Ο σεξιστικός λόγος, είναι ένας βίαιος λόγος και τα αποτέλεσματα της χρήσης του μετριούνται σε κατεστραμμένες ζωές και θύματα. Δεν είναι ούτε αστειάκι, ούτε δήθεν ατόπημα διαφόρων υποτιθέμενων σοβαρών, που απλώς χαλαρώνουν και λένε δημόσια όσα θα έπρεπε να ντρέπονται να πουν ακόμα και ιδιωτικά.
Η μάχη για την αλλαγή μιας νοοτροπίας που κυριαρχεί στα μυαλά πολλών ανδρών, είναι διαρκής και η ευθύνη αυτών που τοποθετούνται δημόσια προφορικά ή γραπτά είναι πολύ μεγάλη.
Όσοι συνήθως εκφέρουν δημόσια έναν τέτοιο λόγο, κρύβονται πίσω από διάφορους μανδύες, διότι η χυδαιότητα, πάντα κυκλοφορεί αγκαζέ με τη θρασυδειλία.
Από τον μανδύα του έγκριτου, στον μανδύα του sui generis και από εκεί στον σαλιάρη που μετράει το μήκος της φούστας. Ομιλούσες γραβάτες κάνουν πλακίτσα για ανεγκέφαλους που ψάχνουν τη θαλπωρή στην ασφάλεια του στερεότυπου.
Είναι θέμα το τι φοράει η Έφη Αχτσιόγλου και όχι οι απόψεις της. Είναι λόγος απουσίας της Φώφης Γεννηματά το κομμωτήριο και όχι κάποια άλλη υποχρέωση. Μαθήτρια που έχει γίνει δεκτή στη Σορβόννη, ερωτάται στον αέρα τι βαθμό είχε στα οικοκυρικά. Σε αυτή τη δημόσια σφαίρα ζούμε στην Ελλάδα.
Το πόσο δηλητήριο χύνουν οι καλοπληρωμένοι “έγκριτοι” στη δημόσια σφαίρα και πώς αυτό ενισχύει μια άρρωστη νοοτροπία, μπορεί κάποιος να το διαπιστώσει από δυο πρόσφατες υποθέσεις με θύματα γυναίκες.
Στην υπόθεση του βιασμού και της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη, έγινε συντεταγμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί το θύμα με τον γνωστό τρόπο.
Να μετρηθεί δηλαδή το “ποσοστό ευθύνης” για το ότι κακοποιήθηκε, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε. Το ποσοστό ευθύνης σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντα 100% στον βασανιστή/βιαστή/δολοφόνο.
Όποιος μετράει οτιδήποτε άλλο, από πόντους σε φούστες, μέχρι αριθμό ποτών, είναι απλώς υπερασπιστής του μελλοντικού βασανιστή/βιαστή/δολοφόνου.
Οι δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη τιμωρήθηκαν, ωστόσο ο σεξιστικός λόγος και τα υπονοούμενα, υπήρξαν ακόμα και σε μια απολύτως ξεκάθαρη υπόθεση. Πολλοί εκπαιδεύονται χρόνια για να ακούν χωρίς αντίδραση αυτά τα δήθεν επιχειρήματα.
Πριν λίγες μέρες, μια 34χρονη δέχθηκε φρικτή δολοφονική επίθεση με καυστικό υγρό. Πολλά μέσα ενημέρωσης έκριναν σκόπιμο να επικεντρωθούν στην εμφάνισή της και με ευκολία πέρασαν στο επόμενο στάδιο.
Για να είχε τέτοιο μίσος η γυναίκα που επιτέθηκε, τότε το θύμα “κάτι θα έκανε”. Έτσι φτάσαμε να παρακολουθούμε μια χυδαία παρέλαση στερεοτύπων. Πράγματα απολύτως φυσιολογικά για κάθε άνθρωπο όπως οι σχέσεις που συνάπτει ή το πού διασκεδάζει, παρουσιάζονται ως στοιχεία, που τάχα θα “ερμηνεύσουν το φρικτό έγκλημα”.
Η 34χρονη γυναίκα πέρα από το δράμα που ζει και θα ζήσει, μετά την επίθεση, έχει να αντιμετωπίσει και τα δικαστήρια της χυδαιότητας και της ευκολίας.
Αυτά τα δικαστήρια δεν στήνονται από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε είναι φυσικά φαινόμενα. Η νοοτροπία καλλιεργείται και οι διάφοροι “έγκριτοι” που κάνουν πλακίτσα δημόσια, προσφέρουν το καλύτερο λίπασμα.
*Ο τίτλος είναι παράφραση της γνωστής ρήσης του James Carville, συμβούλου του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον “είναι η οικονομία ηλίθιε”.
Μάνος Χωριανόπουλος
Πηγή: News 247
