Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πολιτικό κενό στον ευρύτερο προοδευτικό και αριστερό χώρο. Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δε μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη και μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αγκυλωμένο και καθηλωμένο παρά τη μεγάλη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως διαμορφώνεται ένα κενό, το οποίο δεν αφορά τον πληθωρισμό των πολιτικών κομμάτων, αλλά το αν και κατά πόσο οι προοδευτικοί αριστεροί πολίτες νιώθουν ότι εκφράζονται από κάποιο από αυτά τα πολιτικά κόμματα. Από ότι φαίνεται, αν συνυπολογίσουμε και το τεράστιο ποσοστό της αποχής υφίσταται ένα πραγματικό κενό.
Είμαστε απολύτως στο ίδιο μήκος κύματος στη Νέα Αριστερά σε σχέση με τις πολιτικές συνεργασίες. Είμαστε ανοικτοί στο διάλογο και τις κοινοβουλευτικές συγκλίσεις επί συγκεκριμένων ζητημάτων, εκεί που μπορούμε να διαμορφώσουμε συμμαχίες απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Όμως, μια ευρύτερη πολιτική συμπόρευση, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν προκύπτει με τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα.
Παρόλ’ αυτά η ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου είναι απαραίτητη αν θέλουμε να υπάρξει μια πολιτική δύναμη η οποία θα αποτελέσει και το αντίπαλο δέος στη Νέα Δημοκρατία. Όμως αυτή η ανασύνθεση πρέπει να βασιστεί σε πολιτικά περιεχόμενα. Για παράδειγμα, δε μπορούμε επουδενί να συμφωνήσουμε στην άποψη του ΠΑΣΟΚ και του κ. Ανδρουλάκη ότι θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε μια πιθανή αναθεώρηση του άρθρου 16, σε μια πιθανή έμμεση αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Αυτά είναι πολιτικές διαφορές πάρα πολύ σημαντικές.
Στον ΑΝΤ1 με την Φαίη Μαυραγάννη
