Είναι μια μέρα νίκης ενός κινήματος που έλκει την καταγωγή του από μακριά.
Από τις διεκδικήσεις για τη γυναικεία χειραφέτηση, τους αγώνες κατά των φυλετικών αποκλεισμών, την εξάλειψη των θρησκευτικών διακρίσεων.
Είναι νίκη ενός κινήματος που έχει ματώσει διεκδικώντας την ορατότητα, αντιμετωπίζοντας τον εκφοβισμό, παλεύοντας για την άρση των αποκλεισμών.
Νίκη ενός κινήματος που έχει υποστεί καταπιέσεις, κακοποιήσεις, αποκλεισμούς.
Σε αυτό το κίνημα χρωστάμε.
Χρωστάμε στη Μαρίνα Γαλανού.Χρωστάμε στον Ζακ Κωστόπουλο.Χρωστάμε στους συμπολίτες μας που για χρόνια υποχρεώνονται να είναι αόρατοι/ες. Αόρατα άτομα. Γιατί; Γιατί απλώς θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους.
Χρωστάμε στα νέα παιδιά που δέχονται bullying, στους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή με το στίγμα του “διαφορετικού”, του “περιθωριακού”, του “ανώμαλου”.
Η ελληνική πολιτεία οφείλει να είναι αυτοκριτική.
Να ζητήσει συγγνώμη για τα χρόνια της καταπίεσης που ωθεί τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα να νιώθουν ότι η ζωή τους είναι μια ζωή που δεν αξίζει να ζουν.
Συγγνώμη για το ότι το 2023 #ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην Ελλάδα, συγκεκριμένα το 41%, σκέφτηκε σοβαρά να αυτοκτονήσει.
Για το 1 στα 2 τρανς άτομα που σκέφτηκε πολύ σοβαρά την αυτοκτονία ή προέβει σε απόπειρα.
Για όλα όσα έχουν υποστεί, σήμερα μπορούν να νιώθουν μια κάποια, έστω μερική, #δικαίωση.
