Ο κ. Κικίλιας, ως υπουργός κλιματικής κρίσης, ανέλαβε το κάπως άχαρο καθήκον να είναι το κυβερνητικό πρόσωπο που θα εμφανιζόταν στο κοινό εν μέσω της άνευ προηγουμένου πύρινης καταστροφής που πλήττει τη χώρα. Κάποιος έπρεπε να το κάνει, αφού το υπόλοιπο κυβερνητικό επιτελείο με πρώτο τον ίδιο τον πρωθυπουργό κρύβεται κατόπιν οδηγιών από τους επικοινωνιολόγους που το πλαισιώνουν. Και το μόνο που βρήκε να πει ως (ανεπαρκέστατη) δικαιολογία ήταν ότι φέτος ζούμε το χειρότερο καλοκαίρι από μετεωρολογικής απόψεως. Δεν αντιλαμβάνομαι πού βασίζει αυτόν τον ισχυρισμό του, δεδομένου ότι δεν είχε κάτι το τόσο εξαιρετικό αυτό το καλοκαίρι σε σχέση με άλλα, τουλάχιστον όσον αφορά τους καύσωνες και τους δυνατούς ανέμους που είναι πάγια χαρακτηριστικά του μεσογειακού θέρους.
Η κλιματική κρίση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία. Αντίθετα, πρέπει να χρησιμοποιείται ως προανάκρουσμα για να λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα. Και αυτή η κυβέρνηση κάνει πως δεν το καταλαβαίνει. Είναι φανερό ότι ένα συνολικό σχέδιο προστασίας απλά δεν υπάρχει.
Πλην όμως, ο κ. Κικίλιας έχει δίκιο στο πρώτο σκέλος της φράσης του. Πράγματι, βιώνουμε το χειρότερο καλοκαίρι, ή έστω ένα από τα χειρότερα της πρόσφατης συλλογικής μνήμης. Ένα καλοκαίρι που συνοψίζει μια συνολικά καθοδική πορεία της χώρας με αφετηρία το ιστορικό ατύχημα της 7ης Ιουλίου 2019 και την παλινόρθωση της Δεξιάς σε μια από τις πιο αντιδραστικές μορφές της. Δεν είναι, όμως, σωστό να μιλούμε πλέον για ατύχημα, διότι όπως μας θυμίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, στο μεταξύ έγιναν και νέες εκλογές και αυτή η Δεξιά επιβραβεύτηκε και επανεξελέγη.
Αυτό που ζούμε σήμερα είναι η συνισταμένη πολλών συνιστωσών που συνδυάστηκαν τα περασμένα τέσσερα χρόνια για να φτάσουμε στο σημερινό αποτέλεσμα. Με κοινό παρονομαστή την εγκατάλειψη του κράτους και των υπηρεσιών που οφείλει να παρέχει στους φορολογούμενους πολίτες του. Με την ασφάλεια να είναι από τις πιο σημαντικές. Και αυτή η κυβέρνηση έκανε την ασφάλεια σημαία της, αλλά όταν χρειάστηκε να αποδείξει ότι το εννοούσε απέτυχε παταγωδώς -και συνειδητά. Γιατί ταύτισε την ασφάλεια με την αστυνομική καταστολή παρατώντας όλα τα υπόλοιπα.
Δεν είναι μόνο οι φωτιές που το αποδεικνύουν αυτό. Τα παραδείγματα είναι πολλά, από τους ανθρώπους που πεθαίνουν αβοήθητοι περιμένοντας το ΕΚΑΒ μέχρι την εγκατάλειψη χιλιάδων οδηγών στην Εθνική Οδό να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Και πολλά άλλα στο μεταξύ. Αλλά το πιο ανατριχιαστικό είναι η επάνοδος των εικόνων φασιστικών πολιτοφυλακών να περιφέρονται στους δρόμους και να κλείνουν ανθρώπους σε κλουβιά, καλώντας τον κόσμο σε πογκρόμ. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για αυτό, δεν συνέβη μόνο του.
Η ιστορική ευθύνη της όλης Αριστεράς είναι να δώσει μια δημοκρατική προοπτική εξόδου από αυτόν τον ζόφο. Ελπίζω αυτό να γίνεται αντιληπτό από όλους.
Δημήτρης Βίτσας
ΤΑ ΝΕΑ
