Macro

Ειρήνη Αγαθοπούλου: Αν η έμφυλη βία είναι η πανδημία, ο ιός είναι η πατριαρχία που αφαιρεί τις ζωές των γυναικών

Άλλη μια γυναικοκτονία, από χέρι συζύγου, η 5η για το 2021, η οποία εξιχνιάστηκε, μετά από 1,5 περίπου μήνα ερευνών και παρά την προσπάθεια του γυναικοκτόνου να αποπροσανατολίσει τις έρευνες, κάνοντας λόγο για εισβολή ληστών στο σπίτι τους. Δεν επρόκειτο τελικά για το ανέφελο ζευγάρι, επρόκειτο για μια γυναίκα που επιθυμούσε να φύγει από τον σύζυγό της. Η Καρολάιν, η Κωνσταντίνα στην Μακρυνίτσα και τόσες ακόμα γυναίκες έχασαν την ζωή τους από χέρι συζύγου, συντρόφου, φίλου. Κι όσο δεν προσδιορίζονται οι δολοφονίες γυναικών λόγω φύλου ως γυναικοκτονίες, τόσο θα αποκρύπτεται η έμφυλη διάσταση αυτών των εγκλημάτων, που στηρίζονται στις βαθιά εμπεδωμένες πατριαρχικές αντιλήψεις και έμφυλα στερεότυπα, σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες είναι κατώτερες, υπόκεινται στην εξουσία των ανδρών που προνομιακά μπορούν να τιμωρήσουν, σωφρονίσουν, ελέγξουν τις ζωές και τα σώματα των γυναικών, ως ιδιοκτησιακό καθεστώς τους. Αν οι γυναικοκτονίες και η έμφυλη βία είναι η πανδημία, τότε ο ιός είναι η εμπεδωμένη πατριαρχία και οι τρόποι μέσω των οποίων μια κοινωνία κανονικοποιεί την δολοφονία αθώων γυναικών.
Κι ενώ χιλιάδες καταγγελίες γυναικών αναδεικνύουν την έμφυλη και σεξιστική βία, ως καθημερινό βίωμα των κοριτσιών και των γυναικών, αλλά και την ανοχή των κοινωνιών σε αυτό, η δημόσια συζήτηση μονοπωλείται μόνο εάν εξελιχθούν σε ακραία βία, όπως η γυναικοκτονία, οπότε και παρουσιάζονται ως «μεμονωμένα περιστατικά», «εγκλήματα πάθους» ή «οικογενειακά δράματα».
Με οργή ακούσαμε τις δηλώσεις του συνδικαλιστή αστυνομικού, κ. Μπαλάσκα, «ο πιλότος είναι βλάκας, όχι γιατί διέπραξε το φόνο της συζύγου και του σκύλου τους αλλά γιατί δεν ομολόγησε την κατά λάθος! και πάνω στον καυγά δολοφονία της Καρολάιν, ώστε να πάει φυλακή μόνο 5-6 χρόνια γιατί είναι νέο παιδί». Ο κ. Μπαλάσκας ποιον ακριβώς ρόλο διαδραματίζει εδώ; Του υποβολέα των επίδοξων γυναικοκτόνων; Αποτελεί προσβολή της μνήμης της νεκρής γυναίκας και νομιμοποιεί την βία των ανδρών υποδεικνύοντας την αξιοποίηση καθόλα στερεοτυπικών πατριαρχικών επιχειρημάτων που εγγράφουν την έμφυλη βία στην σφαίρα της «κακιάς στιγμής και της δήθεν απερισκεψίας». Τέτοιες προκλητικές δηλώσεις είναι απαράδεκτες, συνιστούν προσβολή όχι μόνο της μνήμης της νεκρής Καρολάιν, αλλά και όλων των γυναικών που δολοφονήθηκαν από συζύγους συντρόφους τους. Από κοντά και μια μερίδα των συστημικών ΜΜΕ, που κάνουν λόγο για τις «απειλές» της Καρολάιν να φύγει με το παιδί της, αξιοποιώντας το victim blaming, της υπαιτιότητας της γυναίκας για την απώλεια της ζωής της.
Σε μια περίοδο, που η έμφυλη βία αναγνωρίστηκε ως παράλληλη πανδημία, ήρθε η ώρα να τεθεί στον δημόσιο διάλογο η ανάγκη για την αναγνώριση και ένταξη του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό μας Κώδικα, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κύπρου και άλλων ευρωπαϊκών χωρών που ενσωμάτωσαν στις νομοθετικές τους ρυθμίσεις τις προθετικές λόγω φύλου δολοφονίες.
Ωστόσο η Κυβέρνηση της ΝΔ, αντί να προωθεί πολιτικές για την ουσιαστική ισότητα των φύλων, για την αλλαγή παραδείγματος και για την άμβλυνση των στερεοτυπιών και της έμφυλης βίας, καταφεύγει σε επιφανειακές και αλλότριες προς την ισότητα πολιτικές με στόχο την εξυπηρέτηση συμφερόντων και την παγίωση της ακροδεξιάς ιδεολογίας της.
Η ψήφιση των διάτρητων, και σε βάρος γυναικών και παιδιών διατάξεων στο οικογενειακό, η ψήφιση του εργασιακού με την καθιέρωση συνθηκών 19ου αι, η συμμετοχή της σε “συνέδριο” γονιμότητας, όπου δεκάδες άνδρες, μεταξύ αυτών και υπουργοί της ΝΔ, θα μιλούσαν για το σώμα και την γονιμότητα των γυναικών και πρόσφατα η πρόταση της Επιτροπής Μαργαρίτη, που διέρευσε στα ΜΜΕ, για απαλοιφή του όρου της μη συναίνεσης από τον νομικό ορισμό του βιασμού, αποτυπώνουν τους τρόπους που η Κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την ισότητα των φύλων.
Καλούμε την Κυβέρνηση να προχωρήσει σε ουσιαστικές πολιτικές ισότητας, να εφαρμόσει ουσιαστικά τον Ν.4604/2019 και την Σύμβαση της Κων/πολης, προωθώντας όχι κανονισμούς ευπρέπειας στα σχολεία, αλλά ουσιαστικές πολιτικές πρόληψης με γνώμονα την ισότητα και την διαφορετικότητα.

Ειρήνη Αγαθοπούλου