Τι είναι αυτό που δεν αγγίζει η κυβέρνηση; το ΦΠΑ. Όταν κάτι κάνει 100 ευρώ και ο συντελεστής είναι 24, θα λάβει το κράτος 24 ευρώ φόρο. Όταν κάνει κάτι 200 ευρώ, το κράτος θα λάβει 48 ευρώ φόρο. Άρα αυτός που επιβαρύνεται, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ο συντελεστής έχει παραμείνει ίδιος, είναι αυτός ο οποίος δαπανά το μεγαλύτερο μέρος του μισθού του στο λιανικό εμπόριο. Το ερώτημα λοιπόν είναι αυξάνεται ή δεν αυξάνεται η φορολογική επιβάρυνση για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία; Δαπάνες: Παιδεία, μείωση σε ποσοστό του ΑΕΠ. Υγεία, μείωση σε ποσοστό του ΑΕΠ. Πρόνοια, μείωση σε ποσοστό του ΑΕΠ. Στεγαστική πολιτική, δαπάνες που δεν αντιστοιχούν κατά κανέναν τρόπο στο μέγεθος της στεγαστικής κρίσης. Η μείωση όμως εδώ των δαπανών έχει και μια έμμεση επίπτωση. Όταν καταρρέει το κοινωνικό κράτος, όταν απαξιώνονται οι κοινωνικές υπηρεσίες, αυξάνεται η έκθεση των πολιτών στον ιδιωτικό τομέα. Όταν καταρρέει το κοινωνικό κράτος, αυτό το οποίο αυξάνεται είναι οι ιδιωτικές δαπάνες για υγεία, για ασφάλιση, για φροντιστήρια, για σχολεία και τελικά η κερδοφορία ενός μέρους της κοινωνίας σε βάρος του μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Την ίδια ώρα ενώ για το κοινωνικό κράτος οι δαπάνες καθηλωμένες και μειωμένες ως ποσοστό του ΑΕΠ, στους εξοπλισμούς 860 εκατομμύρια. Εκεί υπάρχει δημοσιονομικός χώρος.
Εισήγηση στη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2025 στη Βουλή
