O κ. Φλωρίδης δεν είναι σήμερα παρών στην Επιτροπή για να απολαύσουμε όλοι για άλλη μια φορά τις προσβολές του στο Κοινοβούλιο, στους συγγενείς των θυμάτων, στους αξιότιμους συναδέλφους της αντιπολίτευσης. Να μας μιλήσει για μπάζα, για κλάψες, για όσα συνηθίζει στις τελευταίες παρεμβάσεις του.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης θέλει να πλασάρει τον εαυτό του ως μεγάλο Μεταρρυθμιστή. Ο ίδιος μάλιστα σε μια έκρηξη αυτοθαυμασμού έχει παρομοιάσει τον εαυτό του ακόμα και με τον Ελευθέριο Βενιζέλο σε παλαιότερες κοινοβουλευτικές συζητήσεις. Ωστόσο, παρά αυτόν τον αυτοθαυμασμό του, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το εξής: Στην πραγματικότητα, ο θεσμός της δικαιοσύνης, ο θεσμός της δικαστικής εξουσίας, δεν αντιμετώπιζε ποτέ στην πρόσφατη ιστορία του μεγαλύτερη κρίση εμπιστοσύνης, και αυτό καταγράφεται στις έρευνες της κοινής γνώμης, από την κρίση εμπιστοσύνης που αντιμετωπίζει σήμερα.
Παράδειγμα πρώτο: Χθες ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, αδελφός του υπουργού Δικαιοσύνης δίνει συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό όπου προτείνει στην κυβέρνηση και στο Κοινοβούλιο ποινικές μεταρρυθμίσεις. Πείτε μου εσείς, όσοι έχετε υπηρετήσει τον θεσμό της Δικαιοσύνης στην χώρα, αν έχετε ποτέ ακούσει ανώτατο δικαστικό λειτουργό να δίνει συνεντεύξεις σε μέσα ενημέρωσης, προτείνοντας τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα. Τι δουλειά έχει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου να κάνει υποδείξεις στους βουλευτές, στην κυβέρνηση, στον οποιονδήποτε; Ως τι μιλάει; Ως αδελφός υπουργού; Αυτό θα κινούσε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση πειθαρχική διαδικασία.
Παράδειγμα δεύτερο: Παρουσία της προέδρου του Αρείου Πάγου στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, όπου ομιλεί περί παντός του επιστητού, να κάνει πολιτικά σχόλια. Τι δουλειά έχει η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου να κάνει πολιτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις σε οικονομικές και πολιτικές εκδηλώσεις; Και μάλιστα να μην περιορίζεται σε νομικές αξιολογήσεις ή σε νομική τοποθέτηση. Να κάνει πολιτικά σχόλια για το ποιος εκμεταλλεύεται ή δεν εκμεταλλεύεται τον πόνο των συγγενών των Τεμπών; Για να μην πολλαπλασιάσω τον κατάλογο για τα δελτία τύπου και τις ανακοινώσεις όπου απαντά η πρόεδρος του Αρείου Πάγου σε διάδικο. Αυτά τα πράγματα είναι εκτός κάθε λογικής, κάθε πλαισίου.
Είναι ορθή θεσμική συμπεριφορά αυτή;
Πλέον δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα της πολιτικής ουδετερότητας και της ανεξαρτησίας. Η ηγεσία της Δικαιοσύνης και πολλοί από τους ανώτατους δικαστές έχουν μετατραπεί σε πολιτικούς παίκτες και αυτό τροφοδοτεί και διευρύνει την κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στην ελληνική δικαιοσύνη. Οι δικαστές είναι πλέον πολιτικοί παίκτες σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση. Διαδοχικές παρεμβάσεις στην υπόθεση των Τεμπών, με τελευταία την αδιανόητη εντολή για προκαταρκτική εξέταση για τις υποτιθέμενες παρεμβάσεις που έγιναν στον πρόεδρο του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για την πυρόσφαιρα. Αλλά για ποιο λόγο η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν είχε την ίδια ευαισθησία να διατάξει μια επείγουσα προκαταρκτική εξέταση για την υπόθεση της χρηματοδότησης της Ομάδας Αλήθειας;
Δεν είναι υπόθεση η οποία έχει έρθει σε γνώση της και είναι γιγάντιου πολιτικού ενδιαφέροντος; Πού είναι εκεί η ευαισθησία;
Εδώ υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά και μια λογική μετατροπής της ηγεσίας της δικαιοσύνης σε πολιτικό παίκτη, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση; Γιατί εκεί που η κυβέρνηση θέλει ή εικάζεται, η βούλησή της προχωρά ταχύτατα, εκεί που δεν θέλει έχουμε την απόλυτη αδράνεια. Είναι σε όλους σαφές το τι συμβαίνει στην ελληνική δικαιοσύνη σήμερα και ο τρόπος με τον οποίο δομούνται οι προνομιακές σχέσεις της ελληνικής δικαιοσύνης και δη της ηγεσίας της με την κυβέρνηση.
