοντος από το ταμείο ανάκαμψης. Διαβεβαίωσε επίσης ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επιβάλει έκτακτη φορολόγηση στις τράπεζες, οι οποίες έχουν σημειώσει 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη. Τούτο σημαίνει ότι θα φτάσουν τα κέρδη των τραπεζών κοντά στα 5 δις και δεν θα υποστούν και την έκτακτη φορολόγηση.
Ακόμα και τα πιο ”θετικά” μέτρα του νομοσχεδίου εντάσσονται απολύτως στη συνολική μεροληπτική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της κυβέρνησης και δεν αλλάζουν τίποτα στη συνολική στρατηγική αναδιανομής από τα κάτω προς τα πάνω.
Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τα φυσικά πρόσωπα. Πράγματι, κατά έναν τρόπο ελαφρύνει τα φυσικά πρόσωπα που έχουν υποχρέωση μέχρι σήμερα καταβολής του φόρου επιτηδεύματος, αλλά έχετε φροντίσει προηγουμένως με τα τεκμήρια να τους τα πάρετε διπλά και να νομιμοποιήσετε την φοροδιαφυγή των μεγάλων εισοδημάτων. Διότι ένας άνθρωπος ο οποίος βγάζει 10-12.000 ευρώ μπορεί να κληθεί να πληρώσει φόρο για 20.000, ενώ κάποιος μεγαλογιατρός, μεγαλοδικηγόρος που βγάζει 120.000-140.000 ευρώ με τα τεκμήρια θα κληθεί να πληρώσει φόρο για 30.000 και τα υπόλοιπα έχουν ξεπλυθεί με κυβερνητική σφραγίδα. Αυτή είναι η φορολογική πολιτική και ο τρόπος με τον οποίο ευνοείται τα μεγάλα εισοδήματα.
Απαλλαγή του φιλοδωρήματος μέχρι 300 ευρώ. Ποτέ δεν έχουν πραγματικά φορολογηθεί τα φιλοδωρήματα και καλώς. Από την εργατική τάξη που δουλεύει στο ντελίβερι και στο εστιατόριο θα λύσει το πρόβλημα της φορολογικής συνείδησης η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας;
Καταπολέμηση στεγαστικής κρίσης. Φοροαπαλλάσσετε τους ιδιοκτήτες που έχουν ακίνητα σε βραχυχρόνια μίσθωση ή των οποίων τα ακίνητα είναι κενά εφόσον προχωρήσουν σε μακροχρόνια μίσθωση. Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής εμμονής της Νέας Δημοκρατίας στα trickle down οικονομίας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθεί η τιμή του ενοικίου ούτε κατά ένα ευρώ. Ο μόνος που θα κερδίσει θα είναι οι ιδιοκτήτες ακινήτων.
ΕΝΦΙΑ. Η κυβέρνηση θα μειώσει τον ΕΝΦΙΑ για όσους ασφαλίζουν το ακίνητό τους για πυρκαγιά ή φυσική καταστροφή και ταυτόχρονα θα έχουν υποχρέωση ασφάλισης οι επιχειρήσεις που έχουν τζίρο όχι μέχρι 2.000.000 ευρώ, αλλά μέχρι 500.000 ευρώ. Πρόκειται για μια λογική η οποία ευνοεί με έναν αδιανόητο τρόπο τις ασφαλιστικές εταιρείες.
