Το μοναδικό θετικό μήνυμα του εκλογικού αποτελέσματος στη Γερμανία είναι ο διπλασιασμός του ποσοστού της Αριστεράς, του κόμματος Die Linke, το οποίο μάλιστα ανέκαμψε μετά από ένα πολύ κακό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές
Στην Ανατολική Γερμανία τα πράγματα είναι εξαιρετικά διαφορετικά, τόσο ως προς το επίπεδο ζωής όσο και ως προς τα εισοδήματα, τις κοινωνικές παροχές. Αυτή η κατάσταση και κρίση φαίνεται να ωθεί τα πράγματα προς τα δεξιά, ώστε αναδεικνύεται η μεγάλη αδυναμία του προοδευτικού αριστερού τόξου να πείσει.
Είναι ένα συνολικότερο φαινόμενο που αφορά όλη την Γερμανία και σχετίζεται με την στάση την οποία έχουν υιοθετήσει οι Σοσιαλδημοκράτες, μια στάση απόλυτης ένταξης στις στρατηγικές επιλογές του νεοφιλελευθερισμού. Και αυτό έχει και πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα στην εκλογική επίδοση των Σοσιαλδημοκρατών δηλαδή. Είχαμε ένα από τα χειρότερα αποτελέσματα που έχουν σημειώσει ποτέ οι Σοσιαλδημοκράτες, ενώ είναι η πρώτη φορά που ένα ακροδεξιό κόμμα καταγράφεται με δύναμη μεγαλύτερη από τους Σοσιαλδημοκράτες μετά το 1933
Υπάρχει επομένως ένα ζήτημα στρατηγικής κρίσης που αφορά αφενός την Αριστερά, αλλά αφορά σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και την πολιτική των σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι φαίνεται να μην παίρνουν τα πολιτικά μηνύματα ούτε από τη χρηματοπιστωτική κρίση, ούτε από την κρίση την ενεργειακή, ούτε από την πολιτική τους στο ζήτημα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ούτε στο ζήτημα της μετατροπής της γερμανικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας σε πολεμική οικονομία.
Το κόμμα της Σάρας Βάγκενκνεχτ θεώρησε ότι ο τρόπος για να μπορέσουν να αφομοιώσουν την ακροδεξιά είναι να υιοθετήσουν τμήματα της ατζέντας της: μια επιθετική στάση στο μεταναστευτικό, μια κριτική σε αυτό το οποίο ονομάζεται από την άκρα δεξιά ως ατζέντα ακροδεξιά. Και φάνηκε ότι αυτή η πολιτική της υιοθέτησης τμημάτων της ατζέντας της ακροδεξιάς είναι μια αποτυχημένη πολιτική συνταγή, διότι ο κόσμος πάντοτε προτιμά το πρωτότυπο και όχι τα κακέκτυπα.
Ως Αριστερά εξάγουμε ως συμπέρασμα ότι ο δρόμος για την αμφισβήτηση της ακροδεξιάς δεν είναι η υποχώρηση σε ότι αφορά τα ζητήματα της ισότητας και των δικαιωμάτων, αλλά μια ατζέντα η οποία δίνει προτεραιότητα στην εργατική πολιτική, στο κοινωνικό κράτος, στην υπεράσπιση της ισότητας.
Έχει γίνει μια επιλογή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ήδη από τα από τα μέσα της δεκαετίας του 90 να συγκλίνει στρατηγικά με την κεντροδεξιά. Έχει υπάρξει μια στρατηγική σύγκλιση αυτών των δύο πολιτικών χώρων η οποία οδήγησε στο εξής: Οι κυβερνήσεις, για παράδειγμα, του Κώστα Σημίτη, του Σρέντερ, του Μπλερ, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες οι κυβερνήσεις Κλίντον ήταν αυτές οι οποίες αποτέλεσαν τους βασικούς υλοποιητές της νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΣΟΚ προοδευτικά συνέκλινε όλο και περισσότερο προς τα εκεί και μετά την επανεκλογή του κ. Ανδρουλάκη έχει κάνει σαφή συστημική στροφή, μια αυτάρκη πολιτική γραμμή με θέσεις στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα, οι οποίες δεν διαφέρουν ουσιωδώς από τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους παρά τον κατακερματισμό της Αριστεράς, δεν έχει τη δυνατότητα το ΠΑΣΟΚ να συγκροτήσει από μόνο του πολιτική εναλλακτική απέναντι στη Νέα Δημοκρατία.
Η Νέα Αριστερά συμμετέχει και στελέχη της υπήρξαν ιδρυτικά μέλη αυτής της παράταξης της Ανοιχτής Πόλης. Εκλεγμένοι σύμβουλοι της Ανοιχτής Πόλης ανήκουν στη Νέα Αριστερά. Ο κύριος Δούκας βεβαίως ήρθε να χαιρετήσει και γνωρίζετε ότι υπάρχει μια συνεργασία σε ότι αφορά τα θέματα του Δήμου, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υποστέλλουμε τη σημαία της κριτικής απέναντι στον κ. Δούκα. Μην προσπαθούμε να βγάλουμε πολιτικά συμπεράσματα από την παρουσία ανθρώπων και στελεχών από διαφορετικούς χώρους στην Ανοιχτή Πόλη. Με δεδομένη την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στη χώρα, είναι πολιτικά επείγουσα η προσπάθεια να διαμορφωθούν όροι πολιτικών συγκλίσεων, αλλά αυτό πρέπει να γίνει πάνω σε προγραμματικά ζητήματα και πάνω σε εναλλακτικές λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία.
Οι κινητοποιήσεις της Παρασκευής 28.2 διεκδικούν δικαιοσύνη και διαλεύκανση της υπόθεσης. Αν λοιπόν η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη και δεν μπορεί να διαλευκάνει την υπόθεση, τότε αυτό συνεπάγεται ότι είναι και κινητοποιήσεις απέναντι και ενάντια στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει μια γενικευμένη επίθεση απέναντι σε οποιονδήποτε ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο έχει διαχειριστεί τα πράγματα, στον τρόπο με τον οποίο έχει κινηθεί και έχει μεθοδεύσει τη συγκάλυψη αυτής της υπόθεσης και αυτού του εγκλήματος, με την έννοια ότι υπάρχουν υπόνοιες εύλογες και ισχυρότατες ενδείξεις ότι τα πράγματα δεν έγιναν έτσι όπως ισχυρίστηκε στην αρχή η κυβέρνηση πριν από δύο χρόνια. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε κυρίως με ανθρώπινο λάθος.
Ένα πρώτο ζήτημα είναι η λειτουργία των θεσμών και του κράτους δικαίου. Η δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια έχει κλονίσει το αίσθημα εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών απέναντί της. Δεν είναι καθόλου μακρινή η υπόθεση των υποκλοπών και του τρόπου με τον οποίο η Δικαιοσύνη δεν έδωσε καμία απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που συγκλόνισαν τη χώρα. Αντίθετα προχώρησε σε εμβληματικές διώξεις σε τέσσερις ιδιώτες. Αυτή τη στιγμή έχουν διαρρηχθεί οι σχέσεις εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών με την ελληνική Δικαιοσύνη και αυτό είναι μια πραγματικότητα την οποία η ελληνική Δικαιοσύνη θα πρέπει να τη δει και όχι να ελεεινολογούν οποιονδήποτε ασκεί κριτική σε πράξεις και παραλείψεις της.
