Εμάς αυτή τη στιγμή μας ενδιαφέρει το μέλλον. Η πολιτική συμβίωση με τον κύριο Κασσελάκη και τη νέα ηγετική ομάδα που συγκροτήθηκε γύρω του, διάφορα προβληματικά στοιχεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια, τα μετέτρεψε σε απολύτως κυρίαρχα. Έναν δημαγωγικό λαϊκισμό, έναν λόγο που προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πάντες. Βλέπουμε από τη μια μεριά τον κύριο Κασσελάκη να μιλάει για το κεφάλαιο ως εργαλείο ευημερίας και στη συνέχεια να μιλάει για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων. Βλέπουμε έναν λόγο, ο οποίος επιμένει σε μια κενή περιεχομένου επίκληση του ελληνικού ονείρου, που είναι ο καταστατικός μύθος του σκληρού αμερικανικού φιλελευθερισμού. Βλέπουμε μια σειρά από ιδεολογικές και πολιτικές μετατοπίσεις, μια μετάλλαξη του κόμματος. Και αυτό οδήγησε σε μία δύσκολη, απόφαση, η οποία όμως είχε να κάνει με το γεγονός ότι η πολιτική συμπόρευση ήταν πλέον αδύνατη.
Η μετάλλαξη του κόμματος ήταν ταχύτατη από τη στιγμή της εκλογής του κυρίου Κασσελάκη και από τις κινήσεις οι οποίες έγιναν για τη συγκρότηση της νέας ομάδας. Προφανώς δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά ως προς αυτό, έχουμε ευθύνη όλοι. Και εγώ έχω προσωπική ευθύνη και όλοι μας που ενδεχομένως δεν υποδείξαμε τα συγκεκριμένα στοιχεία πολιτικής, τα οποία τελικά επιταχύνθηκαν, πύκνωσαν και κατέστησαν κυρίαρχα, ιδιαίτερα το τελευταίο τρίμηνο. Όμως σήμερα πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον και αυτό πρόκειται να κάνουμε εμείς σαν Νέα Αριστερά. Να θέσουμε τα μεγάλα προγραμματικά ζητήματα.
Στην ΕΡΤ1 στην εκπομπή “Συνδέσεις”
