Η συνέντευξη Μητσοτάκη στον Σρόιτερ ήταν κάτι σα θαύμα: κράτησε λίγες μέρες. Από τα μέσα της περασμένης εβδομάδας, ένας επικοινωνιακός μηχανισμός που τάχει πλέον χαμένα, περνά από την άμυνα στην επίθεση, με έναν διπλό στόχο: αφενός να δημιουργήσει «κλίμα» για να μην κατέβει ο κόσμος στη νέα συγκέντρωση για τα Τέμπη, αφετέρου να συγκρατήσει το κύμα απονομιμοποίησης της κυβέρνησης, της δικαστικής εξουσίας και των ΜΜΕ – τώρα που, εκτός από την αποχή και τις δημοσκοπήσεις, αυτό καταγράφεται και στο δρόμο.
Από την άμυνα στην επίθεση: θυμήθηκαν… τη Μαρφίν
Τις προηγούμενες μέρες, η αμυντική στάση του πρωθυπουργού είχε φέρει σε αμηχανία το σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του, που μάλλον είχαν ξεχαστεί στην παλιά «γραμμή»: «Τα Τέµπη δεν µπορούν να φέρουν αποσταθεροποίηση», προειδοποιούσαν για παράδειγμα τα Παραπολιτικά (31.1.2025).
Το ξήλωμα και της νέας γραμμής άρχισε απ’ τα μέσα της περασμένης εβδομάδας: Πρώτα ήρθαν τα βίντεο του δικηγόρου Καπερνάρου, που κάναν ακόμα και τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ να αναρωτηθούν «γιατί τώρα;». Έπειτα άρχισαν οι συστάσεις στη Μαρία Καρυστιανού: «μήπως το παρακάνεις;». Μετά ο ιερός τρόμος για τα φονικά …τρικάκια του Ρουβίκωνα στο σπίτι του Τασούλα. Και δεν έλειψαν, βεβαίως, οι νουθεσίες στη Νέα Αριστερά για την «ανεύθυνη» στάση της στη Βουλή.
Τα πρωτοσέλιδα του σαββατοκύριακου το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Προειδοποίησαν για «νέα περίοδο 2010-2015» και «Marfin» (τα Νέα), «επικίνδυνη αμφισβήτηση των θεσμών» και «ζούγκλα» (η Καθημερινή, με δισέλιδη συνέντευξη Μητσοτάκηκαι …Στιβ Μπάνον), ακόμα και για «Σχέδιο ανατροπής του Μητσοτάκη» (η άλλοτε εχθρική Ελεύθερη Ώρα).
Συμμαχίες στα δεξιά
Το πρωτοσέλιδο της τελευταίας προστίθεται στο ψηφιδωτό με τις συμμαχίες που επιχειρεί στα δεξιά της η ΝΔ, σε μια στιγμή κινδύνου. Την περασμένη εβδομάδα, ο πρώην «Σπαρτιάτης» Κατσιβαρδάς –συχνά πυκνά αρθρογράφος στην Ελεύθερη Ώρα– ήταν από τους λίγους εκτός ΝΔ που υπερψήφισαν τον Τασούλα. Παίρνοντας τη σκυτάλη, η Αφροδίτη Λατινοπούλου συνέβαλε τα μέγιστα για να αποτραπεί συζήτηση για τα Τέμπη στο Ευρωκοινοβούλιο, καταψηφίζοντας το αίτημα Σοσιαλδημοκρατών και Αριστεράς. Στη γενική φασαρία βγήκε από τη ναφθαλίνη ο Καρατζαφέρης (από πότε είναι αυτή η εφημερίδα; ), εξαπολύοντας αθλιότητες κατά της Μαρίας Καρυστιανού.
Ας μην ξεχνάμε, τέλος, το πρόσωπο των ημερών: ο Βασίλης Καπερνάρος, δικηγόρος της συμβεβλημένης με τον ΟΣΕ Interstar Security, είναι άνθρωπος ισχυρών πολιτικών πεποιθήσεων και για δύσκολες υποθέσεις. Βουλευτής των ΑΝΕΛ, που ανεξαρτητοποιήθηκε το 2014, υπήρξε επίσης δικηγόρος του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ν. Κούζηλου, απολύτως πεισμένος ότι «η Χ.Α. δεν είναι εγκληματική οργάνωση». Σήμερα προεδρεύει στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Αττικής, εκλεγμένος με το φιλοκυβερνητικό ψηφοδέλτιο.
Έλλειψη φαντασίας – ή πολιτικής;
Στο Μαξίμου δεν έχουν πια φαντασία. Τον Αύγουστο του 2022, όταν η δυσωδία των υποκλοπών περνούσε τον Ατλαντικό, μαθαίναμε ότι «δυνάμεις εντός και εκτός Ελλάδος επιδίωκαν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση». Πριν από τις εκλογές του 2023, με τη δυσαρέσκεια για την ακρίβεια να απειλεί την εικόνα της «σταθερότητας», ο πρωθυπουργός προειδοποιούσε πως, αν υπάρξει «παρατεταμένη αστάθεια μετά τις εκλογές», τότε επενδυτική βαθμίδα δεν θα βλέπαμε «ούτε με το κιάλι». Πέρσι, ενόψει Ευρωεκλογών, το δίλημμα ήταν πάλι το ίδιο: «σταθερότητα ή πολιτική αστάθεια».
Από τις Ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, το δίλημμα αφήνει παγερά αδιάφορους τους πάντες. Η κυβέρνηση είναι σε διαρκή πτώση για τις επιδόσεις της και στη «βάση» (στην οικονομία και τον πληθωρισμό – ιδίως αυτόν στα είδη λαϊκής κατανάλωσης), και στο εποικοδόμημα (ό,τι αφορά το κράτος δικαίου και την εμπιστοσύνη στους θεσμούς). Ελέγχοντας κρίσιμους θύλακες εξουσίας και απολαμβάνοντας ως τώρα την ησυχία της χάρη σε μια συναινετική αντιπολίτευση, μπορούσε μέχρι πρότινος να ισχυρίζεται «η δημοκρατία είμαι εγώ» και να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Τώρα δεν πείθεται κανείς.
ΥΓ: Η επιστροφή της κυβερνητικής προπαγάνδας στο 2010-15 μας υποχρεώνει να σηκώσουμε το «γάντι»: εκτός από εγκληματική ενέργεια, ο εμπρησμός της Marfin υπήρξε επίσης το επικοινωνιακό «υπερατού» της τότε κυβέρνησης, για να φρενάρει τις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις. Το κατάφερε για μερικούς μήνες. Ύστερα ήρθαν οι πλατείες των Αγανακτισμένων, οι μεγάλες διαδηλώσεις στις παρελάσεις και, λίγο αργότερα, το πόρισμα για τον εμπρησμό: τη μέρα της διαδήλωσης (5.5.2010), η μοναδική έξοδος διαφυγής από το κατάστημα της Marfin στη Σταδίου ήταν κλειστή, το κλειδί-τηλεχειριστήριο άφαντο και το ίδιο το κατάστημα χωρίς πιστοποιητικό πυρασφάλειας (ολόκληρο εδώ). Οι επικοινωνιακές φτήνιες δεν βγήκαν σε καλό – ούτε θα ξαναβγούν.
Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος
