Σχεδόν 2 χρόνια μετά τον εγκληματικό πνιγμό των 600 προσφύγων στα ανοιχτά της Πύλου, ένα καινούργιο ναυάγιο με οκτώ νέα θύματα λίγες λεύγες έξω από τη Συκαμιά στη Λέσβο, ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι το ελληνικό Λιμενικό Σώμα εξακολουθεί να παραμένει διαρκώς υπόλογο για μια σειρά από ενέργειες που όχι απλά παραβιάζουν κάθε νομιμότητα αλλά οδηγούν και στον θάνατο απελπισμένους ανθρώπους. Η είδηση αναπαράχθηκε στα συστημικά ΜΜΕ ως «τραγωδία», αποσιωπήθηκε όμως ότι ο καιρός κατά τη στιγμή βύθισης ήταν πολύ καλός (2-3 μποφόρ), γεγονός που καθιστά δυσεξήγητη την απώλεια τόσων ζωών, με δεδομένο, μάλιστα, ότι το λιμενικό σκάφος έπλεε δίπλα στο εν τέλει βυθισμένο φουσκωτό, κάνοντας κύκλους και δημιουργώντας επικίνδυνους κυματισμούς, επιχειρώντας, σύμφωνα με καταγγελίες, μια ακόμα παράνομη επαναπροώθηση (pushback) στα τουρκικά θαλάσσια ύδατα, με τη χρήση ακόμα και καμακιών ή γάντζων που, πολύ πιθανά προκάλεσαν τη βύθιση.
Οκτώ λοιπόν νέοι νεκροί, ανάμεσα τους τρία παιδιά, ενώ παράλληλα επισκέπτονταν τη Μυτιλήνη 27 πρέσβεις της ΕΕ προσκεκλημένοι από το Μουσείο TÉRIADE, προκειμένου να γνωρίσουντον καλλιτεχνικό και πολιτιστικό πλούτο ενός παραγνωρισμένου από τον διεθνή τουρισμό και την ελληνική πολιτεία μουσείο. Οι υψηλοί επισκέπτες, σύμφωνα με τις αναρτήσεις τοπικών ειδησεογραφικών μέσων, κράτησαν ενός λεπτού σιγή για την τραγωδία στη διάρκεια ενός από τα παρατιθέμενα γεύματα και συνέχισαν αδιατάραχτα την ξενάγησή τους.
Πώς όχι; Πολύ εύστοχα συμπυκνώνει την κατάσταση το γνωστό σύνθημα: «Στον φράχτη του Έβρου, στον πάτο του Αιγαίου βρίσκεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου» και αυτό το γνωρίζουν καλά οι πρέσβεις- επισκέπτες και οι κυβερνήσεις τους. Για αυτό και επιλέγουν να μην ασχολούνται ή να ασχολούνται υποκριτικά με όσα περιστατικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Δεν θα ρίξουν πάνω από ένα λεπτό σιωπής και κανένα δάκρυ, ενδεικτικά, ούτε για τη Συκαμιά, ούτε για το ναυάγιο στη Ρόδο λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα (άλλοι 8 νεκροί) ούτε για την πριν δέκα ημέρες ον κάμερα έφοδο ανδρών του ελληνικού λιμενικού σε βάρκα προσφύγων, τον ξυλοδαρμό των επιβατών της και τη βίαιη επιστροφή της στα τουρκικά ύδατα, ούτε για το νεκρό σώμα που ξεβράστηκε στο Φαρμακονήσι, ούτε…, ο κατάλογος περιλαμβάνει χιλιάδες περιστατικά, όχι αριθμούς αλλά βασανισμένα πλάσματα που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μοίρα τους για να καταλήξουν ανώνυμα θύματα μιας εφιαλτικής καταμέτρησης.
Οι ξένοι πρέσβεις γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει στα ευρωπαϊκά σύνορα και ποιο είναι το τίμημα της «ανακοπής» των προσφυγικών ροών, που η κοινή γνώμη, κατάλληλα διαμορφωμένη, ζητά στις χώρες τους. Το γνωρίζει καλά και ο επικεφαλής της FRONTEX, o πολύς Λέιτενς, πρώην διοικητής της βελγικής χωροφυλακής, ο οποίος σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, ερωτώμενος αν σκοπεύει να διακόψει τη χρηματοδότηση στην ελληνική ακτοφυλακή επειδή συνεχίζει να παραβιάζει το νόμο και να καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, απάντησε πως «το εξετάζει σοβαρά». Και βέβαια δεν ανησύχησε κανείς. Ούτε ο κ. Βορίδης στο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου (πόσο διεστραμμένο το χιούμορ του πρωθυπουργού), ούτε ο κ. Κικίλιας στο υπουργείο Ναυτιλίας (πόσα υπουργεία έχει αλλάξει ο άνθρωπος;) ούτε ο κ. Κοντιζάς, επιβραβευθείς νέος αρχηγός του Λιμενικού Σώματος (ο αξιωματικός που ο Συνήγορος του Πολίτη ζητά την παραπομπή στο Ναυτοδικείο για τις ενέργειες και τις παραλείψεις του που οδήγησαν στον πνιγμό στην Πύλο). Δεν ανησύχησε κανένας τους διότι γνωρίζουν άπαντες ότι οι απειλές της FRONTEX είναι για το θεαθήναι, για τους αφελείς.
Χρειαζόμαστε λοιπόν λιγότερη αφέλεια και περισσότερη οργή, χρειαζόμαστε επίσης, ως οικονομία, περισσότερους μετανάστες –ρωτήστε τους αγρότες και στην οικοδομή, τους αλιείς αλλά και τα βενζινάδικα ή τους οίκους ευγηρίας. Χρειαζόμαστε πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου, ώστε ξένοι και ντόπιοι εργάτες να αμείβονται αξιοπρεπώς και σύμφωνα με τις ανάγκες τους, χρειαζόμαστε πολυπολιτισμικότητα, γιατί αυτό ωφελεί τις κοινωνίες, χρειαζόμαστε και οφείλουμε ψήφο στους μετανάστες που μένουν πολλά χρόνια στη χώρα. Πολλά ακόμα χρειαζόμαστε. Ας ξεκινήσουμε, έστω, από τα παραπάνω.
